Marcel Lefebvre: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Marcel Lefebvre]] (29 listopada 1905 Tourconing - 25 marca 1991 Martigny) - francuski biskup katolicki, misjonarz. Gorący krytyk niektórych aspektów nauczania Soboru Watykańskiego II, szczególnie ekumenizmu, wolności religijnej oraz posoborowej reformy liturgii Mszy świętej w Kościele rzymskokatolickim. Abslowent seminarium duchownego dla kleryków francuskich w Rzymie. Wyświęcony na kapłana w 1929 roku. Od 1931 roku do końca lat sześćdziesiątych związany z misyjnym Zgromadzeniem Ducha Świętego pod opieką Niepokalanego Serca Maryi Panny (tzw. "duchacze"). Od 1933 roku przebywał na misjach w Gabonie, gdzie pełnił m. in. funkcje prefekta seminarium duchownego. W 1947 roku otrzymał sakrę biskupią i z mandatu papieża [[Pius XII|Piusa XII]] objął stanowisko wikariusza apostolskiego Dakaru w [[Senegal|Senegalu]]. Rok później mianowany nuncjuszem papieskim dla całego terytorium Afryki Francuskiej. W 1955 roku został arcybiskupem. W 1962 roku powrócił do Francji, gdzie został pasterzem diecezji Tulle. | [[Marcel Lefebvre]] (29 listopada 1905 Tourconing - 25 marca 1991 Martigny) - francuski biskup katolicki, misjonarz. Gorący krytyk niektórych aspektów nauczania Soboru Watykańskiego II, szczególnie ekumenizmu, wolności religijnej oraz posoborowej reformy liturgii Mszy świętej w Kościele rzymskokatolickim. Abslowent seminarium duchownego dla kleryków francuskich w Rzymie. Wyświęcony na kapłana w 1929 roku. Od 1931 roku do końca lat sześćdziesiątych związany z misyjnym Zgromadzeniem Ducha Świętego pod opieką Niepokalanego Serca Maryi Panny (tzw. "duchacze"). Od 1933 roku przebywał na misjach w Gabonie, gdzie pełnił m. in. funkcje prefekta seminarium duchownego. W 1947 roku otrzymał sakrę biskupią i z mandatu papieża [[Pius XII|Piusa XII]] objął stanowisko wikariusza apostolskiego Dakaru w [[Senegal|Senegalu]]. Rok później mianowany nuncjuszem papieskim dla całego terytorium Afryki Francuskiej. W 1955 roku został arcybiskupem. W 1962 roku powrócił do Francji, gdzie został pasterzem diecezji Tulle. | ||
| − | Uczestnik obrad [[Sobór Watykański II|Soboru Watykańskiego II]], gdzie współtworzył nieformalną, liczącą według różnych szacunków około 250 członków z różnych krajów grupę ''Coetus Internationalis Patrum''. Skupiała ona biskupów sprzeciwiających się zbyt daleko idącym zmianom w nauczaniu Kościoła oraz reformom kultu. W 1970 roku założył Bractwo Kapłańskie świętego Piusa X. W 1988 roku objęty karą ekskomuniki. | + | Uczestnik obrad [[Sobór Watykański II|Soboru Watykańskiego II]], gdzie współtworzył nieformalną, liczącą według różnych szacunków około 250 członków z różnych krajów grupę ''Coetus Internationalis Patrum''. Skupiała ona biskupów sprzeciwiających się zbyt daleko idącym zmianom w nauczaniu Kościoła oraz reformom kultu liturgicznego. W 1970 roku założył Bractwo Kapłańskie świętego Piusa X. W 1988 roku objęty karą ekskomuniki. |
==Zobacz także== | ==Zobacz także== | ||
Wersja z 17:08, 25 lis 2013
Marcel Lefebvre (29 listopada 1905 Tourconing - 25 marca 1991 Martigny) - francuski biskup katolicki, misjonarz. Gorący krytyk niektórych aspektów nauczania Soboru Watykańskiego II, szczególnie ekumenizmu, wolności religijnej oraz posoborowej reformy liturgii Mszy świętej w Kościele rzymskokatolickim. Abslowent seminarium duchownego dla kleryków francuskich w Rzymie. Wyświęcony na kapłana w 1929 roku. Od 1931 roku do końca lat sześćdziesiątych związany z misyjnym Zgromadzeniem Ducha Świętego pod opieką Niepokalanego Serca Maryi Panny (tzw. "duchacze"). Od 1933 roku przebywał na misjach w Gabonie, gdzie pełnił m. in. funkcje prefekta seminarium duchownego. W 1947 roku otrzymał sakrę biskupią i z mandatu papieża Piusa XII objął stanowisko wikariusza apostolskiego Dakaru w Senegalu. Rok później mianowany nuncjuszem papieskim dla całego terytorium Afryki Francuskiej. W 1955 roku został arcybiskupem. W 1962 roku powrócił do Francji, gdzie został pasterzem diecezji Tulle.
Uczestnik obrad Soboru Watykańskiego II, gdzie współtworzył nieformalną, liczącą według różnych szacunków około 250 członków z różnych krajów grupę Coetus Internationalis Patrum. Skupiała ona biskupów sprzeciwiających się zbyt daleko idącym zmianom w nauczaniu Kościoła oraz reformom kultu liturgicznego. W 1970 roku założył Bractwo Kapłańskie świętego Piusa X. W 1988 roku objęty karą ekskomuniki.
