Karol I Habsburg

Karol I Habsburg (ur. w 1887 w Persenbeug w Austrii, zm. w 1922 roku w Funchal na Maderze) - błogosławiony Kościoła katolickiego, ostatni cesarz Austro-Węgier w latach 1916-1918. Wyniesiony na ołtarze przez Jana Pawła II w 2004 roku, był zarazem ostatnim beatyfikowanym przez papieża-Polaka.

Najważniejsze fakty biograficzne

Był synem arcyksięcia Ottona Habsburga, brata zastrzelonego w 1914 roku w Sarajewie następcy tronu cesarskiego arcyksięcia Franciszka Ferdynanda i Marii Józefy Saskiej z saksońskiej dynastii Wettynów. Po ukończeniu gimnazjum w Wiedniu rozpoczął studia na Uniwersytecie w Pradze, których jednak nie ukończył z powodu rozpoczęcia kariery wojskowej. W 1905 roku został mianowany podporucznkiem. W 1911 zawarł związek małżeński z księżniczką Zytą Parmeńską. Para miała ośmioro dzieci.

Po zamordowaniu arcyksięcia Franciszka Ferdynada, cesarz Austro-Węgier Franciszek Józef II wyznaczył go na następcę tronu monarchii austro-węgierskiej. Po wybuchu I wojny światowej przebywał na froncie jako dowódca sztabowy. Władzę objął po śmierci Franciszka Józefa w listopadzie 1916 roku. Jego dwuletnie rządy przypadły na ostatni okres I wojny światowej. Podejmował wiele działań na rzecz zakończenia wojny i przekształcenia Cesarstwa Austro-Wegierskiego w federację autonomicznych narodów.

W listopadzie 1918 zrezygnował z udziału w rządzeniu, bez formalnego aktu abdykacji. Na początku 1919 roku udał się z rodziną do Szwajcarii, gdzie przez dwa kolejne lata żył w bardzo skromnych warunkach materialnych. W 1921 roku, na mocy decyzji pańsytw Ententy został internowany i przewieziony na portugalską wyspę Madera. Wkrótce dołączyła do niego reszta rodziny. Na wyspie szybko jednak zapadł na zdrowiu i zmarł na zapalenie płuc wczesną wiosną 1922 roku.

Za życia cechował się głęboką pobożnością, był szczególnym czcicielem Matki Bożej z austriackiego sanktuarium w Mariazell oraz oddanym rodzinie mężem i ojcem. Już w dniu ślubu miał powiedzieć żonie, że zadaniem ich małżeństwa jest wspólna pomoc na drodze ku Niebu i zbawieniu wiecznemu. W 1949 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny monarchy. W 1954 roku ogłoszono go Sługą Bożym.

Beatyfikacja

W 2003 roku Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych wydała dekret o heroiczności cnót Karola I Habsburga. Zatwierdzono również cud uzdrowienia brazyliskiej zakonnicy ze złośliwych żylaków nóg, który za wstawiennictwem cesarza miał miejsce w latach 60. Już po beatyfikacji, w 2008 roku wydarzył się kolejny cud za jego wstawiennictwem, związany z uzdrowieniem mieszkanki Florydy w USA.

Watykan podkreślił również, że betyfikacja była wyrazem uznania kierowania się przez Karola wiarą w podejmowanych działaniach politycznych oraz jego dążeniem do pokoju i zjednoczenia Europy na fundamencie chrześcijańskiej miłości. Beatyfikacja ostatniego cesarza odbyła się 3 października 2004 roku na Placu św. Piotra w Watykanie.

Jan Paweł II o Karolu I Habsburgu

Decydujące powołanie chrześcijan polega na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i podażaniu za wolą Boga we wszystkich sprawach. Chrześcijański mąż stanu, Karol cesarz Austrii, stawał wobec tego wyzwania każdego dnia. W jego oczach, I wojna światowa jawiła się jako coś przerażającego. Wśród całego zgiełku I wojny, starał się wspierać i upowszechniać inicjatywy pokojowe mojego poprzednika, Benedykta XV. Od początku, Cesarz Karol pojmował pełnioną przez siebie funkcję jako świętą służbę swojemu ludowi. Jego głównym celem było to podążanie za chrześcijański powołaniem do świętości, ale także na płaszczyźnie działań politycznych. Z tego powodu, jego polityka koncetrowała się również na kwestiach pomocy społecznej. Niech jego postać będzie przykładem, szczególnie dla wszystkich wypełniających funkcje polityczne w dzisiejszej Europie!

— Homilia podczas beatyfikacji Karola I Habsburga, 3 października 2004 roku, tł. ŁK.

Ciekawostki

Według niepotwierdzonych ustaleń, Karol Wojtyła miał na Chrzcie św. otrzymać imię po ukochanym przez Karola Wojtyłę seniora ostatnim cesarzu monarchii austroiwęgierskiej. Jan Paweł II utrzymywał stały kontakt ze zmarłą w 1989 roku cesarzową Zytą, wdową po Karolu I Habsburgu, która cieszyła się bliskimi relacjami ze Stolicą Apostolską. W czasie jednej z audiencji, papież-Polak miał powiedzieć do monarchinii: "Miło mi powitać cesarzową mojego ojca". Jan Paweł II kilkakrotnie spotykał się też z synem cesarskiej pary, Otto von Habsburgiem (zm. w 2011), gorącym propagatorem integracji europejskiej i współpracy krajów Europy Środkowo-Wschodniej.

Bibliografia

• Grzegorz Kucharczyk, Ostatni cesarz bł. Karol I Habsburg, Klub Ksiązki Katolickiej 2004. ISBN 8388481797.