Herb papieski Jana Pawła II

Herb papieski Jana Pawła II - oficjalny herb pontyfikatu Jana Pawła II stosowany od 16 października 1978 do 2 kwietnia 2005 roku.

Konstrukcja herbu

Panoplium: władza kluczy

Podstawą herbu papieża-Polaka jest tzw. panoplium, na który składają się dwa skrzyżowane piórami ku górze klucze św. Piotra w kolorze żółtym (prawy klucz) i srebrnym (lewy klucz). Symbolizują one władzę papieża jako następcy św. Piotra Apostoła, zgodnie ze słowami Chrystusa wypowiedzianymi do Piotra i zapisanymi w 16 rozdziale Ewangelii według św. Mateusza: Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie. Papieskie klucze symbolizują również moc udzielania rozgrzeszenia (klucz żółty) oraz wiedzę i mądrość teologiczną papieży(klucz szary). Od strony rękojeści, obydwa klucze połączone są czerwonym sznurem zakończonym z obydwu stron supłami i frędzlami.

Tarcza heraldyczna: papieska maryjność

Zbliżona jest do znanych w heraldyce kształtów angielskiego i średniowiecznego. W polu o kolorze błękitnym występuje przesunięty w prawo złoty krzyż łaciński, którego końce stykają się z krawędziami tarczy. Po lewej stronie tarczy, pod poprzeczną belką krzyża znajduje się złota litera M symbolizująca Matkę Bożą i maryjną pobożność papieża-Polaka.

Elementy dodatkowe: tiara i stuła

Ponad tarczą widnieje papieska tiara składająca się z trzech diademów (złotych przepasek) wysadzanych czerwonymi diamentami. Diademy stanowią symbol trzech stanów Kościoła: wojującego (na Ziemi), cierpiącego (w czyśccu) i triumfującego (w Niebie), względnie kapłańską, pasterską i nauczycielską władzę urzędu papieskiego. Tiarę wieńczy mały, złoty krzyż. Spod tiary wyłania się czerwona wstęga (stuła), podobna do wstęg wyłaniających się z biskupiego nakrycia głowy w obrządku łacińskim - mitry. Rozłożone na obydwu bokach herbu końce stuły ozdobione są małymi, złotymi krzyżami oraz wykończone złotymi frędzlami.

Bibliografia

• T. Kowalewski, Liturgika, czyli Wykład Obrzędów Kościoła Katolickiego, Płock 1920.
• Jan Wierusz Kowalski, Poczet papieży, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1985. ISBN 8303010131.

Zobacz także

• Totus tuus