Nieszpory europejskie: Różnice pomiędzy wersjami
m |
|||
Linia 8: | Linia 8: | ||
Zdaniem Jana Pawła II dążenia do politycznej i gospodarczej jedności Starego Kontynentu nie można w pełni zrozumieć bez uwzględnienia chrześcijańskiej historii i kultury Europy. Fundamentem świadczącym o związku Starego Kontynentu z Chrystusem jest obecność licznych sanktuariów, do których przez wieki pielgrzymowali mieszkańcy kontynentu, jak austriackie [[Mariazell]], portugalska [[Fatima]], hiszpańskie [[Santiago de Compostela]] lub włoska Bazylika św. Piotra w Watykanie. O chrześcijańskim ''genius loci'' Europy świadczą też życiorysy wielu świętych, jak np. s. [[Urszula Ledóchowska|Urszuli Ledóchowskiej]], jak również podział na tradycję łacińską oraz grecko-słowiańską, wywodzącą się od świętych apostołów Słowian [[Cyryl i Metody|Cyryla i Metodego]]. | Zdaniem Jana Pawła II dążenia do politycznej i gospodarczej jedności Starego Kontynentu nie można w pełni zrozumieć bez uwzględnienia chrześcijańskiej historii i kultury Europy. Fundamentem świadczącym o związku Starego Kontynentu z Chrystusem jest obecność licznych sanktuariów, do których przez wieki pielgrzymowali mieszkańcy kontynentu, jak austriackie [[Mariazell]], portugalska [[Fatima]], hiszpańskie [[Santiago de Compostela]] lub włoska Bazylika św. Piotra w Watykanie. O chrześcijańskim ''genius loci'' Europy świadczą też życiorysy wielu świętych, jak np. s. [[Urszula Ledóchowska|Urszuli Ledóchowskiej]], jak również podział na tradycję łacińską oraz grecko-słowiańską, wywodzącą się od świętych apostołów Słowian [[Cyryl i Metody|Cyryla i Metodego]]. | ||
− | Papież-Polak podkreślił, że jakiekolwiek projekty polityczne dotyczące wspólnej Europy muszą uwzględniać doświadczenie Krzyża Chrystusa, który przez wieki stanowił dla Starego Kontynentu znak zwycięstwa nad przeciwnościami losu. Wspomniał w tym kontekście konkretne przykłady europejskiej solidarności w obronie chrześcijaństwa, jak chociażby odsiecz wiedeńską króla Jana III Sobieskiego w 1683 roku. Zwrócił też uwagę, że pomimo faktu, że w historii Starego Kontynentu nie brakowało ciemnych kart, w tym wojen i nienawiści, to jedyną drogą do trwałego pokoju jest wyrzeczenie się nienawiści, wzajemne przebaczenie i chrześcijańska miłość bliźniego. | + | Papież-Polak podkreślił, że jakiekolwiek projekty polityczne dotyczące wspólnej Europy muszą uwzględniać doświadczenie [[Krzyż Święty|Krzyża Chrystusa]], który przez wieki stanowił dla Starego Kontynentu znak zwycięstwa nad przeciwnościami losu. Wspomniał w tym kontekście konkretne przykłady europejskiej solidarności w obronie chrześcijaństwa, jak chociażby odsiecz wiedeńską króla Jana III Sobieskiego w 1683 roku. Zwrócił też uwagę, że pomimo faktu, że w historii Starego Kontynentu nie brakowało ciemnych kart, w tym wojen i nienawiści, to jedyną drogą do trwałego pokoju jest wyrzeczenie się nienawiści, wzajemne przebaczenie i chrześcijańska miłość bliźniego. |
{{Cytat box | {{Cytat box |
Aktualna wersja na dzień 15:17, 8 lip 2014
Nieszpory europejskie - wieczorna modlitwa Liturgii Godzin wraz z homilią dotyczącą kwestii jedności i chrześcijańskiej tożsamości Europy, odprawiona przez Jana Pawła II w sobotę 10 września 1983 roku na Placu Bohaterów (niem. Heldenplatz) w Wiedniu podczas pielgrzymki do Austrii. Nabożeństwo było transmitowane przez austriacką telewizję publiczną, jak również kilka telewizji państwowych z innych krajów Europy Zachodniej.
Spis treści
Kontekst historyczny
Papieska pielgrzymka do Austrii we wrześniu 1983 roku zbiegła się z okresem wzmożonego napięcia politycznego pomiędzy Wschodem i Zachodem, wynikającym z postępującego wyścigu zbrojeń w Europie, utrwalającego się zimnowojennego podziału Starego Kontynentu, tragicznych doświadczeń stanu wojennego w Polsce oraz trwającej krwawej interwencji zbrojnej ZSRR w Afganistanie. Austria, którą papież-Polak odwiedził po raz pierwszy w dziejach swojego pontyfikatu, po wycofaniu się z jej terytorium oddziałów sowieckich w 1955 roku, pozostając w orbicie zachodnich demokracji, miała charakter kraju neutralnego, nie związanego ani z NATO, ani z Układem Warszawskim. Wiedeń, jako dawna stolica cesarstwa austro-węgierskiego, był powszechnie uznawany jako geograficzny i polityczny środek Europy, skłaniający do refleksji nad perspektywami jedności Starego Kontynentu i trwałością chrześcijańskich korzeni Europy.
Najważniejsze wątki homilii w Wiedniu
Zdaniem Jana Pawła II dążenia do politycznej i gospodarczej jedności Starego Kontynentu nie można w pełni zrozumieć bez uwzględnienia chrześcijańskiej historii i kultury Europy. Fundamentem świadczącym o związku Starego Kontynentu z Chrystusem jest obecność licznych sanktuariów, do których przez wieki pielgrzymowali mieszkańcy kontynentu, jak austriackie Mariazell, portugalska Fatima, hiszpańskie Santiago de Compostela lub włoska Bazylika św. Piotra w Watykanie. O chrześcijańskim genius loci Europy świadczą też życiorysy wielu świętych, jak np. s. Urszuli Ledóchowskiej, jak również podział na tradycję łacińską oraz grecko-słowiańską, wywodzącą się od świętych apostołów Słowian Cyryla i Metodego.
Papież-Polak podkreślił, że jakiekolwiek projekty polityczne dotyczące wspólnej Europy muszą uwzględniać doświadczenie Krzyża Chrystusa, który przez wieki stanowił dla Starego Kontynentu znak zwycięstwa nad przeciwnościami losu. Wspomniał w tym kontekście konkretne przykłady europejskiej solidarności w obronie chrześcijaństwa, jak chociażby odsiecz wiedeńską króla Jana III Sobieskiego w 1683 roku. Zwrócił też uwagę, że pomimo faktu, że w historii Starego Kontynentu nie brakowało ciemnych kart, w tym wojen i nienawiści, to jedyną drogą do trwałego pokoju jest wyrzeczenie się nienawiści, wzajemne przebaczenie i chrześcijańska miłość bliźniego.
Homilia podczas nieszporów w Wiedniu w 1983 roku uznawana jest do dzisiaj za jedno z najważniejszych wystąpień Jana Pawła II na tematy europejskie.
Przypisy
Bibliografia
- Pełen tekst homilii na oficjalnych stronach Watykanu[dostęp:7.02.2014] w jęz. włoskim i niemieckim.
- Katarzyna Kalinowska, Barbara Brodzińska, Małgorzata Zamojska, Jan Paweł II i Europa, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2009. ISBN 8323123545.