Lech Wałęsa

Lech Wałęsa (ur. w 1943 roku w Popowie k. Tłuchowa) - polski polityk, działacz opozycyjny w PRL, jeden z przywódców strajku w Stoczni Gdańskiej w 1980 roku, pierwszy przewodniczący NSZZ Solidarność, prezydent RP w latach 1990-1995. Laureat Pokojowej Nagrody Nobla w 1983 roku. W 1991 roku odznaczony watykańskim Orderem Błogosławionego Piusa IX.

Najważniejsze fakty biograficzne

W 1961 roku ukończył zasadniczą szkołę zawodową w Lipnie. Od 1967 roku był zatrudniony jako elektryk i operator wózków widłowych w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. W grudniu 1970 roku brał udział w protestach robotnicznych w Trójmieście. W 1976 roku, po zwolnieniu ze Stoczni Gdańskiej za krytykę oficjalnie działających związków zawodowych, rozpoczął pracę w Gdańskich Zakładach Mechanizacji Budownictwa ZREMB oraz w Zakładzie Robót Elektrycznych Elektromontaż. Od 1978 roku był zaangażowany w działalność opozycyjnych Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża i we współpracę z Komitetem Saoobrony Społecznej Komitetu Obrony Robotników.

14 sierpnia przyłączył się do strajku w Stoczni Gdańskiej, organizowanego przez Bogdana Borusewicza w obronie zwolnionej z pracy Anny Walentynowicz i szybko wysunął się na czoło protestów, zostając przewodniczącym Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. Był głównym sygnatariuszem Porozumień Sierpniowych z 31 sierpnia 1980 roku. Od września 1980 stał na czele Krajowej Komisji Porozumiewawczej, koordynującej ogólnopolską działalność nowopowstałego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Solidarność. Wybrany na jego przewodniczącego podczas zjazdu latem 1981 roku.

13 grudnia został zatrzymany przez władze. Od maja do listopada 1982 roku przebywał w ośrodku rządowym w Arłamowie.

W listopadzie 1988 roku wziął udział w debacie telewizyjnej z przewodniczącym lojalnego wobec władz PRL Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych Alfredem Miodowiczem. Uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu.

W grudniu 1990 roku wybrany w głosowaniu powszechnym na stanowisko prezydenta RP. W listopadzie 1995 roku przegrał obydwie tury wyborów z Aleksandrem Kwaśniewskim.

Związki z Janem Pawłem II

Wałęsa od samego początku strajków sierpniowych w 1980 roku podkreślał związki powstającej "Solidarności" z Janem Pawłem II. Namacalnym tego symbolem było spontaniczne ustawianie przez strajkujących robotników Stoczni Gdańskiej portetów i wizerunków papieża na bramach zakładu, jak również pamiętne podpisanie przez lidera Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego tekstu Porozumień Sierpniowych 31 sierpnia 1980 dużym długopisem z wizerunkiem Jana Pawła II. Przez cały okres legalnego funkcjonowania I Solidarności do 13 grudnia 1981 roku, papież jednoznacznie podkreślał swoje poparcie dla polskiego procesu przemian społeczno-politycznych. Wsparcie to było kontynuowane przez cały okres stanu wojennego, jak również dekadę lat 80.

Reakcje papieża na Polski Sierpień 1980 roku

Pierwszym śladem intensywnego oddźwięku, jaki wywołały u Jana Pawła II wydarzenia na Wybrzeżu można odnaleźć w liście wystosowanym na ręce Prymasa Polski kardynała stefana Wyszyńskiego z 20 sierpnia 1980 roku. W liście tym, papież stwierdził m.in:

Piszę tych kilka słów, aby zapewnić Waszą Eminencję, że w ciągu ostatnich trudnych dni jestem szczególnie blisko: modlitwą i sercem uczestniczę w tych doświadczeniach, przez jakie przechodzi - raz jeszcze - moja Ojczyzna i moi rodacy. Wiadomości na te tematy nie schodzą z pierwszych stron prasy i programów telewizji i radia. Modlę się, aby Episkopatn Polski ze swym Prymasem na czele, zapatrzony w Tę, która dana jest ku obronie naszego Narodu, mógł również i tym razem dopomóc temu Narodowi - w ciężkim zmaganiu się o chleb powszedni, o sprawiedliwość społeczną i zabezpieczenie jego nienaruszalnych praw do własnego życia i rozwoju. Proszę przyjąc tych kilka zdań podyktowanych potrzebą wewnętrzną (...).

— Nauczanie papieskie, t. III, 2, Pallotinum, Poznań-Warszawa 1986, s. 232

Duchową łączność z przeżywającą społeczny protest Ojczyzną Jan Paweł II ponowił w telegramie do Konferencji Episkopatu Polski zgromadzonej na Jasnej Górze z okazji uroczystości Matki Bożej Częstochowskiej 26 sierpnia 1980 roku. Papież zapewnił w nim, że modli się o ugruntowanie w Polsce pokoju i sprawiedliwości.

Na wielką wagę wydarzeń sierpniowych Jan Paweł II dobitnie zwrócił uwagę podczas telewizyjnego orędzia do rodaków, nagranego 23 grudnia 1980 roku i wyemitowanego w Telewizji Polskiej przed transmisją Pasterki z Watykanu o północy z 24 na 25 grudnia 1980 roku:

(...) Modląc się, polecam Chrystusowi, polecam Jego Matce to wszystko, co się dokonało i co sie dokonuje w Polsce na przestrzeni ostatnich miesięcy, to szczególne dzieło, dzieło jedności, dzieło pokoju, wzajmnego posznowania i zrozumienia, dzieło nie skierowane przeciwko nikomu, nie przeciwko, ale dla: dla odbudowy, dla odnowy, ażeby wszyscy mogli w niej pełniej uczestniczyć, ażeby wszscy mogli się w niej czuć podmiotem twórczości pracy, obowiązku, ale także i radości z tworzenia wspólnego dobra.

— tamże, s. 896