Pius X

Pius X (imię świeckie: Giuseppe Melchiorre Sarto) (ur. w 1835 w Riese we Włoszech, zm. w 1914 roku w Watykanie). Włoski duchowny katolicki, 257. papież Kościoła katolickiego w latach 1903-1914. Święty Kościoła katolickiego, beatyfikowany i kanonizowany przez papieża Piusa XII.

Podstawowe informacje biograficzne

Był synem listonosza i szwaczki. Niektórzy historycy utrzymywali do niedawna teorię, że ojciec przyszłego papieża był Polakiem, który miał wyemigrować z Górnego Śląska do Włoch, jednakże ostatecznie udało się ustalić, że ojcem Piusa X był rodowity Włoch Giovanni Battista, . Wyświęcony na kapłana w 1858 roku, posługiwał następnie jako wikariusz i proboszcz w kilku parafiach. W 1884 roku otrzymał sakrę biskupią, obejmując diecezję w Mantui. Kapelusz kardynalski uzyskał w 1893 roku.

Został wybrany papieżem na konklawe w 1903 roku po śmierci Leona XIII. W wyniku nacisków dyplomatycznych ze strony rządu Austro-Węgier i złożonej w jego imieniu ekskluzywy (zażalenia) przez krakowskiego kardynała Jana Puzynę, elektorzy odstąpili od wyboru typowanego jako papabile sekretarza stanu Watykanu kardynała Mario Rampolliego i w siódmym głosowaniu wytypowali kardynała Sarto.

Pełniąc godność następcy św. Piotra był zdecydowanym przeciwnikiem modernizmu i liberalizmu. W 1910 roku zarządził, aby wszyscy nowo wyświęcani kapłani składali specjalną przysięgę antymodernistyczną. Podjął reformę Kurii Rzymskiej, Kodeksu Prawa Kanonicznego (dokończoną już przez jego następcę), wprowadził zmiany w brewiarzu i kilka mniejszych zmian liturgicznych. Był autorem 17 encyklik, w tym najbardziej znanej Pascendi Dominici Gregis (1907) krytykującej modernizm.

Jan Paweł II o Piusie X

Papież-Polak przywołał postać swojego świętego poprzednika w liście Tertio Millennio Adveniente (1994) stanowiącym wprowadzenie do obchodów Wielkiego Jubileuszu Roku 2000:

Szczególne zadania i odpowiedzialność w związku z Wielkim Jubileuszem Roku 2000 wiążą się z posługą Biskupa Rzymu. W jakiś sposób działali w tym duchu wszyscy papieże naszego kończącego się stulecia. Poprzez program odnowy wszystkiego w Chrystusie św. Pius X starał się stawić czoło tragicznemu rozwojowi wydarzeń, jakie zaciążyły na sytuacji międzynarodowej na początku naszego stulecia. Kościół był świadom, że wobec narastania dążności przeciwnych pokojowi i sprawiedliwości w świecie współczesnym musi stawać się w sposób zdecydowany rzecznikiem i obrońcą tych podstawowych wartości.

— Tertio Millennio Adveniente, 22, 1994 .

Bibliografia

• Rene Bazin, Święty Pius X, Wydawnictwo Te Deum, Warszawa 2003. ISBN 8387770884.

Linki zewnętrzne

• Polski tekst encykliki Pascendi Dominici Gregis św. Piusa X[dostęp:27.02.2014].