Stefan Swieżawski

Stefan Swieżawski (ur. 10 lutego 1907 w Hołubiu, zm. 18 maja 2004 w Konstancinie-Jeziornie) - najwybitniejszy polski znawca filozofii średniowiecznej. Bliski znajomy Karola Wojtyły. Od 1946 kierownik Katedry Historii Filozofii KUL, którym był bez przerwy przez 30 lat, aż do przejścia na emeryturę. Silnie związany ze środowiskami katolickimi skupionymi wokół Tygodnika Powszechnego i Znaku.

Związki z Karolem Wojtyłą/Janem Pawłem II

Zaraz po zakończeniu II wojny światowej rodzina Swieżawskich nawiązała kontakt z Karolem Wojtyłą o charakterze duszpastersko-przyjacielskim. 8 sierpnia 1953 Swieżawski został poproszony o recenzję rozprawy habilitacyjnej Wojtyły pt. Próba opracowania etyki chrześcijańskiej według systemu Maksa Schelera". Sam Wojtyła również napisał list w tej sprawie do Swieżawskiego. Recencja była entuzjastyczna. Habilitacja była etapem, kiedy przyjaźń między nimi się zacieśniła. 13 września 1954 Swieżawski z żoną i Wojtyłą idbywają całodzienną wędrówkę pieszą w Gorcach. Podczas niej Swieżawski proponuje Wojtyle objęcie stanowiska kierownika Katedry Etyki na Katolickiem Uniwersytecie Lubelskim. Wojtyła propozycję przyjmuje i od tego czasu następowały liczne kontakty nie tylko w Krakowie, ale i w LOublinie, a także w pociągu podczas współnych podroży międzu Krakowem i Lublinem. Karol Wojtyła obok S. Swieżawskiego, M. A. Krąpca i J. Kalinowskiego jest współtwórcą powojennego znaczenia i rozkwitu filozofii na KUL-u.

Podobno w 1974 w przerwie obrad kongresu tomistycznego w Fossanova powiedział do kard. Wojtyły "Będziesz Papieżem".

Jako jedyny świecki obserwator z krajów Europy Wschodniej brał udział w obradach II Soboru Watykańskiego. Spotykał się z Wojtyłą np. w Ariccia w zespole roboczym przygotowującym Konstytucję duszpasterską o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes. Potem współpracowali w ramach Komisji Episkopatu Polski ds. Apostolstwa Świeckich i Rady Naukowej Episkopatu Polski. Obaj przykładali wielką wagę do przemian, jakie niosło za sobą Sobór.

Stefan Swieżawski o Karolu Wojtyle

Jako metafizyk realista i jako mistyk zafascynowany przede wszystkim wielką mistyką karmelitańską św. Teresy z Avila i św. Jana od Krzyża przystępował do filozofii, pragnąc wykorzystać refleksję filozoficzną głównie na to, aby się choć trochę przybliżyć do tego zdumiewającego misterium, jakim jest każdy konkretny człowiek. Człowiek jako Przedziwna jedność psychofizyczna, a przede wszystkim każdy człowiek jako niepowtarzalna w całym wszechświecie i na przestrzeni wszystkich tysiącleci osoba jest tym jedynym w świecie jestestwem, dostępnym naszemu doświadczeniu, którego nieogarnione bogactwo duchowe niejako w sposób konieczny wiedzie ku sprawom nadludzkim, otwiera okna na dopływ rzeczywistości wykraczającej poza świat naszych codziennych doznań. Zdumienie wobec człowieka, który znajduje swą pełnię wyłącznie tylko przekraczając samego siebie, wydaje się punktem wyjścia, a zarazem i punktem centralnym całej refleksji filozoficznej Karola Wojtyły.

— Stefan Swieżawski, Karol Wojtyła w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w: Człowiek w poszukiwaniu zagubionej tożsamości: "Gdzie jesteś Adamie?", s. 32

Wiedział dobrze - wiedziony własnym i duszpasterskim doświadczeniem - że najlepsze kazania i nauki nigdy nie wystarczą do rzeczywistej poprawy życia. Niezbędny do tego jest systematyczny wysiłek zmierzający do nabycia odpowiednich sprawności przez stałe powtarzanie właściwie spełnionych czynów. Stąd tak wyakcentowany i podkreślany u Karola Wojtyły problem czynu; stąd związanie czynu z osobą."

— Stefan Swieżawski, Karol Wojtyła w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w: Człowiek w poszukiwaniu zagubionej tożsamości: "Gdzie jesteś Adamie?", s. 33

Bibliografia

• Stefan Swieżawski et al., Pełny wymiar: listy przyjaciół, Biblos, Tarnów 2002. ISBN 837332092X
• Stefan Swieżawski, Karol Wojtyła w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w: Człowiek w poszukiwaniu zagubionej tożsamości: Gdzie jesteś Adamie, Redakcja Wydawnictw KUL, Lublin, 1987. ISBN 8322800665