Faustyna Kowalska

Faustyna Kowalska (imię świeckie: Helena Kowalska) (ur. w 1905 w Głogowcu, zm. w 1938 roku w Krakowie) - polska zakonnica, mistyczka i stygmatyczka ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Święta Kościoła katolickiego, beatyfikowana (1993) i kanonizowana (2000) przez papieża Jana Pawła II. Upowszechniła nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego.

Podstawowe informacje biograficzne

Pochodziła z wielodzietnej rodziny rolniczej z konińskiego. Ukończyła trzy klasy szkoły powszechnej. W wieku 7 lat po raz pierwszy wyraźnie poczuła powołanie do życia konsekrowanego. Od 16 roku życia pracowała jako służąca w Aleksandrowie Łódzkim. Następnie zgłosiła się do prac fizycznych w domu tercjarek franciszkańskich w Łodzi i najmowała się do służby domowej w kilku łódzkich domach. W 1924 roku przeżyła wizję, w ktorej umęczony Chrystus polecił jej rozpoczęcie życia zakonnego. Zgłaszała się do kilku klasztorów i zgromadzeń, jednak spotkała się z odmową z powodów ubogiego statusu materialnego i braku posagu.

W 1925 roku udało się jej zebrać wymaganą kwotę i wstąpić do nowicjatu Sióstr MB Miłosierdzia w Warszawie. Pełniła tam funkcję ogrodniczki i furtianki. Rok później w Łagiewnikach pod Krakowem odbyły się jej obłóczyny. Śluby wieczyste złożyła w Krakowie w 1933 roku. W 1931 roku przeżyła wizję Chrystusa Miłosiernego, z którego serca wypływają dwa promienie światła w kolorze białym i czerwonym. Na podstawie widzenia powstał słynny obraz Jezu ufam Tobie pędzla Eugeniusza Kazimirowskiego. W latach 1933-36 przebywała w Wilnie, gdzie spotkała swojego kierownika duchownego, ks. Michała Sopoćkę. Ten poradził jej, by swoje wizje i przeżycia duchowe zapisywała w formie dziennika. We wrześniu 1935 roku Chrystus podyktował jej treść Koronki do Miłosierdzia Bożego. W 1936 roku powróciła do podkrakowskich Łagiewnik.

Zmarła z powodu gruźlicy płuc 5 października 1938 roku w Łagiewnikach. Oprócz Dzienniczka, wydawanego wielokrotnie jeszcze przed beatyfikacją, zostawiła po sobie niewielki objętościowo zbiór listów.

Jej proces beatyfikacyjny rozpoczął się w Krakowie w 1965 roku.

Faustyna Kowalska a Jan Paweł II

Proces beatyfikacyjny i kanonizacyjny

Kardynał Karol Wojtyła jako metropolita krakowski zamknął na szczeblu diecezjalnym proces informacyjny w sprawie beatyfikacji s. Faustyny we wrześniu 1967 roku. Wiosną 1978 roku Wojtyła doprowadził do odwołania wydanej jeszcze w latach 50. na wniosek przedwojennego metropolity wileńskiego arcybiskupa Romualda Jabłbrzykowskiego decyzji zabraniającej propagowania objawień Faustyny. Na stanowisko cenzora pism Faustyny Wojtyła powołał ks. prof. Ignacego Różyckiego, dzięki któremu w 1981 roku, już za pontyfikatu Jana Pawła II, watykańska Kongregacja ds. Kanonizacyjnych wydała dekret o kontynuacji procesu beatyfikacyjnego. W 1992 roku papież-Polak wydał dekret o hereoiczności cnót zakonnicy, a pod koniec tego roku - o cudzie dokonanym za jej wstawiennictwem, ktorym było uzdrowienie kobiety cierpiącej na obrzęk limfatyczny.

Do kanonizacji bł. Faustyny doszło 30 kwietnia 2000 roku w Rzymie. Za jej podstawę uznano cud uzdrowienia polskiego księdza cierpiącego na nieuleczalną wadę serca. Równolegle z kanonizacją, Jan Paweł II ustanowił w całym Kościele rzymskokatolickim Święto Miłosierdzia Bożego, przypadającego na pierwszą niedzielę po Wielkiejnocy.