Pastores gregis: Różnice pomiędzy wersjami
m |
m |
||
Linia 2: | Linia 2: | ||
Autor hasła: o. Maciej Zięba OP | Autor hasła: o. Maciej Zięba OP | ||
− | '''Pastores gregis''' (''' | + | '''Pastores gregis''' ('''Uniwersalny charakter biskupiego powołania''') - Posynodalna adhortacja apostolska Pastores gregis to ostatni |
+ | tego rodzaju dokument Jana Pawła II. Papież opublikował ją | ||
+ | 16 października 2003 r. – w dwudziestą piątą rocznicę swego | ||
+ | wyboru na Stolicę Piotrową. | ||
== Tezy adhortacji == | == Tezy adhortacji == | ||
+ | |||
+ | Greckie słowo synodos oznacza „zebranie” lub „koniunkcję | ||
+ | ciał niebieskich”, ale już w starożytnym Kościele zaczęto go używać | ||
+ | w nowym znaczeniu – jako terminu opisującego spotkanie | ||
+ | duchownych i świeckich dla wspólnej modlitwy oraz przedyskutowania | ||
+ | problemów Kościoła i ustalenia sposobów ich rozwiązywania | ||
+ | (od „soboru” „synod” odróżniało bardziej fragmentaryczne | ||
+ | podejście do problemów oraz lokalny charakter – mówimy | ||
+ | więc o synodzie diecezjalnym czy krajowym). Synod Biskupów | ||
+ | – tak jak funkcjonuje współcześnie – został ustanowiony | ||
+ | w 1965 r. przez papieża Pawła VI, który parę lat później tak | ||
+ | go zdefiniował: „Jest to instytucja Kościoła, którą ustanowiliśmy | ||
+ | po Soborze Watykańskim II – badając znaki czasu, a zwłaszcza | ||
+ | starając się zrozumieć głębiej Boże zamysły i konstytucję Kościoła | ||
+ | katolickiego – aby umocnić jedność i współpracę biskupów | ||
+ | całego świata ze Stolicą Apostolską poprzez wspólną refleksję nad | ||
+ | stanem Kościoła i rozwiązywanie problemów związanych z jego | ||
+ | misją. Nie jest to sobór ani parlament, ale synod szczególnej | ||
+ | natury”. Dopiero wtedy pojawiły się tematyczne synody biskupów | ||
+ | o zasiągu lokalnym i kontynentalnym. Dodać też trzeba, | ||
+ | że chociaż biskupi stanowią w takim zgromadzeniu większość, | ||
+ | to do uczestnictwa zapraszani są też księża i osoby świeckie | ||
+ | oraz zakonnice i zakonnicy. Paweł VI zwołał 5 takich synodów, | ||
+ | Jan Paweł II – 15. Ostatni synod zwołany przez Jana Pawła II odbył | ||
+ | się w 2001 r. i wyróżniał się tematyką oraz czasem w którym | ||
+ | się obywał. „W panującym wtedy klimacie Wielkiego Jubileuszu | ||
+ | Roku 2000, na początku trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa, X Zwyczajne Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów odbyło | ||
+ | się po długiej serii zgromadzeń: zarówno specjalnych, które łączyła | ||
+ | perspektywa ewangelizacji na różnych kontynentach, od | ||
+ | Afryki przez Amerykę, Azję, Oceanię aż po Europę, jak i zwyczajnych, | ||
+ | z których ostatnie poświęcone były refleksji nad obecnym | ||
+ | w Kościele wielkim bogactwem różnorodnych powołań | ||
+ | wzbudzanych przez Ducha Świętego w Ludzie Bożym. W takiej | ||
+ | perspektywie poświęcenie uwagi posłudze właściwej biskupom | ||
+ | pozwoliło uzupełnić obraz eklezjologii komunii i misji, którą | ||
+ | zawsze należy mieć na względzie”. Kontekstem czasowym była | ||
+ | więc niedawna celebracja Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 oraz | ||
+ | wkroczenie Kościoła w nowe tysiąclecie; a specyfiką tego zgromadzenia | ||
+ | Synodu Biskupów było zajęcie się problemami samych | ||
+ | biskupów oraz ich posługi. Praca nad tekstem adhortacji apostolskiej | ||
+ | Pastores gregis zainspirowała Jana Pawła II do osobistych | ||
+ | wspomnień i refleksji, ponieważ w 2003 r. obchodził on nie tylko | ||
+ | dwudziestą piątą rocznicę wyboru na Stolicę Piotrową, lecz również | ||
+ | czterdziestą piątą rocznicę przyjęcia sakry biskupiej. Swoje | ||
+ | doświadczenia jako biskupa Krakowa i biskupa Rzymu Ojciec | ||
+ | Święty opisał w książce Wstańcie, chodźmy! | ||
+ | |||
+ | Dla adhortacji apostolskiej Pastores gregis, podobnie jak dla | ||
+ | adhortacji apostolskiej o formacji kapłańskiej Pastores dabo Vobis, | ||
+ | podstawowym punktem odniesienia jest Chrystus – Dobry | ||
+ | Pasterz, co zresztą w obu przypadkach podkreśla sam tytuł. | ||
+ | Jak bowiem mówi św. Paweł, tylko ten, kto na podobieństwo | ||
+ | Chrystusa oddaje wielkodusznie swoje siły Kościołowi, jest godzien | ||
+ | funkcji pasterza (por. 2 Kor 11,28). | ||
+ | |||
+ | Kontynuując nauczanie Soboru Watykańskiego II (szczególnie | ||
+ | Konstytucji dogmatycznej o Kościele Lumen gentium i Dekretu | ||
+ | o pasterskich zadaniach biskupów Christus Dominus), Jan | ||
+ | Paweł II przywołał słowa Pawła VI, który mówił: „Wydaje się | ||
+ | nam, że władza biskupia dzięki Soborowi została potwierdzona | ||
+ | w swym Boskim ustanowieniu, w swojej niezastąpionej funkcji oraz w znaczeniu pasterskiej władzy nauczania, uświęcania | ||
+ | i rządzenia”. | ||
+ | |||
+ | |||
== Linki zewnętrzne == | == Linki zewnętrzne == | ||
Linia 11: | Linia 78: | ||
== Opracowania nt. adhortacji Pastores gregis == | == Opracowania nt. adhortacji Pastores gregis == | ||
− | * o. Maciej Zięba OP, ''Jestem z Wami: kompendium twórczości i nauczania Karola Wojtyły - Jana Pawła II'', Wydawnictwo M, Kraków 2010 ISBN 9788375952520 [[Plik:W_bibliotece.jpg]] | + | * o. Maciej Zięba OP, ''Jestem z Wami: kompendium twórczości i nauczania Karola Wojtyły - Jana Pawła II'', Wydawnictwo M, Kraków 2010, s. 174- ISBN 9788375952520 [[Plik:W_bibliotece.jpg]] |
== Zobacz także == | == Zobacz także == | ||
[[Kategoria:Adhortacje]] | [[Kategoria:Adhortacje]] |
Wersja z 10:07, 8 kwi 2014
Treść hasła pochodzi z publikacji „Jestem z Wami: kompendium twórczości i nauczania Karola Wojtyły - Jana Pawła II”, Wydawnictwo M, Kraków 2010 Autor hasła: o. Maciej Zięba OP
Pastores gregis (Uniwersalny charakter biskupiego powołania) - Posynodalna adhortacja apostolska Pastores gregis to ostatni tego rodzaju dokument Jana Pawła II. Papież opublikował ją 16 października 2003 r. – w dwudziestą piątą rocznicę swego wyboru na Stolicę Piotrową.
Spis treści
Tezy adhortacji
Greckie słowo synodos oznacza „zebranie” lub „koniunkcję ciał niebieskich”, ale już w starożytnym Kościele zaczęto go używać w nowym znaczeniu – jako terminu opisującego spotkanie duchownych i świeckich dla wspólnej modlitwy oraz przedyskutowania problemów Kościoła i ustalenia sposobów ich rozwiązywania (od „soboru” „synod” odróżniało bardziej fragmentaryczne podejście do problemów oraz lokalny charakter – mówimy więc o synodzie diecezjalnym czy krajowym). Synod Biskupów – tak jak funkcjonuje współcześnie – został ustanowiony w 1965 r. przez papieża Pawła VI, który parę lat później tak go zdefiniował: „Jest to instytucja Kościoła, którą ustanowiliśmy po Soborze Watykańskim II – badając znaki czasu, a zwłaszcza starając się zrozumieć głębiej Boże zamysły i konstytucję Kościoła katolickiego – aby umocnić jedność i współpracę biskupów całego świata ze Stolicą Apostolską poprzez wspólną refleksję nad stanem Kościoła i rozwiązywanie problemów związanych z jego misją. Nie jest to sobór ani parlament, ale synod szczególnej natury”. Dopiero wtedy pojawiły się tematyczne synody biskupów o zasiągu lokalnym i kontynentalnym. Dodać też trzeba, że chociaż biskupi stanowią w takim zgromadzeniu większość, to do uczestnictwa zapraszani są też księża i osoby świeckie oraz zakonnice i zakonnicy. Paweł VI zwołał 5 takich synodów, Jan Paweł II – 15. Ostatni synod zwołany przez Jana Pawła II odbył się w 2001 r. i wyróżniał się tematyką oraz czasem w którym się obywał. „W panującym wtedy klimacie Wielkiego Jubileuszu Roku 2000, na początku trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa, X Zwyczajne Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów odbyło się po długiej serii zgromadzeń: zarówno specjalnych, które łączyła perspektywa ewangelizacji na różnych kontynentach, od Afryki przez Amerykę, Azję, Oceanię aż po Europę, jak i zwyczajnych, z których ostatnie poświęcone były refleksji nad obecnym w Kościele wielkim bogactwem różnorodnych powołań wzbudzanych przez Ducha Świętego w Ludzie Bożym. W takiej perspektywie poświęcenie uwagi posłudze właściwej biskupom pozwoliło uzupełnić obraz eklezjologii komunii i misji, którą zawsze należy mieć na względzie”. Kontekstem czasowym była więc niedawna celebracja Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 oraz wkroczenie Kościoła w nowe tysiąclecie; a specyfiką tego zgromadzenia Synodu Biskupów było zajęcie się problemami samych biskupów oraz ich posługi. Praca nad tekstem adhortacji apostolskiej Pastores gregis zainspirowała Jana Pawła II do osobistych wspomnień i refleksji, ponieważ w 2003 r. obchodził on nie tylko dwudziestą piątą rocznicę wyboru na Stolicę Piotrową, lecz również czterdziestą piątą rocznicę przyjęcia sakry biskupiej. Swoje doświadczenia jako biskupa Krakowa i biskupa Rzymu Ojciec Święty opisał w książce Wstańcie, chodźmy!
Dla adhortacji apostolskiej Pastores gregis, podobnie jak dla adhortacji apostolskiej o formacji kapłańskiej Pastores dabo Vobis, podstawowym punktem odniesienia jest Chrystus – Dobry Pasterz, co zresztą w obu przypadkach podkreśla sam tytuł. Jak bowiem mówi św. Paweł, tylko ten, kto na podobieństwo Chrystusa oddaje wielkodusznie swoje siły Kościołowi, jest godzien funkcji pasterza (por. 2 Kor 11,28).
Kontynuując nauczanie Soboru Watykańskiego II (szczególnie Konstytucji dogmatycznej o Kościele Lumen gentium i Dekretu o pasterskich zadaniach biskupów Christus Dominus), Jan Paweł II przywołał słowa Pawła VI, który mówił: „Wydaje się nam, że władza biskupia dzięki Soborowi została potwierdzona w swym Boskim ustanowieniu, w swojej niezastąpionej funkcji oraz w znaczeniu pasterskiej władzy nauczania, uświęcania i rządzenia”.
Linki zewnętrzne
Adhortacja Pastores gregis
Opracowania nt. adhortacji Pastores gregis
- o. Maciej Zięba OP, Jestem z Wami: kompendium twórczości i nauczania Karola Wojtyły - Jana Pawła II, Wydawnictwo M, Kraków 2010, s. 174- ISBN 9788375952520