Tekst źródłowy strony 108 męczenników II wojny światowej

[[108 męczenników II wojny światowej]] - polscy męczennicy, zamordowani w latach 1939-1945 podczas okupacji hitlerowskiej w Polsce, beatyfikowani zbiorowo przez [[Jan Paweł II|Jana Pawła II]] podczas [[Pielgrzymka zagraniczna (87)|Pielgrzymki zagranicznej (87)]] do Polski, na warszawskim Placu Piłsudskiego 13 czerwca 1999 roku. Trybunał Beatyfikacyjny w Watykanie orzekł podczas procesu przygotowawczego, że śmierć błogosławionych nie była tylko wynikiem ludobójczych represji politycznych, ale przede wszystkim nosiła charakter męczęństwa spowodowanego nienawiścią ich oprawców do wiary (łac. ''odium fidei'').

==Podstawowe informacje==
Wśród męczenników II wojny światowej wyniesionych przez papieża-Polaka znaleźli się trzej biskupi (Władysław Goral, Antoni Julian Nowowiejski i Leon Wetmański), kilkudziesięciu kapłanów zakonnych (głównie franciszkanów konwentualnych, salezjanów oraz kapucynów) i diecezjalnych, jak również bracia i klerycy, siostry zakonne oraz dziewięć osób świeckich (m. in. Czesław Jóźwiak, Bronisław Kostkowski i Natalia Tułasiewicz). Najwięcej męczenników wywodzi się z diecezji włocławskiej, gnieźnieńskiej i lubelskiej.

Proces beatyfikacyjny polskich męczenników formalnie rozpoczął się dopiero w 1992 roku, jednakże w wielu przypadkach, opinie i świadectwa o poszczególnych błogosławionych były zachowywane od wczesnych lat powojennych. Postulatorem generalnym całego procesu był ks. Tomasz Kaczmarek z diecezji włocławskiej<ref>ks. Henryk Misztal, ''Sprawa beatyfikacji męczenników polskich okresu II wojny światowej''. ''L'Osservatore Romano''. 11 (197) 1997, s. 58/61, listopad 1997. ISSN 11227249 (pol.)</ref>.

==Jan Paweł o 108 męczennikach II wojny światowej==
Podczas homilii beatyfikacyjnej papież-Polak w następujący sposób scharakteryzował dzieło duchowe męczenników czasu wojny:

{{Cytat box
|cytat =Jeśli dzisiaj radujemy się z beatyfikacji stu ośmiu męczenników duchownych i świeckich, to przede wszystkim dlatego, że są oni świadectwem zwycięstwa Chrystusa — darem przywracającym nadzieję.

„Munire digneris me, Domine Jesu Christe (…), signo sanctissimae Crucis tuae: ac concedere digneris mihi (…) ut, sicut hanc Crucem, Sanctorum tuorum reliquiis refertam, ante pectus meum teneo, sic semper mente retineam et memoriam passionis, et sanctorum victorias Martyrum” — oto modlitwa, jaką odmawia biskup zakładając krzyż pektoralny: «Racz mnie umocnić, Panie, znakiem Twego krzyża, i spraw, abym tak, jak ten krzyż z relikwiami świętych noszę na swojej piersi, tak zawsze miał w myśli i pamięć męki Twojej i zwycięstwo, jakie odnieśli Twoi męczennicy». Dziś czynię to wezwanie modlitwą całego Kościoła w Polsce, który niosąc od tysiąca lat znak męki Chrystusa wciąż odradza się z posiewu krwi męczenników i żyje pamięcią zwycięstwa, jakie oni odnieśli na tej ziemi.

Gdy bowiem dokonujemy tego uroczystego aktu, niejako odżywa w nas wiara, że bez względu na okoliczności, we wszystkim możemy odnieść pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował (por. Rz 8, 37). Błogosławieni męczennicy wołają do naszych serc: Uwierzcie, że Bóg jest miłością! Uwierzcie na dobre i na złe! Obudźcie w sobie nadzieję! Niech ta nadzieja wyda w was owoc wierności Bogu we wszelkiej próbie!
|źródło =''Kazanie na Placu Piłsudskiego'', Warszawa 13 czerwca 1999 roku<ref>Zintegrowana Baza Tekstów Papieskich http://www.nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/634</ref>.
|width =
|align =
}}

==Przypisy==
{{Przypisy}}

==Bibliografia==
*o. Gabriel Bartoszewski OFM Cap, ''Geneza i przebieg procesu beatyfikacyjnego Męczenników''. ''Ateneum Kapłańskie''Zeszyt 1 (548), lipiec - sierpień 2000 roku, t. 135<ref>http://web.diecezja.wloclawek.pl/Ateneum/bartoszewski_548.htm</ref>.

==Linki zewnętrzne==
*[http://www.swzygmunt.knc.pl/SAINTs/HTMs/0612bl108MECZENNIKOW2WOJNYSWIATOWEJmartyr01.htm Pełna lista 108 polskich męczenników II wojny światowej wraz z krótkimi biogramami][dostęp:28.02.2014]