Pierwsze słowa Jana Pawła II do wiernych

Treść hasła pochodzi z publikacji „Jestem z Wami: kompendium twórczości i nauczania Karola Wojtyły - Jana Pawła II”, Wydawnictwo M, Kraków 2010
Autor hasła: o. Maciej Zięba OP

Pierwsze słowa Jana Pawła II do wiernych - Bazylika św. Piotra, 16 października 1978, godz. 19.20

Przed pierwszym udzieleniem błogosławieństwa Urbi et Orbi nowo wybrany Papież skierował parę słów pozdrowień do wiernych oczekujących na Placu św. Piotra na wynik konklawe. To właśnie wtedy powiedział, iż do posługi Biskupa Rzymu został wezwany z dalekiego kraju. Łatwo dzisiaj zapomnieć, jak bardzo ów kraj był wówczas dla jego słuchaczy daleki w dwojakim tego słowa rozumieniu. Wybór Jana Pawła II przełamywał trwającą blisko pół tysiąclecia nieprzerwaną tradycję wyboru na Stolicę Piotrową jedynie włoskich kardynałów. Wybór nie-Włocha na papieża był zmianą bardzo radykalną. Polska zaś, egzystująca od wieków na – z zachodniego punktu widzenia – dalekich obrzeżach Europy, była krajem – z wyjątkiem krótkiego prześwitu pomiędzy światowymi wojnami – pozbawionym od XVIII wieku suwerenności państwowej, a od 1945 r. brutalnie i szczelnie odgrodzonym żelazną kurtyną od wolnego świata.

To dopiero dzięki temu Papieżowi została przełamana odwieczna rutyna wyboru Włocha na następcę św. Piotra. W ogromnej mierze to dzięki temu pontyfikatowi runęła żelazna kurtyna, która miała na wieki podzielić Europę. W wielkim stopniu to dzięki charyzmatowi Jana Pawła II Polska przestała być traktowana jako kraj peryferyjny, a doświadczenie polskiego Kościoła uzyskało wymiar uniwersalny.

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Najdrożsi Bracia i Siostry!

Jesteśmy jeszcze wszyscy pogrążeni w bólu po śmierci naszego umiłowanego papieża Jana Pawła I. I oto najprzewielebniejsi kardynałowie powołali nowego Biskupa Rzymu. Wezwali go z dalekiego kraju...dalekiego, lecz zawsze tak bliskiego przez wspólnotę w wierze i tradycji chrześcijańskiej. Obawiałem się przyjąć ten wybór, ale uczyniłem to w duchu posłuszeństwa względem naszego Pana Jezusa Chrystusa i z całkowitą ufnością względem Jego Matki, Najświętszej Maryi Panny.

Nie wiem, czy potrafię wyrazić się jasno w waszym...naszym języku włoskim. Jeżeli się pomylę, to mnie poprawicie. I tak staję przed wami wszystkimi, aby wyznać naszą wspólną wiarę, naszą nadzieję, naszą ufność pokładaną w Matce Chrystusa i Kościoła, a także, aby rozpocząć na tej drodze historii i Kościoła z pomocą Boga i z pomocą ludzi.

— Nauczanie papieskie, t. 1, 1978, s. 1.