Juliusz Osterwa: Różnice pomiędzy wersjami
m |
m (→Przypisy) |
||
Linia 47: | Linia 47: | ||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
− | + | {{Przypisy}} | |
==Zobacz też== | ==Zobacz też== |
Aktualna wersja na dzień 13:56, 8 lip 2014
Juliusz Osterwa właśc. Julian Andrzej Maluszek (ur. 23 czerwca 1885 w Krakowie, zm. 10 maja 1947 w Warszawie) – polski aktor i reżyser teatralny, teoretyk teatru, twórca jednego z najważniejszych nurtów na scenie polskiej. Założyciel eksperymentalnego Teatru Reduta.
Spis treści
Związki z Karolem Wojtyłą
Karol Wojtyła jako uczeń gimnazjum przyjeżdżał do Krakowa na spektakle - poranki dla teatrów szkolnych organizowane i prowadzone przez Juliusza Osterwę. Nie opuścił żadnej premiery. Osobiście poznaje Osterwę jako student wiosną 1940 dzięki Juliuszowi Kydryńskiemu, spotykają go przypadkowo w antykwariacie.[1] Wojtyła staje się częstym gościem w mieszkaniu Osterwy przy ul. Basztowej w Krakowie, gdzie odbywają cotygodniowe spotkania. Rozmawiają o teatrze, roli aktora, literaturze. Wojtyła spotyka się wraz z innymi studentami (m.in. Juliusz Kydryński, Tadeusz Kwiatkowski, Danuta Michałowska) przygotowując dla Osterwy czytanie sztuki Żeromskiego Uciekła mi przepióreczka, którą ten wysłuchuje w sierpniu 1940 w mieszkaniu pp. Poźniaków. Wtedy zapada postanowienie aby przygotować cały II akt Przepióreczki i zorganizować pokaz dla zaproszonych gości we wrześniu 1940. Osterwy na tym przedstawieniu nie ma.
Juliusz Osterwa zjawia się po raz pierwszy na spektaklu Teatru Rapsodycznego 30 maja 1942 (wystawiano Godziny Wyspiańskiego). Kotlarczyk wspominał: "odtąd pozostał z nami i naszym teatrem do końca. Bywał u nas , mówił o rzeczy naszej radośnie, zapalał nas i bronił. Widział w Teatrze Rapsodycznym "żywosłownię", zaś reżysera nazywał "słowostawcą" (przypis: Listy)" Odtąd bywa na niektórych spektaklach teatru Kotlarczyka. Podczas przedstawienia Pana Tadeusza (28 listopada 1942) Osterwa zwrócił szczególną uwagę na Karola. Reżysera zachwyciła głębia i dojrzałość młodego aktora, a także trwanie w skupieniu mimo hałasu niemieckiej "szczekaczki" za oknem. [2]
Wojtyła zaprosił Juliusza Osterwę na uroczystość swych święceń kapłańskich i prymicyjną Mszę św. na Wawelu (4 listopada 1946). [3]
Karol Wojtyła o Juliuszu Osterwie
Bibliografia
- Mieczysław Kotlarczyk, Karol Wojtyła, O Teatrze Rapsodycznym, PWST, Kraków 2001. ISBN 8390532883
- Alfabet Jana Pawła II, Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków 2005. ISBN 8374470232
- Adam Boniecki (oprac), Kalendarium życia Karola Wojtyły, Wydawnictwo ZNAK, Kraków 2000. ISBN 8370068340
Linki zewnętrzne
- Biogram na stronach Wikipedii [dostęp: 13.03.2013]
- Sylwetka teatralna na stronach culture.pl [dostęp: 13.03.2013]
- Jacek Popiel o zapiskach J. Osterwy [dostęp: 13.03.2013]
Przypisy
- ↑ Opowiedziałem mu o zajęciach teatralnych naszej grupy (bo byliśmy już "grupą"). Bardzo go one zainteresowały, zaprosił mnie do siebie na rozmowę. Mieszkał wtedy przy ul. Basztowej. Przyprowadziłem z sobą Karola. W ten sposób Osterwa został wciągnięty w prace teatru konspiracji, których potem był wiernym obserwatorem i życzliwym krytykiem. Pamiętam, że kiedyś zagraliśmy dla niego - i dla innych zaproszonych ok. 30 gości - drugi akt "Przepióreczki" Żeromskiego w naszym mieszkaniu przy Felicjanek. Był to z naszej strony akt dużej odwagi - nie tylko ze względu na warunki konspiracyjne. (...) Ale Osterwa był wyrozumiały i serdeczny. Bardzo nas nawet pochwalił. w: Juliusz Kydryński (red.), Młodzieńcze lata Karola Wojtyły, Oficyna Cracovia, Kraków 1990, s. 106
- ↑ Halina Kwiatkowska, Wielki kolega, Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2003, s. 74
- ↑ Adam Boniecki (oprac.), Kalendarium życia Karola Wojtyły, Wydawnictwo ZNAK, Kraków 2000