|
|
| (Nie pokazano 14 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) |
| Linia 1: |
Linia 1: |
| − | Treść hasła pochodzi z publikacji „Jestem z Wami: kompendium twórczości i nauczania Karola Wojtyły - Jana Pawła II”, [http://www.mwydawnictwo.pl/ Wydawnictwo M], Kraków 2010
| + | #redirect [[Evangelium vitae]] |
| − | Autor hasła: o. Maciej Zięba OP
| |
| − | | |
| − | '''Evangelium vitae''' ('''O wartości i nienaruszalności życia ludzkiego''') - opublikowana 25 marca 1995 w uroczystość Zwiastowania Pańskiego –
| |
| − | w stopniu większym niż którakolwiek z dotychczasowych encyklik Jana Pawła II – jest papieską medytacją nad słowem Bożym (jest to zresztą oryginalna i charakterystyczna cecha wielu dokumentów tego Papieża), a więc jest też zaproszeniem do wspólnej refleksji w wierze. Jej podstawowy temat to dramatyczna walka między ''kulturą życia'' a ''kulturą śmierci'' toczona w obrębie współczesnej cywilizacji. W tekście tego dokumentu można odnaleźć
| |
| − | wiele myśli o naszej współczesności, które pojawiły się już na kartach wcześniejszych encyklik, ale nigdy dotąd obraz naszej cywilizacji nie został przez Jana Pawła II naświetlony w sposób tak szeroki i wielostronny, a zarazem tak syntetyczny.
| |
| − | | |
| − | == Tezy encykliki ==
| |
| − | | |
| − | Encyklika "Evangelium vitae" stanowi bez wątpienia summę papieskiej myśli o kulturze współczesnej. Można powiedzieć, że w szczególny sposób stanowi ona syntezę encyklik "[[Dominum et Vivificantem]]" oraz "[[Sollicitudo rei socialis]]". To bowiem w encyklice o Duchu Świętym tak silnie jest zaznaczona opozycja między pożądaniami ''ciała'' i ''ducha'', tym, co Boże, i tym, co bezbożne. To w niej Ojciec Święty podkreśla, że ''na horyzoncie
| |
| − | współczesnej cywilizacji – zwłaszcza tej najbardziej rozwiniętej w sensie naukowo-technicznym – znaki i sygnały śmierci stały się szczególnie obecne i częste''. W niej też można odnaleźć podobne, lecz bardziej radykalne sformułowania papieskich myśli. W encyklice Evangelium vitae, poszukując najgłębszych korzeni walki między ''kulturą życia'' a ''kulturą śmierci'', stwierdza, że są nimi ''osłabienie wrażliwości na Boga i człowieka'', dodając, iż ''tracąc wrażliwość na Boga, traci się także wrażliwość na człowieka''. W encyklice "Dominum et Vivificantem" przestrzega, że ''"ideologia śmierci Boga" łatwo może się w skutkach okazać na płaszczyźnie teoretycznej i praktycznej ideologią "śmierci człowieka"''. Podobne tematy, lecz mniej w perspektywie stricte teologicznej, a bardziej społecznej, podejmuje Jan Paweł II w "Sollicitudo rei socialis", dochodząc do podobnych wniosków:
| |
| − | świat współczesny ''zamiast troszczyć się o prawdziwy rozwój wiodący wszystkich ku życiu bardziej ludzkiemu ... zdaje się prowadzić nas szybko ku śmierci''. W encyklice tej pojawia się też po raz pierwszy określenie ''struktury grzechu'', użyte przez Jana Pawła II dwukrotnie w "[[Evangelium vitae]]". Gwoli przypomnienia warto dodać, że przez określenie ''struktury grzechu'' należy rozumieć instytucje strukturalnie niesprawiedliwe, ze swej
| |
| − | natury skierowane ku złu (przykładem mogą tu być gestapo, NKWD czy choćby nasze MBP).
| |
| − | | |
| − | W encyklice Evangelium vitae Papież ujawnia – co bywa
| |
| − | rzadkością – ważki element procesu przygotowywania tekstu
| |
| − | encykliki. Jest ona w znacznej mierze „owocem współpracy Epi-skopatu wszystkich krajów świata” , który odpowiedział na list
| |
| − | Jana Pawła II z 19 maja 1991 r., zapraszający do teologicznej
| |
| − | analizy kondycji współczesnego świata.
| |
| − | | |
| − | W liście tym Ojciec Święty, nawiązując do ogłoszonej przed
| |
| − | stu laty przez Leona XIII encykliki Rerum novarum broniącej
| |
| − | praw robotników, wyłożył podstawowy cel zamierzonej encykliki,
| |
| − | zwracając uwagę na to, że „dziś, gdy zagrożone są podstawowe
| |
| − | prawa innej kategorii osób, Kościół poczuwa się do obowiązku
| |
| − | użyczenia z tą samą odwagą swego głosu tym, którzy głosu nie
| |
| − | mają. Głos Kościoła jest zawsze ewangelicznym krzykiem w obronie
| |
| − | ubogich tego świata, tych, którzy są zagrożeni, otoczeni
| |
| − | pogardą i których prawa ludzkie są gwałcone”. Ojciec Święty,
| |
| − | dokonując analizy współczesnej kultury, stwierdza, że priorytety
| |
| − | kultu sukcesu i kultu wydajności w życiu społecznym przemieniają
| |
| − | życie naszej cywilizacji w swoistą „wojnę silnych przeciw bezsilnym”
| |
| − | i „spisek przeciw życiu”. I choć Jan Paweł II nie maluje
| |
| − | jednoznacznie czarnego obrazu, podkreślając również istotne pozytywne
| |
| − | osiągnięcia naszej kultury, to jednak podkreśla, że plaga
| |
| − | aborcji, techniki sztucznej reprodukcji, eugeniczne badania prenatalne,
| |
| − | eutanazja, antykoncepcja i sterylizacja uznawane za remedium
| |
| − | na groźbę przeludnienia są tymi symptomami współczesnej
| |
| − | kultury, w której zdrowi i silni coraz mniej liczą się ze słabymi
| |
| − | i bezbronnymi. Jan Paweł II nazywa ją „kulturą śmierci”.
| |
| − | | |
| − | Analizując zasady jej funkcjonowania, Papież powraca do
| |
| − | napotkanego już we wcześniejszych encyklikach fundamentalnego
| |
| − | powiązania wolności z prawdą, przypominając, że „oderwanie
| |
| − | wolności od obiektywnej prawdy uniemożliwia oparcie
| |
| − | praw człowieka na solidnej bazie racjonalnej i stwarza sytuację,
| |
| − | w której w społeczeństwie może zapanować anarchiczna samowola
| |
| − | jednostek albo zabójczy totalitaryzm władzy”. Z tego powodu
| |
| − | Ojciec Święty – oprócz teologicznego wykładu na temat
| |
| − | przykazania „nie zabijaj” oraz opisu naszej sytuacji kulturowej,
| |
| − | w której szczególnie podkreśla znaczenie mediów – wiele uwagi poświęca współczesnej demokracji oraz relacji między moralnością
| |
| − | a prawem stanowionym. Te właśnie stronice są wyjątkowo
| |
| − | ważne i szczególnie aktualne! Trzeba jednak od razu dodać, że
| |
| − | ogólna tonacja encykliki jest pozytywna. Mimo ostrości ocen Jan
| |
| − | Paweł II nikogo nie potępia; na przykład nie pomniejszając zła
| |
| − | aborcji, dostrzega tragizm sytuacji wielu kobiet dokonujących
| |
| − | tego czynu i wyraża im współczucie. Podkreśla też, że naszym
| |
| − | głównym celem winno być nie piętnowanie zła, lecz wielostronne
| |
| − | budowanie „kultury życia” w duchu chrześcijańskiego optymizmu,
| |
| − | przepajającego cały Kościół. Albowiem „Kościół otrzymał
| |
| − | Ewangelię jako orędzie oraz źródło radości i zbawienia. Otrzymał
| |
| − | ją w darze od Jezusa, posłanego przez Ojca, aby „ubogim niósł
| |
| − | dobrą nowinę” (Łk 4,18) … W Kościele zrodzonym z tego
| |
| − | głoszenia Ewangelii nieustannie rozbrzmiewa echo przestrogi
| |
| − | Apostoła: „Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii” (2 Kor 9,16).
| |
| − | «Obowiązek ewangelizacji – pisał papież Paweł VI – należy uważać
| |
| − | za łaskę i właściwe powołanie Kościoła; wyraża on najprawdziwszą
| |
| − | jego właściwość. Kościół jest dla ewangelizacji»”.
| |
| − | | |
| − | Ewangelizacja jest działaniem globalnym i dynamicznym,
| |
| − | które ogarnia cały Kościół uczestniczący w prorockiej, kapłańskiej
| |
| − | i królewskiej misji Pana Jezusa. Dlatego do jej nieodłącznych
| |
| − | elementów należy przepowiadanie, celebracja i posługa
| |
| − | miłości.
| |
| − | | |
| − | To właśnie dlatego, że Lud Boży żyje orędziem miłości
| |
| − | i zbawienia oraz głosi je innym, Kościół jest „ludem życia, ponieważ
| |
| − | Bóg w swojej bezinteresownej miłości dał nam Ewangelię
| |
| − | życia”. W świecie, w którym wiele jest symptomów kultury
| |
| − | śmierci, Kościół niestrudzenie stara się w oparciu o Ewangelię
| |
| − | budować kulturę życia: „Ewangelia miłości Boga do człowieka,
| |
| − | Ewangelia godności osoby i Ewangelia życia stanowią jedną
| |
| − | i niepodzielną Ewangelię”. A przecież Ewangelia to znaczy
| |
| − | Dobra Nowina.
| |
| − | == Linki zewnętrzne ==
| |
| − | | |
| − | Encyklika [http://nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/374 ''Evangelium vitae'']
| |
| − | | |
| − | == Opracowania nt. encykliki Evangelium vitae ==
| |
| − | | |
| − | * Adam Boniecki, Katarzyna Kolenda-Zaleska, ''Zrozumieć papieża : rozmowy o Janie Pawle II'', Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, Kraków 2012 ISBN 9788324019380 [[Plik:W_bibliotece.jpg]]
| |
| − | * Jan Andrzej Kłoczowski, ''Zawierzyć prawdzie : o encyklikach Jana Pawła II : próba osobistej lektury'', Wydawnictwo Literackie, Kraków 2006 ISBN 8308038875 [[Plik:W_bibliotece.jpg]]
| |
| − | * Jan Krucina, ''Co mówi Papież : nauczanie społeczne Jana Pawła II'', TUM, Wrocław 2005 ISBN 8388301985 [[Plik:W_bibliotece.jpg]]
| |
| − | * ''Dives in misericordia : tekst i komentarz'' / Jan Paweł II ; red. Stanisław Hagy, Redakcja Wydawnictw KUL, Lublin 1983 ISBN 8300006648 [[Plik:W_bibliotece.jpg]]
| |
| − | * ''Encyklika Ojca Świętego Jana Pawła o Bożym Miłosierdziu Dives in misericordia'' / Jan Paweł II ; komentarz Jan Krucina, TUM, Wrocław 1996 ISBN 8386204931 [[Plik:W_bibliotece.jpg]]
| |
| − | | |
| − | == Zobacz także ==
| |
| − | | |
| − | | |
| − | [[Kategoria:Encykliki]]
| |
