Środowisko: Różnice pomiędzy wersjami
m |
|||
| Linia 34: | Linia 34: | ||
[[Zdzisław Heydel|Heydel Zdzisław]] | [[Zdzisław Heydel|Heydel Zdzisław]] | ||
| − | [[Franciszek Jagła|Jagła | + | [[Franciszek Jagła|Jagła Franciszek]] |
[[Zofia Krupińska|Krupińska Zofia]] | [[Zofia Krupińska|Krupińska Zofia]] | ||
Wersja z 11:01, 14 lis 2014
Środowisko - od 1949 grupa duszpasterska uczestnicząca czynnie w życiu parafii św. Floriana w Krakowie, skupiona wokół wikarego Karola Wojtyły. Zwana również: „Rodzinką”, „Paczką”, „Wujkowym towarzystwem”.
Duszpasterstwo skupiało krakowskich studentów, którzy byli przeciwni indoktrynacji marksistowskiej a przepojeni duchem chrześcijańskim. Począwszy od 1951 rozpoczynają się wspólne wyjazdy turystyczne – piesze, rowerowe, kajakowe oraz pielgrzymki. Od 1952 Karol Wojtyła nazywany jest przez młodzież Wujkiem. Z czasem, gdy członkowie "Rodzinki" skończyli studia, grupa zaczęła się rozrastać o kolejne kręgi osób. W rezultacie powstał krąg rodzin i nieformalnych wspólnot liczący ok. 200 osób. Dzisiaj identyfikują się ze „Środowiskiem” także dzieci i wnuki pierwszych uczestników wypraw z ks. Karolem Wojtyłą.
Wyprawy z biskupem i kardynałem Wojtyłą nie były zwykłą turystyką, lecz miały także wymiar duchowy i formacyjny dla ich uczestników. Celem było kształtowanie się wspólnoty młodych ludzi na zasadzie konsekwentnie realizowanego chrześcijaństwa z Eucharystią jako fundamentem. Panowała tam zasada zwyczajności i życzliwego partnerstwa. Nieodłącznym elementem spotkań były rozmowy i dyskusje z Karolem Wojtyłą, konfrontacja z perspektywą dojrzałej wiary. Z czasem włączyło się także przygotowanie młodych do małżeństwa. Najważniejszą postacią był „Wujek”, ksiądz Karol Wojtyła – autorytet moralny, intelektualny i duchowy studentów. Gabriel Turowski opisuje wielogodzinne rozmowy młodych ludzi z "Wujkiem" na najważniejsze dla nich tematy, rozważania, modlitw i Eucharystie na górskich szczytach czy brzegu jeziora, gdzie rolę ołtarza pełnił nierzadko odwrócony do góry dnem kajak.
Wspólne modlitwy i dyskusje w trakcie dorocznych wypraw turystycznych były kontynuowane również gdy ks. Wojtyła został biskupem. Były okazją nie tylko do coraz głębszego poznawania samych siebie, swego powołania do życia rodzinnego. Wynikiem wspólnych dyskusji i obserwacji była m.in. książka Miłość i odpowiedzialność oraz poglądy Wojtyły na temat roli świeckich w Kościele.
Grupa, choć już w zmienionym składzie, utrzymywała kontakty z Janem Pawłem II aż do jego śmierci.
Kiedy Karol Wojtyła został Papieżem pierwszy list do „Środowiska” napisał już 30 października 1978, w którym pisał m.in.: „Skoro piszecie, że kajak zamieniłem na łódź, to widzicie, że trzeba mi teraz więcej wioślarzy, więcej siły duchowej, którą spodziewam się od Was otrzymywać przez Wasze modlitwy. Liczę na nie”.[1]
Wśród najaktywniejszych członków "Rodzinki" można wymienić m.in.: Danutę i Jerzego Ciesielskich, Danutę i Stanisława Rybickich, Zdzisława Heydla, Teresę Heydel-Życzkowską, Piotra i Teresę Maleckich, Gabriela Turowskiego.
Osoby, które należą/należały do Środowiska
(kolejność alfabetyczna)
Przypisy
- ↑ Stanisław i Lidia Abrahamowicz, Życie bez Wujka, Niedziela 16/2005
Bibliografia
- Zapis drogi: wspomnienia "Środowiska" o nieznanych duszpasterstwie księdza Karola Wojtyły, Wydawnictwo św. Stanisława BM, Kraków 2005. ISBN 8374220228
- Śladami wujka film dokumentalny
- wywiady ze świadkami pontyfikatu nagrane przez Centrum Myśli Jana Pawła II
