Jan XXIII

Jan XXIII (imię świeckie: Angelo Giuseppe Roncalli) (ur. w 1881 w Sotto il Monte we Włoszech, zm. w 1963 roku w Watykanie) - włoski duchowny katolicki, błogosławiony Kościoła (beatyfikowany przez Jana Pawła II w 2000 roku.

Podstawowe fakty biograficzne

Pochodził z regionu Bergamo z biednej rodziny rolniczej. W wieku 12 lat rozpoczął naukę w niższym seminarium duchownym. Święcenia kapłańskie przyjął w 1904 roku. W czasie I wojny światowej pełnił posługę kapelana w armii. W 1925 roku został mianowany wikariuszem papieskim w Bułgarii i jednocześnie otrzymał sakrę biskupią. W latach 30. pełnił funkcję delegata papieskiego w Turcji i Grecji. Po wyzwoleniu Francji spod okupacji hitlerowskiej w 1944 roku objął godność nuncjusza apostolskiego w Paryżu, a następnie stałego przedstawiciela Watykanu przy UNESCO.

Kapelusz kardynalski odebrał z rąk Piusa XII w 1953 roku. Jednocześnie został mianowany patriarchą Wenecji(historyczny tytuł metropolitów tego miasta).

Wybrany papieżem 28 października 1958 roku podczas trzeciego dnia konklawe zwołanego po śmierci Piusa XII. W chwili wyboru miał 77 lat.

W 1960 roku utworzył Sekretariat Jedności Chrześcijan.

W 1962 roku zwołał obrady Soboru Watykańskiego II i uczestniczył w jego I sesji (11 X – 8 XII 1962 roku). Wydał 8 encyklik, w tym najbardziej znane: Mater et Magistra (1961) i Pacem in terris (1963).

W 1962 roku promulgował zreformowany Mszał Rzymski i brewiarz. Były to ostatnie zmiany w łacińskiej liturgii przed wprowadzeniem przez Pawła VI nowego Mszału w 1970 roku.

Z uwagi na osobiste usposobienie, skłonność do dialogu i działania na rzecz pokoju światowego (zwłaszcza podczas kryzysu kubańskiego w 1962 roku, gdy osbył osobiste rozmowy telefoniczne z przedstawicielami władz USA i ZSRR) zyskał przydomek dobrego papieża Jana.

Relacje z Janem Pawłem II

Za pontyfikatu Jana Pawła II zakończył się proces beatyfikacyjny Jana XXIII, rozpoczęty już w dwa lata po śmierci papieża. Za podstawę do wyniesienia na ołtarze uznany został cud uzdrowienia włoskiej zakonnicy Caterini Capitani z ciężkiej choroby żołądka. Podczas mszy beatyfikacyjnej 3 września 2000 roku, papież-Polak tak scharakteryzował postać swojego poprzednika:

(...)Kontemplujemy dzisiaj w chwale błogosławionych jeszcze jednego papieża - Jana XXIII, który zadziwił świat swoją bezpośrednością i przystępnością, wyrażającą szczególną dobroć serca (...) W pamięci wszystkich utrwalił się obraz papieża Jana z uśmiechem na twarzy i ramionami szeroko otwartymi, przygraniającymi cały świat. Iluż ludzi urzekła prostota jego serca, połączona z rozległą znajomością człowieka i jego spraw! Powiew nowości, jaki wniósł ten papież, nie dotyczył oczywiście doktryny, ale raczej sposobu jej przedstawiania; nowy był jego styl mówienia. W tym też duchu papież Jan ogłosił II Sobór Watykański, którym otworzył nową stronicę w dziejach Kościoła: chrześcijanie zostali wezwani, aby śmielej głosić Ewangelię i z większą uwagą śledzić "znaki czasu" (...) W ostatnich chwilach swego życia Jan XXIII pozostawił Kościołowi swój testament: "Tym, co najcenniejsze w życiu jest Jezus Chrystus, Jego święty Kościół, Jego Ewangelia, prawda i dobroć". Ten testament pragniemy dzisiaj podjąć również my, dziękując Bogu za to, że dał nam go jako pasterza.

— Homilia w Watykanie, 3 września 2000 roku