Stanisław Dziwisz: Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
m |
m |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
== Związki z Karolem Wojtyłą/Janem Pawłem II == | == Związki z Karolem Wojtyłą/Janem Pawłem II == | ||
| − | Stanisław Dziwisz poznał Karola Wojtyłę na pierwszym roku Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie | + | Stanisław Dziwisz poznał Karola Wojtyłę na pierwszym roku Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie, gdzie wykładał "Wstęp do filozofii". Z rąk Wojtyły 23 czerwca 1963 przyjął święcenia kapłańskie. W 1966 został kapelanem arcybiskupa Wojtyły, a gdy ten został papieżem, jego osobistym sekretarzem. |
| + | |||
19 marca 1998 otrzymał święcenia biskupie z rąk Jana Pawła II. | 19 marca 1998 otrzymał święcenia biskupie z rąk Jana Pawła II. | ||
| + | |||
29 września 2003 r. Ojciec Święty wyniósł biskupa Dziwisza do godności arcybiskupiej. | 29 września 2003 r. Ojciec Święty wyniósł biskupa Dziwisza do godności arcybiskupiej. | ||
| Linia 21: | Linia 23: | ||
|cytat = Przede wszystkim chcę podkreślić, że Ojciec Święty nigdy nie tracił czasu. Wykorzystywał czas do maksimum i pod tym względem był perfekcjonistą. To był człowiek ogromnej pracy intelektualnej. Każdy jego dzień był uporządkowany i zaplanowany. Praca, modlitwa, spotkania... Każdy jego dzień był uporządkowany i zaplanowany. Praca, modlitwa, spotkania... Nawet czas przy posiłkach był wykorzystywany na rozmowy z zaproszonymi osobami. Jak odpoczywał? Przede wszystkim czytał wiele książek. Były to książki z różnych dziedzin, w różnych językach. Kiedyś powiedziałem do Papieża: "Ojcze Święty, proszę może mniej czytać książek, niech Ojciec Święty sobie odpocznie". A Papież odpowiedział, że właśnie jak czyta, to najlepiej odpoczywa. | |cytat = Przede wszystkim chcę podkreślić, że Ojciec Święty nigdy nie tracił czasu. Wykorzystywał czas do maksimum i pod tym względem był perfekcjonistą. To był człowiek ogromnej pracy intelektualnej. Każdy jego dzień był uporządkowany i zaplanowany. Praca, modlitwa, spotkania... Każdy jego dzień był uporządkowany i zaplanowany. Praca, modlitwa, spotkania... Nawet czas przy posiłkach był wykorzystywany na rozmowy z zaproszonymi osobami. Jak odpoczywał? Przede wszystkim czytał wiele książek. Były to książki z różnych dziedzin, w różnych językach. Kiedyś powiedziałem do Papieża: "Ojcze Święty, proszę może mniej czytać książek, niech Ojciec Święty sobie odpocznie". A Papież odpowiedział, że właśnie jak czyta, to najlepiej odpoczywa. | ||
Bardzo charakterystyczne dla Ojca Świętego było to, że miał podzielność uwagi. Na przykład podczas wakacji w letniej rezydencji w Castel Gandolfo Ojciec Święty czytał jakąś poważną książkę, a w tym samym czasie ktoś na prośbę Papież czytał na głos lekką lekturę... On miał dar śledzenia różnych spraw w tym samym czasie. Nieraz, jeszcze w Polsce przed wyborem papieża, podczas różnych spotkań przeglądał książki, pisał teksty, listy. Niektórzy uważali, że nie słucha osób, które się wypowiadały. On je zaskakiwał, kiedy na zakończenie podsumowywał z niezwykłą precyzją wszystkie wygłaszane wypowiedzi. | Bardzo charakterystyczne dla Ojca Świętego było to, że miał podzielność uwagi. Na przykład podczas wakacji w letniej rezydencji w Castel Gandolfo Ojciec Święty czytał jakąś poważną książkę, a w tym samym czasie ktoś na prośbę Papież czytał na głos lekką lekturę... On miał dar śledzenia różnych spraw w tym samym czasie. Nieraz, jeszcze w Polsce przed wyborem papieża, podczas różnych spotkań przeglądał książki, pisał teksty, listy. Niektórzy uważali, że nie słucha osób, które się wypowiadały. On je zaskakiwał, kiedy na zakończenie podsumowywał z niezwykłą precyzją wszystkie wygłaszane wypowiedzi. | ||
| − | |źródło = Krzysztof Tadej, ''Blask | + | |źródło = Krzysztof Tadej, ''Blask świętości: nieznane wspomnienia o Janie Pawle II'', s. 13 |
|width = | |width = | ||
|align = | |align = | ||
| Linia 32: | Linia 34: | ||
|align = | |align = | ||
}} | }} | ||
| + | |||
| + | == Bibliografia == | ||
| + | |||
| + | * Stanisław Dziwisz, ''U boku świętego: rozmowa z Gian Franco Svidercoschim'', Wydawnictwo św. Stanisława BM, Kraków 2013 ISBN 9788374225878 [[Plik:W_bibliotece.jpg]] | ||
| + | * Stanisław Dziwisz, ''Świadectwo: w rozmowie z Gian Franco Svidercoschim'', Przemysław Häuser, Warszawa 2007 ISBN 9788392288213 [[Plik:W_bibliotece.jpg]] | ||
| + | * Krzysztof Tadej, ''Blask świętości: nieznane wspomnienia o Janie Pawle II'', Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna "Adam", Warszawa 2006 ISBN 837232719X [[Plik:W_bibliotece.jpg]] | ||
| + | * ''Alfabet Jana Pawła II'', Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków 2005 ISBN 8374470232 [[Plik:W_bibliotece.jpg]] | ||
== Linki zewnętrzne == | == Linki zewnętrzne == | ||
Wersja z 12:02, 19 lut 2014
Stanisław Dziwisz (ur. 27 kwietnia 1939 w Rabie Wyżnej) – polski biskup rzymskokatolicki, doktor teologii, sekretarz i kapelan arcybiskupa metropolity krakowskiego Karola Wojtyły w latach 1966–1978, osobisty sekretarz papieża Jana Pawła II w latach 1978–2005, arcybiskup metropolita krakowski od 2005, kardynał prezbiter od 2006.
Spis treści
Związki z Karolem Wojtyłą/Janem Pawłem II
Stanisław Dziwisz poznał Karola Wojtyłę na pierwszym roku Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie, gdzie wykładał "Wstęp do filozofii". Z rąk Wojtyły 23 czerwca 1963 przyjął święcenia kapłańskie. W 1966 został kapelanem arcybiskupa Wojtyły, a gdy ten został papieżem, jego osobistym sekretarzem.
19 marca 1998 otrzymał święcenia biskupie z rąk Jana Pawła II.
29 września 2003 r. Ojciec Święty wyniósł biskupa Dziwisza do godności arcybiskupiej.
Jan Paweł II o Stanisławie Dziwiszu
Mija 35 lat od chwili, kiedy w katedrze na Wawelu udzieliłem Ci, drogi Księże Stanisławie, święceń kapłańskich, a po trzech latach mianowałem Cię moim kapelanem. Od początku mojego pontyfikatu stoisz wiernie u mego boku jako sekretarz, dzieląc trudy i radości, niepokoje i nadzieje związane z posługą Piotrową. Dziś z radością wielbię Ducha Świętego, który przez moje ręce udziela Ci sakry biskupiej".
— Watykan, 19 marca 1998
Stanisław Dziwisz o Janie Pawle II
Przede wszystkim chcę podkreślić, że Ojciec Święty nigdy nie tracił czasu. Wykorzystywał czas do maksimum i pod tym względem był perfekcjonistą. To był człowiek ogromnej pracy intelektualnej. Każdy jego dzień był uporządkowany i zaplanowany. Praca, modlitwa, spotkania... Każdy jego dzień był uporządkowany i zaplanowany. Praca, modlitwa, spotkania... Nawet czas przy posiłkach był wykorzystywany na rozmowy z zaproszonymi osobami. Jak odpoczywał? Przede wszystkim czytał wiele książek. Były to książki z różnych dziedzin, w różnych językach. Kiedyś powiedziałem do Papieża: "Ojcze Święty, proszę może mniej czytać książek, niech Ojciec Święty sobie odpocznie". A Papież odpowiedział, że właśnie jak czyta, to najlepiej odpoczywa.
Bardzo charakterystyczne dla Ojca Świętego było to, że miał podzielność uwagi. Na przykład podczas wakacji w letniej rezydencji w Castel Gandolfo Ojciec Święty czytał jakąś poważną książkę, a w tym samym czasie ktoś na prośbę Papież czytał na głos lekką lekturę... On miał dar śledzenia różnych spraw w tym samym czasie. Nieraz, jeszcze w Polsce przed wyborem papieża, podczas różnych spotkań przeglądał książki, pisał teksty, listy. Niektórzy uważali, że nie słucha osób, które się wypowiadały. On je zaskakiwał, kiedy na zakończenie podsumowywał z niezwykłą precyzją wszystkie wygłaszane wypowiedzi.
— Krzysztof Tadej, Blask świętości: nieznane wspomnienia o Janie Pawle II, s. 13
Żyłem u boku Świętego. Inaczej mówiąc, niemal przez czterdzieści lat, codziennie, widziałem z bliska świętość, o której zawsze myślałem, że taka powinna być. Dostrzegałem ją w tym człowieku, w jego tak bardzo głębokim, tak pełnym tajemnicy kontakcie, jaki miał z Bogiem. W jego głębokiej, a zarazem przejrzystej wierze. W jego odwadze, z jaką świadczył o prawdzie Chrystusa i wartości życia. I w jego miłości, z jaką zbliżał się do każdego człowieka, szanując jego godność. Widziałem świętość z bliska. Widziałem świętość zwyczajną, wpisaną w codzienność, w obowiązku i trudy każdego dnia, w spotkania z ludźmi z całego świata, w wielkie publiczne ceremonie, a także w strzeżone zazdrośnie chwile osobistego życia duchowego. Później, po latach, widziałem świętość zaznaczoną nieustannie krzyżem, jakim zresztą było całe życie Karola Wojtyły. Widziałem świętość graniczącą z heroizmem."
— Stanisław Dziwisz, U boku świętego: rozmowa z Gian Franco Svidercoschim, s.5-6
Bibliografia
- Stanisław Dziwisz, U boku świętego: rozmowa z Gian Franco Svidercoschim, Wydawnictwo św. Stanisława BM, Kraków 2013 ISBN 9788374225878
- Stanisław Dziwisz, Świadectwo: w rozmowie z Gian Franco Svidercoschim, Przemysław Häuser, Warszawa 2007 ISBN 9788392288213
- Krzysztof Tadej, Blask świętości: nieznane wspomnienia o Janie Pawle II, Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna "Adam", Warszawa 2006 ISBN 837232719X
- Alfabet Jana Pawła II, Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków 2005 ISBN 8374470232
Linki zewnętrzne
- Wierny towarzysz drogi Jana Pawła II - Mieczysław Mokrzycki o Stanisławie Dziwiszu
- życiorys Stanisława Dziwisza na stronie archidiecezji krakowskiej
