Krystyna Ostaszewska

Krystyna Ostaszewska z domu Dębowska (ur. 23 lipca 1918 w Grybowie, zm. 31 marca 1967 w Krakowie), aktorka. Syn Jacek Ostaszewski jest muzykiem, kompozytorem i reżyserem teatralnym . Wnuk Jakub Ostaszewski - kompozytor. Wnuczka Maja Ostaszewska - aktorka.

Związki z Karolem Wojtyłą

Tuż przed wybuchem II wojny światowej wstąpiła do Studia 39, którego organizatorem był Tadeusz Kudliński. Wzięła udział w przedstawieniu "Kawaler księży­cowy" wraz z Karolem Wojtyłą. Od 1941 uczestniczyła w pracach Teatru Rapsodycznego w Krakowie.

W domu jej rodziców pp. Dębowskich przy ul. Komorowskiego 7 odbyło się 22 sierpnia 1941 r. pierwsze spotkanie Teatru Rapsodycznego. Tam odbywały się także pierwsze próby oraz konspiracyjne spektakle.

Muszę też poświęcić tu kilka bodaj słów temu, jak do świetności tego przedstawienia [Król-Duch] przyczyniła się Krystyna Dębowska. Z niezwykłości jej pracy dopiero po wielu latach zdałam sobie sprawę. Otóż Krysia grała na fortepianie. Mieczysław prosił, abym zaproponowała kilka utworów Chopina, którego muzyka wydawała się jedynie odpowiednia pod każdym względem do poezji współczesnego mu Słowackiego. Krysia zaprezentowała kilka nokturnów i wspólnie wybraliśmy fragmenty tych, które miały służyć jako "przerywniki". Ale na tym nie koniec. Jej samej dostał się tekst mieszczki krakowskiej o tym samym imieniu: Chrystyna. [...]słychać jej głos, wabiący króla słowami Pieśni nad Pieśniami, przepięknie przetworzonymi przez naszego poetę: O! przyjdź! śpiewała, bo gołębi stadem / Wysyłam na wsze wiatry ognie moje!... Te trzy oktawy nasza Krysia - Chrystyna - wypowiadała, grając równocześnie nokturn (g-moll Nr 1 z Op. 37) i synchronizując tekst jedenastozgłoskowych oktaw z Chopinowskimi frazami muzycznymi. Taka podzielność uwagi jest rzadką, wprost niebywałą umiejętnością. Krystyna Dębowska była przecież pianistką amatorką, jej muzykalność i pracowitość chyba przez nikogo wtedy nie zostały w pełni docenione.

— Danuta Michałowska, Pamięć nie zawsze święta : wspomnienia, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2004, s. 137-138

W Teatrze Rapsodycznym był także jej narzeczony, a późniejszy mąż Tadeusz Ostaszewski (rzeźbiarz) - autor oprawy scenicznej do wielu spektakli. Tworzył oszczędne, ograniczone do paru elementów scenografie.

Bibliografia

• Jacek Popiel, Los artysty w czasach zniewolenia : Teatr Rapsodyczny 1941-1967, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2006. ISBN 8323321531
• Danuta Michałowska, Pamięć nie zawsze święta : wspomnienia, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2004. ISBN 8308036503

Linki zewnętrzne

• biogram na portalu e-teatr