Więźniowie: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „ Treść hasła pochodzi z publikacji „Wielka Encyklopedia Nauczania Jana Pawła II”, [http://www.polwen.pl/ Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne], Radom 2014 Au...”) |
m |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
Treść hasła pochodzi z publikacji „Wielka Encyklopedia Nauczania Jana Pawła II”, [http://www.polwen.pl/ Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne], Radom 2014 | Treść hasła pochodzi z publikacji „Wielka Encyklopedia Nauczania Jana Pawła II”, [http://www.polwen.pl/ Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne], Radom 2014 | ||
| − | Autor hasła: | + | Autor hasła: Jerzy Woźniak |
| − | '''Więźniowie''' – | + | '''Więźniowie''' – ludzie przebywający w zakładzie karnym, którzy przed wyrokiem określani są jako "tymczasowo aresztowani", a po wyroku "skazani". |
| + | Obecnie w Polsce problematykę postępowania karnego i wykonywania kary regulują z 1997 roku – ''Kodeks karny'', ''Kodeks postępowania karnego'', ''Kodeks karny wykonawczy'', które określają prawa i obowiązki tymczasowo aresztowanego, jak i skazanego. | ||
| + | |||
| + | == Nauczanie Kościoła nt. więźniów == | ||
| + | |||
| + | Stary Testament przekazuje naukę o opiece Bożej nad więźniami: ''"Bo Pan wysłuchuje biednych i swoimi więźniami nie gardzi"'' <ref>Ps 69,34</ref>. Bóg jako obrońca więźniów zapowiada im wolność: "''przyjdę (...), aby rzec więźniom »Wyjdźcie na wolność!«"'' <ref>Iz 49,9</ref>; "''Także ze względu na krew przymierza zawartego z tobą wypuszczę więźniów twoich z bezwodnej cysterny"'' <ref>Za 9,11</ref>. | ||
| + | |||
| + | Nowy Testament podaje informacje o tym, że Jezus Chrystus umiera jako więzień, zostaje skazany na śmierć przez Żydów i Rzymian, umiera przybity do krzyża wśród dwóch więźniów, z których jeden nawrócił się i przeszedł do historii jako Dobry Łotr <ref>por. Mt 26,59-27,50</ref>. Ponadto Nowy Testament przedstawia sylwetki znaczących postaci, które były uwięzione i w więzieniu zakończyły swój żywot – św. Jan Chrzciciel, św. Piotr, św. Paweł. Chrześcijanie zachęceni słowami Jezusa Chrystusa, aby odwiedzać więźniów <ref>por. Mt 25,36</ref>, odznaczali się troską o dusze i ciała więźniów. | ||
| + | |||
| + | Po edykcie mediolańskim (313 rok) Kościół zaczął wywierać większy wpływ na prawodawstwo państwowe i na całe życie publiczne. Pomocą dla więźniów było wstawiennictwo u władz świeckich przyznane biskupom w IV wieku. Na złagodzenie kary miały wpływ także instytucje azylu kościelnego i udzielanie z okazji Wielkanocy darowania częściowej lub całkowitej kary. | ||
| + | |||
| + | W średniowieczu kościelna dyscyplina pokutna była uważana za alternatywną formę kary. Ponadto istniały kościelne sądy, kary pokutne i areszty klasztorne. Zamiast duszpasterstwa więziennego wyzwoliło się wiele dobrowolnych inicjatyw świeckich. Na uwagę zasługuje powstanie zakonów i stowarzyszeń troszczących się o wykup niewolników i jeńców wojennych oraz udzielających pomocy materialnej. | ||
| + | |||
| + | W czasach reformacji pojawiły się kościelne przepisy o duszpasterstwie wśród uwięzionych. | ||
| + | |||
| + | Dopiero w okresie po II wojnie światowej, w związku z rozwojem psychologii pastoralnej, zwraca się bardziej uwagę na duszpasterstwo więzienne. Pytanie o osobistą motywację do pracy w więzieniu nabrało większego znaczenia, jak również pytanie o relację między troską materialną a duchową o więźniów. | ||
| + | Obecnie istnieją dwie międzynarodowe organizacje skupiające kapelanów więziennych: zrzeszająca naczelnych katolickich kapelanów więziennictwa wszystkich krajów świata (od roku 1974, w Londynie) o nazwie International Commission of Catholic Prison Chaplaincies (ICCPC) oraz obejmująca protestanckich kapelanów więziennych International Prison Chaplains Association (IPCA). | ||
| Linia 20: | Linia 36: | ||
| − | == Wybrane wypowiedzi Jana Pawła II o | + | == Wybrane wypowiedzi Jana Pawła II o więźniach == |
Wersja z 10:45, 12 sie 2014
Treść hasła pochodzi z publikacji „Wielka Encyklopedia Nauczania Jana Pawła II”, Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne, Radom 2014 Autor hasła: Jerzy Woźniak
Więźniowie – ludzie przebywający w zakładzie karnym, którzy przed wyrokiem określani są jako "tymczasowo aresztowani", a po wyroku "skazani".
Obecnie w Polsce problematykę postępowania karnego i wykonywania kary regulują z 1997 roku – Kodeks karny, Kodeks postępowania karnego, Kodeks karny wykonawczy, które określają prawa i obowiązki tymczasowo aresztowanego, jak i skazanego.
Spis treści
Nauczanie Kościoła nt. więźniów
Stary Testament przekazuje naukę o opiece Bożej nad więźniami: "Bo Pan wysłuchuje biednych i swoimi więźniami nie gardzi" [1]. Bóg jako obrońca więźniów zapowiada im wolność: "przyjdę (...), aby rzec więźniom »Wyjdźcie na wolność!«" [2]; "Także ze względu na krew przymierza zawartego z tobą wypuszczę więźniów twoich z bezwodnej cysterny" [3].
Nowy Testament podaje informacje o tym, że Jezus Chrystus umiera jako więzień, zostaje skazany na śmierć przez Żydów i Rzymian, umiera przybity do krzyża wśród dwóch więźniów, z których jeden nawrócił się i przeszedł do historii jako Dobry Łotr [4]. Ponadto Nowy Testament przedstawia sylwetki znaczących postaci, które były uwięzione i w więzieniu zakończyły swój żywot – św. Jan Chrzciciel, św. Piotr, św. Paweł. Chrześcijanie zachęceni słowami Jezusa Chrystusa, aby odwiedzać więźniów [5], odznaczali się troską o dusze i ciała więźniów.
Po edykcie mediolańskim (313 rok) Kościół zaczął wywierać większy wpływ na prawodawstwo państwowe i na całe życie publiczne. Pomocą dla więźniów było wstawiennictwo u władz świeckich przyznane biskupom w IV wieku. Na złagodzenie kary miały wpływ także instytucje azylu kościelnego i udzielanie z okazji Wielkanocy darowania częściowej lub całkowitej kary.
W średniowieczu kościelna dyscyplina pokutna była uważana za alternatywną formę kary. Ponadto istniały kościelne sądy, kary pokutne i areszty klasztorne. Zamiast duszpasterstwa więziennego wyzwoliło się wiele dobrowolnych inicjatyw świeckich. Na uwagę zasługuje powstanie zakonów i stowarzyszeń troszczących się o wykup niewolników i jeńców wojennych oraz udzielających pomocy materialnej.
W czasach reformacji pojawiły się kościelne przepisy o duszpasterstwie wśród uwięzionych.
Dopiero w okresie po II wojnie światowej, w związku z rozwojem psychologii pastoralnej, zwraca się bardziej uwagę na duszpasterstwo więzienne. Pytanie o osobistą motywację do pracy w więzieniu nabrało większego znaczenia, jak również pytanie o relację między troską materialną a duchową o więźniów. Obecnie istnieją dwie międzynarodowe organizacje skupiające kapelanów więziennych: zrzeszająca naczelnych katolickich kapelanów więziennictwa wszystkich krajów świata (od roku 1974, w Londynie) o nazwie International Commission of Catholic Prison Chaplaincies (ICCPC) oraz obejmująca protestanckich kapelanów więziennych International Prison Chaplains Association (IPCA).
