Bartłomiej I: Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
m |
|||
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
==Życie i poglądy== | ==Życie i poglądy== | ||
Ukończył teologię prawosławną w seminarium w Halki (turecka nazawa ''Hebeliada''). Ponadto studiował w Monachium oraz w Papieskim Instytucie Orientalnym w Rzymie. Pierwszy stopień święceń zakonnych otrzymał w 1961 roku. W 1973 roku wyświęcony na biskupa - metropolitę Filadelfii (turecka nazwa ''Alaşehir''). W styczniu 1991 roku mianowany dziekanem synodu Patriarchatu w Konstantynopolu. Jesienią tego samego roku, po śmierci patriarchy Dimitra I, wybrany 270 sukcesorem św. Andrzeja Apostoła, pierwszego biskupa Konstantynopola. Intronizowany 2 listopada 1991 roku. | Ukończył teologię prawosławną w seminarium w Halki (turecka nazawa ''Hebeliada''). Ponadto studiował w Monachium oraz w Papieskim Instytucie Orientalnym w Rzymie. Pierwszy stopień święceń zakonnych otrzymał w 1961 roku. W 1973 roku wyświęcony na biskupa - metropolitę Filadelfii (turecka nazwa ''Alaşehir''). W styczniu 1991 roku mianowany dziekanem synodu Patriarchatu w Konstantynopolu. Jesienią tego samego roku, po śmierci patriarchy Dimitra I, wybrany 270 sukcesorem św. Andrzeja Apostoła, pierwszego biskupa Konstantynopola. Intronizowany 2 listopada 1991 roku. | ||
| − | Z uwagi na rozwiniętą w prawosławnej tradycji autokefalię, czyli autonomię poszczególnych kościołów partykularnych, tytuł i funkcja Ekumenicznego Patriarchy Konstantynopola ma charakter ściśle honorowy i reprezentacyjny. Jurysdykcja duszpasterska Patriarchy ogranicza się do niewielkiej liczebnie wspólnoty prawosławnej (głównie o korzeniach greckich) zamieszkującej współczesną [[Turcja|Turcję]], dwóch monasterów na półwyspie Athos oraz kilku mniejszych grup rozsianych po całym świecie, które z różnych względów przyjęły dobrowolnie jurysdykcję | + | Z uwagi na rozwiniętą w prawosławnej tradycji autokefalię, czyli autonomię poszczególnych kościołów partykularnych, tytuł i funkcja Ekumenicznego Patriarchy Konstantynopola ma charakter ściśle honorowy i reprezentacyjny. Jurysdykcja duszpasterska Patriarchy ogranicza się do niewielkiej liczebnie wspólnoty prawosławnej (głównie o korzeniach greckich) zamieszkującej współczesną [[Turcja|Turcję]], dwóch monasterów na półwyspie Athos oraz kilku mniejszych grup rozsianych po całym świecie, które z różnych względów przyjęły dobrowolnie jurysdykcję Konstantynopola. |
| − | Zajmuje [[ekumenizm|ekumeniczne]] stanowisko w kwestii dialogu z Kościołem katolickim oraz innymi Kościołami chrześcijańskimi. Uczestniczył w [[ | + | Zajmuje [[ekumenizm|ekumeniczne]] stanowisko w kwestii dialogu z Kościołem katolickim oraz innymi Kościołami chrześcijańskimi. Uczestniczył w [[pogrzeb Jana Pawła II|pogrzebie Jana Pawła II]] 8 kwietnia 2005 roku w Watykanie. |
| − | W 2010 roku otrzymał tytuł doktora ''honoris causa'' [[Katolicki Uniwersytet Lubelski | + | W 2010 roku otrzymał tytuł doktora ''honoris causa'' [[Katolicki Uniwersytet Lubelski|Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II]]<ref>Życiorys na stronie Patriarchatu http://www.ec-patr.org</ref>. |
==Relacje z Janem Pawłem II== | ==Relacje z Janem Pawłem II== | ||
Patriarcha utrzymywał bardzo dobre i ożywione relacje z Janem Pawłem II, jak i jego dwoma następcami: [[Benedykt XVI|Benedyktem XVI]] i [[Franciszek|Franciszkiem]]. Od objęcia tronu bierze stały udział w odbywających się regularnie posiedzeniach mieszanej komisji teologicznej Cerkwi prawosławnych i Kościoła katolickiego. | Patriarcha utrzymywał bardzo dobre i ożywione relacje z Janem Pawłem II, jak i jego dwoma następcami: [[Benedykt XVI|Benedyktem XVI]] i [[Franciszek|Franciszkiem]]. Od objęcia tronu bierze stały udział w odbywających się regularnie posiedzeniach mieszanej komisji teologicznej Cerkwi prawosławnych i Kościoła katolickiego. | ||
| − | Bartłomiej trzykrotnie odwiedził Watykan: w czerwcu 1995, czerwcu 2004 oraz listopadzie 2004 roku. Podczas dwóch pierwszych wizyt, obydwaj pasterze podpisali wspólne deklaracje ekumeniczne na temat postępów w teologicznym dialogu katolicko-prawosławnym. W czerwcu 2002 roku sygnowali również wspólną deklarację ''O obowiązku szanowania świata stworzonego'' poświęconą | + | Bartłomiej trzykrotnie odwiedził Watykan: w czerwcu 1995, czerwcu 2004 oraz listopadzie 2004 roku. Podczas dwóch pierwszych wizyt, obydwaj pasterze podpisali wspólne deklaracje ekumeniczne na temat postępów w teologicznym dialogu katolicko-prawosławnym. W czerwcu 2002 roku sygnowali również wspólną deklarację ''O obowiązku szanowania świata stworzonego'' poświęconą problemowi ochrony środowiska naturalnego i chrześcijańskiej wizji ekologii. |
Przy okazji ostatniego spotkania patriarchów Rzymu i Konstantynopola pod koniec 2004 roku, Jan Paweł II przekazał Patriarchatowi w Konstantynopolu relikwie świętych [[Jan Chryzostom|Jana Chryzostoma]] i [[Grzegorz z Nazjanzu|Grzegorza z Nazjanzu]]<ref>http://www.vatican.va/news_services/press/documentazione/documents/santopadre_biografie/giovanni_paolo_ii_biografia_pontificato_en.html#2002</ref>. | Przy okazji ostatniego spotkania patriarchów Rzymu i Konstantynopola pod koniec 2004 roku, Jan Paweł II przekazał Patriarchatowi w Konstantynopolu relikwie świętych [[Jan Chryzostom|Jana Chryzostoma]] i [[Grzegorz z Nazjanzu|Grzegorza z Nazjanzu]]<ref>http://www.vatican.va/news_services/press/documentazione/documents/santopadre_biografie/giovanni_paolo_ii_biografia_pontificato_en.html#2002</ref>. | ||
| Linia 22: | Linia 22: | ||
{{Cytat box | {{Cytat box | ||
| − | |cytat =Te pragnienia pojednania i pełnej komunii zawierzam świętym Apostołom, których dziś wspominamy (śś. Piotra i Pawła - przyp.). Prośmy ich z ufnością, aby ich niebieskie wstawiennictwo umocniło nas w wierze i pozwoliło wytrwale dążyć do jak najszybszego | + | |cytat =Te pragnienia pojednania i pełnej komunii zawierzam świętym Apostołom, których dziś wspominamy (śś. Piotra i Pawła - przyp.). Prośmy ich z ufnością, aby ich niebieskie wstawiennictwo umocniło nas w wierze i pozwoliło wytrwale dążyć do jak najszybszego wypełnienia woli Chrystusa. Niech nam wyjedna ten dar Maryja, Matka Tego, który powołuje nas wszystkich do pełnej jedności w Jego miłości. |
|źródło =Przemówienie do delegacji Patriarchatu Ekumenicznego z Konstantynopola, 29 czerwca 2004 roku<ref>tamże, s. 805</ref>. | |źródło =Przemówienie do delegacji Patriarchatu Ekumenicznego z Konstantynopola, 29 czerwca 2004 roku<ref>tamże, s. 805</ref>. | ||
|width = | |width = | ||
| Linia 38: | Linia 38: | ||
{{Cytat box | {{Cytat box | ||
| − | |cytat =(Papież) Nie wahał się przed cierpieniem i ofiarą w celu niesienia | + | |cytat =(Papież - przyp.) Nie wahał się przed cierpieniem i ofiarą w celu niesienia orędzia Ewangelii na cały świat oraz przyczyniania się do ustanowienia pokoju. Historia będzie również pamiętała jego istotny wkład w upadek ateistycznego komunizmu. Nie ma wielu tak odważnych ludzi z wizją, jakim był zmarły Papież. Podczas jego ziemskiego pielgrzymowania na czele hierarchii katolickiej, pozostawił swoje głębokie ślady w Kościele i historii całej ludzkości, pozostawił niezatarty ślad swojej potężnej osobowości. Wiele jego inicjatyw stanowiło swoiste wyprzedzenie wydarzeń, które następują dzisiaj. Był pionierem w bardzo wielu kwestiach. Z tego powodu, jego śmierć to strata nie tylko dla Jego Kościoła, ale dla wszystkich, zarówno chrześcijan, jak również i całej wspólnoty międzynarodowej tak pragnącej pokoju i sprawiedliwości. |
|źródło =Fragment listu kondolencyjnego po śmierci Jana Pawła II, Konstantynopol, 3 kwietnia 2005 roku<ref>http://www.ec-patr.org/docdisplay.php?lang=en&id=431&tla=en</ref>. | |źródło =Fragment listu kondolencyjnego po śmierci Jana Pawła II, Konstantynopol, 3 kwietnia 2005 roku<ref>http://www.ec-patr.org/docdisplay.php?lang=en&id=431&tla=en</ref>. | ||
|width = | |width = | ||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
{{Przypisy}} | {{Przypisy}} | ||
| + | |||
| + | ==Bibliografia== | ||
| + | *Wacław Hryniewicz OMI, ''Kościoły siostrzane. Dialog katolicko-prawosławny w latach 1980-1991.'', Verbinum 1993. ISBN 83857620207 [[Plik:W_bibliotece.jpg]] | ||
==Linki zewnętrzne== | ==Linki zewnętrzne== | ||
*[http://www.ec-patr.org Oficjalna strona Patriarchatu Ekumenicznego w Konstantynopolu w jęz. angielskim i greckim] | *[http://www.ec-patr.org Oficjalna strona Patriarchatu Ekumenicznego w Konstantynopolu w jęz. angielskim i greckim] | ||
| − | *[http://www.patriarchate.org/multimedia/video/vatican Film dokumentujący relacje Bartłomieja I i Jana Pawła II] [ | + | *[http://www.patriarchate.org/multimedia/video/vatican Film dokumentujący relacje Bartłomieja I i Jana Pawła II] [dostęp: 6. 12 . 2013] |
==Zobacz także== | ==Zobacz także== | ||
Aktualna wersja na dzień 17:20, 1 sie 2014
Bartłomiej I (imię świeckie Dimitrios Archondonis, gr. Δημήτριος Αρχοντώνης), (ur. w 1940 na wyspie Imroz), grecki duchowny prawosławny, Ekumeniczny Patriarcha Konstantynopola od 1991 roku. Honorowy zwierzchnik Cerkwi prawosławnej na całym świecie.
Spis treści
Życie i poglądy
Ukończył teologię prawosławną w seminarium w Halki (turecka nazawa Hebeliada). Ponadto studiował w Monachium oraz w Papieskim Instytucie Orientalnym w Rzymie. Pierwszy stopień święceń zakonnych otrzymał w 1961 roku. W 1973 roku wyświęcony na biskupa - metropolitę Filadelfii (turecka nazwa Alaşehir). W styczniu 1991 roku mianowany dziekanem synodu Patriarchatu w Konstantynopolu. Jesienią tego samego roku, po śmierci patriarchy Dimitra I, wybrany 270 sukcesorem św. Andrzeja Apostoła, pierwszego biskupa Konstantynopola. Intronizowany 2 listopada 1991 roku. Z uwagi na rozwiniętą w prawosławnej tradycji autokefalię, czyli autonomię poszczególnych kościołów partykularnych, tytuł i funkcja Ekumenicznego Patriarchy Konstantynopola ma charakter ściśle honorowy i reprezentacyjny. Jurysdykcja duszpasterska Patriarchy ogranicza się do niewielkiej liczebnie wspólnoty prawosławnej (głównie o korzeniach greckich) zamieszkującej współczesną Turcję, dwóch monasterów na półwyspie Athos oraz kilku mniejszych grup rozsianych po całym świecie, które z różnych względów przyjęły dobrowolnie jurysdykcję Konstantynopola. Zajmuje ekumeniczne stanowisko w kwestii dialogu z Kościołem katolickim oraz innymi Kościołami chrześcijańskimi. Uczestniczył w pogrzebie Jana Pawła II 8 kwietnia 2005 roku w Watykanie. W 2010 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II[1].
Relacje z Janem Pawłem II
Patriarcha utrzymywał bardzo dobre i ożywione relacje z Janem Pawłem II, jak i jego dwoma następcami: Benedyktem XVI i Franciszkiem. Od objęcia tronu bierze stały udział w odbywających się regularnie posiedzeniach mieszanej komisji teologicznej Cerkwi prawosławnych i Kościoła katolickiego. Bartłomiej trzykrotnie odwiedził Watykan: w czerwcu 1995, czerwcu 2004 oraz listopadzie 2004 roku. Podczas dwóch pierwszych wizyt, obydwaj pasterze podpisali wspólne deklaracje ekumeniczne na temat postępów w teologicznym dialogu katolicko-prawosławnym. W czerwcu 2002 roku sygnowali również wspólną deklarację O obowiązku szanowania świata stworzonego poświęconą problemowi ochrony środowiska naturalnego i chrześcijańskiej wizji ekologii. Przy okazji ostatniego spotkania patriarchów Rzymu i Konstantynopola pod koniec 2004 roku, Jan Paweł II przekazał Patriarchatowi w Konstantynopolu relikwie świętych Jana Chryzostoma i Grzegorza z Nazjanzu[2].
Jan Paweł II do Bartłomieja I
Wiadomo, że dialog miłości i przemiana wewnętrznych postaw sprzyjają dialowi teologicznemu. Doświadczenie poucza nas również, że dialog teologiczny buduje podstawy nowej wspólnoty i może pozwolić na przezwyciężenie nadal istniejących przeszkód praktycznych(...) W obecnym czasie, gdy Cerkiew prawosławna obchodzi Pięćdziesiątnicę, błagam też Ducha Świętego, aby obficie udzielił swej mocy i mądrości pasterzom apostolskiej stolicy w Rzymie, czcigodnego Patriarchatu Konstantynopola, innych patriarchatów i całego prawosławia.
— Przemówienie do delegacji Patriarchatu Ekumenicznego z Konstantynopola, 28 czerwca 1994 roku[3].
Te pragnienia pojednania i pełnej komunii zawierzam świętym Apostołom, których dziś wspominamy (śś. Piotra i Pawła - przyp.). Prośmy ich z ufnością, aby ich niebieskie wstawiennictwo umocniło nas w wierze i pozwoliło wytrwale dążyć do jak najszybszego wypełnienia woli Chrystusa. Niech nam wyjedna ten dar Maryja, Matka Tego, który powołuje nas wszystkich do pełnej jedności w Jego miłości.
— Przemówienie do delegacji Patriarchatu Ekumenicznego z Konstantynopola, 29 czerwca 2004 roku[4].
Bartłomiej I do Jana Pawła II
W tych dniach, gdy mija 40 lat od momentu historycznego i błogosławionego spotkania w Jerozolimie naszych poprzedników, papieża Pawła VI i śp. Patriarchy Atenagorasa, kierujemy swoje myśli z wdzięcznością za ich wizję pełnej jedności pomiędzy naszymi Kościołami siostrzanymi wyznającymi wspólną wiarę i wspólne sakramenty. Była to wizja, której obydwaj służyli za pomocą odważnych inicjatyw i posunięć. W związku z tym pragnę zapewnić Waszą Świątobliwość, że Patriarchat Ekumeniczny oraz moja skromna osoba są gotowe kontynuować te kroki aż do momentu, gdy wspólnie dojdziemy do jedności w wierze i komunii w Duchu Świętym.
— List z okazji 40 lecia spotkania Pawła VI i patriarchy Atenagorasa, 5 stycznia 2004 roku[5].
(Papież - przyp.) Nie wahał się przed cierpieniem i ofiarą w celu niesienia orędzia Ewangelii na cały świat oraz przyczyniania się do ustanowienia pokoju. Historia będzie również pamiętała jego istotny wkład w upadek ateistycznego komunizmu. Nie ma wielu tak odważnych ludzi z wizją, jakim był zmarły Papież. Podczas jego ziemskiego pielgrzymowania na czele hierarchii katolickiej, pozostawił swoje głębokie ślady w Kościele i historii całej ludzkości, pozostawił niezatarty ślad swojej potężnej osobowości. Wiele jego inicjatyw stanowiło swoiste wyprzedzenie wydarzeń, które następują dzisiaj. Był pionierem w bardzo wielu kwestiach. Z tego powodu, jego śmierć to strata nie tylko dla Jego Kościoła, ale dla wszystkich, zarówno chrześcijan, jak również i całej wspólnoty międzynarodowej tak pragnącej pokoju i sprawiedliwości.
— Fragment listu kondolencyjnego po śmierci Jana Pawła II, Konstantynopol, 3 kwietnia 2005 roku[6].
Przypisy
- ↑ Życiorys na stronie Patriarchatu http://www.ec-patr.org
- ↑ http://www.vatican.va/news_services/press/documentazione/documents/santopadre_biografie/giovanni_paolo_ii_biografia_pontificato_en.html#2002
- ↑ Dzieła zebrane t. XIV, s. 773
- ↑ tamże, s. 805
- ↑ http://www.ec-patr.org/docdisplay.php?lang=en&id=148&tla=en
- ↑ http://www.ec-patr.org/docdisplay.php?lang=en&id=431&tla=en
Bibliografia
- Wacław Hryniewicz OMI, Kościoły siostrzane. Dialog katolicko-prawosławny w latach 1980-1991., Verbinum 1993. ISBN 83857620207
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona Patriarchatu Ekumenicznego w Konstantynopolu w jęz. angielskim i greckim
- Film dokumentujący relacje Bartłomieja I i Jana Pawła II [dostęp: 6. 12 . 2013]
