Uniwersytet Jagielloński: Różnice pomiędzy wersjami
Linia 23: | Linia 23: | ||
{{Cytat box | {{Cytat box | ||
|cytat = Wielka jest tradycja świata nauki w Krakowie. Nawet nie trzeba o tym wspominać. Jest wielka, bo bardzo długa, najdłuższa w Polsce. Jest wielka, bo znakomita. Zawsze ta nazwa: Uniwersytet Jagielloński — wywołuje na całym świecie skojarzenia najwyższej rangi. A tylko kilka jest takich uniwersytetów na świecie, które takie skojarzenia wywołują. | |cytat = Wielka jest tradycja świata nauki w Krakowie. Nawet nie trzeba o tym wspominać. Jest wielka, bo bardzo długa, najdłuższa w Polsce. Jest wielka, bo znakomita. Zawsze ta nazwa: Uniwersytet Jagielloński — wywołuje na całym świecie skojarzenia najwyższej rangi. A tylko kilka jest takich uniwersytetów na świecie, które takie skojarzenia wywołują. | ||
− | |źródło = [http://nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/573 Przemówienie do przedstawicieli świata nauki i kultury] zgromadzonych w kościele OO. Paulinów na Skałce, Kraków 8 czerwca 1979 | + | |źródło = Jan Paweł II, [http://nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/573 Przemówienie do przedstawicieli świata nauki i kultury] zgromadzonych w kościele OO. Paulinów na Skałce, Kraków 8 czerwca 1979 |
|width = | |width = | ||
|align = | |align = | ||
Linia 32: | Linia 32: | ||
{{Cytat box | {{Cytat box | ||
|cytat = Nie mogę ukryć, że w progi Almae Matris Jagellonicae wkraczam dzisiaj ze szczególnym wzruszeniem. Przez wiele lat jako krakowianin spotykałem się na co dzień z tym kompleksem gmachów, które kryją w sobie Uniwersytet — a jednak nie stracił on przez to nic na swojej wielkości. Nie spowszedniał. Pozostał wielki tą swoją podstawową wielkością, jaką posiada w dziejach Ojczyzny oraz w dziejach kultury polskiej, europejskiej i światowej. Takim go widział jego wychowanek, ksiądz Piotr Skarga, gdy nazwał Akademię Krakowską „szczęśliwą fundacją królów polskich i ozdobą tej Korony” (Żywoty świętych). Stykając się z nim na co dzień w ciągu czterdziestu lat mojego tutaj pobytu, ani na chwilę nie straciłem tej świadomości, że obcuję z wielkością. Jedną z tych, które stanowią o miejscu mojej Ojczyzny w dziejach ogólnoludzkiej kultury. | |cytat = Nie mogę ukryć, że w progi Almae Matris Jagellonicae wkraczam dzisiaj ze szczególnym wzruszeniem. Przez wiele lat jako krakowianin spotykałem się na co dzień z tym kompleksem gmachów, które kryją w sobie Uniwersytet — a jednak nie stracił on przez to nic na swojej wielkości. Nie spowszedniał. Pozostał wielki tą swoją podstawową wielkością, jaką posiada w dziejach Ojczyzny oraz w dziejach kultury polskiej, europejskiej i światowej. Takim go widział jego wychowanek, ksiądz Piotr Skarga, gdy nazwał Akademię Krakowską „szczęśliwą fundacją królów polskich i ozdobą tej Korony” (Żywoty świętych). Stykając się z nim na co dzień w ciągu czterdziestu lat mojego tutaj pobytu, ani na chwilę nie straciłem tej świadomości, że obcuję z wielkością. Jedną z tych, które stanowią o miejscu mojej Ojczyzny w dziejach ogólnoludzkiej kultury. | ||
− | |źródło = [http://nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/613 Przemówienie w czasie uroczystości nadania doktoratu honoris causa UJ], Kraków 22 czerwca 1983 | + | |źródło = Jan Paweł II, [http://nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/613 Przemówienie w czasie uroczystości nadania doktoratu honoris causa UJ], Kraków 22 czerwca 1983 |
+ | |width = | ||
+ | |align = | ||
+ | }} | ||
+ | |||
+ | O Uniwersytecie Jagiellońskim Jan Paweł II wspominał także w swoich przemówieniach: | ||
+ | |||
+ | |||
+ | {{Cytat box | ||
+ | |cytat = «Raduj się dziś, Krakowie!» Raduj się, bo nadszedł wreszcie czas, że wszystkie pokolenia twoich mieszkańców mogą oddać hołd wdzięczności świętej Pani Wawelskiej. To właśnie głębi jej umysłu i serca zawdzięczasz, królewska stolico, że stałaś się znaczącym w Europie ośrodkiem myśli, kolebką kultury polskiej i pomostem pomiędzy chrześcijańskim Zachodem i Wschodem, wnosząc niezbywalny wkład w kształt europejskiego ducha. Na Uniwersytecie Jagiellońskim kształcili się i wykładali ci, którzy na cały świat rozsławili imię Polski i tego miasta, ze znawstwem włączając się w najważniejsze debaty swojej epoki. Dość wspomnieć wielkiego rektora krakowskiej Wszechnicy — Pawła Włodkowica, który już na początku XV wieku kładł podwaliny pod nowożytną teorię praw człowieka, czy Mikołaja Kopernika, którego odkrycia dały początek nowemu spojrzeniu na kształt stworzonego kosmosu. | ||
+ | |źródło = [http://nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/447 Homilia podczas kanonizacji bł. Jadwigi Królowej, Kraków 8 czerwca 1997 | ||
+ | |width = | ||
+ | |align = | ||
+ | }} | ||
+ | |||
+ | {{Cytat box | ||
+ | |cytat = Przy okazji dzisiejszych uroczystości nasuwa się szereg refleksji o charakterze ogólnym i bardzo zasadniczym: Czym jest uniwersytet? Jaka jest jego rola w kulturze, w społeczeństwie? Alma Mater. Alma Mater Jagellonica... Określenie to stosuje się także do uczelni — i ma to głęboki sens. Mater — matka, czyli ta, która rodzi, która wychowuje, kształci. Uniwersytet ma w sobie podobieństwo do matki, do macierzyństwa. Podobny jest do niej przez troskę macierzyńską. Ta troska jest natury duchowej: rodzenie dusz do wiedzy, do mądrości, kształtowanie umysłów i serc. Jest to wkład z niczym nieporównywalny. Ja osobiście, po latach, widzę coraz lepiej, jak wiele uniwersytetowi zawdzięczam: zamiłowanie do prawdy, wskazanie dróg jej poszukiwania. Wielką rolę odgrywali w moim życiu wielcy profesorowie, których miałem szczęście poznać: ludzie, którzy wielkością swego ducha ubogacali mnie i nadal ubogacają. Nie mogę oprzeć się potrzebie serca, aby przynajmniej niektórych z nich wymienić po nazwisku: profesorowie Stanisław Pigoń, Stefan Kołaczkowski, Kazimierz Wyka, Kazimierz Nitsch, Zenon Klemensiewicz — to ci z polonistyki. Wspominam zmarłych. A do nich dołączają profesorowie Wydziału Teologicznego: ks. Konstanty Michalski, Jan Salamucha, Marian Michalski, Ignacy Różycki, Władysław Wicher, Kazimierz Kłósak, Aleksy Klawek. Jak wiele treści i jak wiele osób kryje się w tym określeniu: Alma Mater! | ||
+ | |źródło = [http://nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/451 Przemówienie z okazji 600-lecia Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego], Kraków 8 czerwca 1997 | ||
+ | |width = | ||
+ | |align = | ||
+ | }} | ||
+ | |||
+ | {{Cytat box | ||
+ | |cytat = Czy nie o tym samym mówi krakowska „Alma Mater”? Czy nie z miłości do Chrystusa i z posłuszeństwa Jego wezwaniu do głoszenia Ewangelii narodom zrodziło się w sercu Świętej Jadwigi Królowej pragnienie utworzenia Wydziału Teologicznego i podniesienia Akademii Krakowskiej do rangi uniwersytetu? Sława tej Wszechnicy w całej Europie przez wieki była powodem chluby krakowskiego Kościoła. Stąd wyszli uczeni tej miary co święty Jan Kanty, Piotr Wysz, Paweł Włodkowic i inni, którzy wywierali niemały wpływ na rozwój myśli teologicznej w Kościele powszechnym. Trudno nie wspomnieć Mikołaja Kopernika, Stanisława ze Skalbmierza, Jana Kochanowskiego i całych zastępów tych, którzy tu wzrastali w mądrości, a umiłowawszy prawdę, dobro i piękno, na różne sposoby dawali świadectwo, iż w Bogu znajdują one swe ostateczne spełnienie. Czym byłby Kraków bez tego owocu wiary i mądrości świętej Jadwigi? | ||
+ | |źródło = [http://nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/660 Homilia w czasie Mszy św. odprawionej na Błoniach], Kraków 15 czerwca 1999 | ||
|width = | |width = | ||
|align = | |align = |
Wersja z 11:33, 21 lis 2014
Uniwersytet Jagielloński - najstarsza uczelnia wyższa w Polsce i największa w Krakowie. Jan Paweł II studiował na nim polonistykę i teologię, był wiceprezesem "Bratniej Pomocy Studentów UJ", wykładowcą na Wydziale Teologicznym.
Spis treści
Karol Wojtyła na Uniwersytecie Jagiellońskim
Karol Wojtyła odwiedził UJ po raz pierwszy gdy miał 10 lat - był obecny na promocji doktorskiej swego brata Edmunda.
W 1938 rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym UJ - na filologii polskiej. Zetkną się wówczas m.in. ze Stanisławem Pigoniem, Kazimierzem Nitschem, Adamem Vetulanim, Romanem Ingardenem. Zdołał ukończyć tylko pierwszy rok, gdyż 1 września 1939 wybuchła druga wojna światowa. Jesienią 1942 podjął decyzję o wstąpieniu do Krakowskiego Seminarium Duchownego, które działało w konspiracji(studia na Seminarium Duchownym Krakowskim na podstawie Uchwały Rady Wydziału Teologicznego UJ zaliczono do studiów uniwersyteckich), w 1945 rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym UJ na którym wykładali m.in. ks. Władysław Wicher (profesor teologii moralnej), ks. Ignacy Różycki (profesor teologii dogmatycznej), Eugeniusz Florkowski, Marian Michalski, Kazimierz Kłósak. Od 1 listopada 1945 był młodszym asystentem przy Seminarium dogmatyki szczegółowej i historii dogmatów Wydziału Teologicznego UJ. Na początku piątego roku studiów został skierowany przez Księdza Arcybiskupa Stefana Sapiehę na dalsze studia do Rzymu. Pracę magisterską Wiara u św. Jana od Krzyża przygotował pod kierunkiem ks. prof. Ignacego Różyckiego. Stopień doktora otrzymał 16 grudnia 1948 na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie nie obowiązywał wymóg druku pracy. Taka zasada obowiązywała na Angelicum i w związku z tym praca obroniona w Rzymie 19 czerwca nie mogła uzyskać promocji doktorskiej we Włoszech. Habilitację uzyskał 1 grudnia 1953 - była to ostatnia habilitacja na Wydziale Teologicznym UJ, zlikwidowanym decyzją władz komunistycznych. 2 czerwca 1954 zatwierdzono Karola Wojtyłę na stanowisku starszego asystenta przy Katedrze Teologii Moralnej.
Po usunięciu w 1954 roku Wydziału Teologicznego ze struktur Uniwersytetu Jagiellońskiego ostatni habilitowany doktor tego wydziału zakończył swój formalny i oficjalny kontakt z UJ. W 1964 doszło do przykrego zgrzytu między władzami UJ nowym metropolitą. W maju tego roku Uniwersytet świętował jubileusz 600-lecia istnienia Akademii Krakowskiej. Niestety, na obchody te władze Uczelni "zapomniały" zaprosić nowego ordynariusza krakowskiego. (...) W związku z jubileuszem UJ abp Karol Wojtyła zorganizował we wrześniu 1964 roku uroczystości religijne w Katedrze wawelskiej oraz w kolegiacie św. Anny, a także okolicznościową sesję naukową.[1] Karol Wojtyła jako metropolita krakowski tylko dwukrotnie przebywał na terenie Uniwersytetu: raz w 1967 roku, chcąc pokazać odnowione Collegium Maius kardynałowi Agostinowi Casarolemu, drugi raz był rok później, 12 marca 1968 roku, na jubileuszu swego przyjaciela – prawnika i historyka prof. Adama Vetulaniego– w auli Collegium Novum. Regularnie spotykał się z profesorami i studentami, zapraszał ich na Msze św. w Kolegiackie Akademickiej św. Anny inaugurujące kolejne lata akademickie.
Kontakty Jana Pawła II z Uniwersytetem Jagiellońskim
(...) pierwsza pielgrzymka Ojca Świętego do Ojczyzny w 1979 roku, zorganizowana w 900. rocznicę śmierci męczeńskiej św. Stanisława Biskupa, przeszła na Uniwersytecie bez większego echa. Władze uczelni, realizując wytyczne płynące ze strony komitetów wojewódzkich PZPR, wydały zakaz dekorowania gmachów uczelni z okazji wizyty Jana Pawła II. Odmówiły także pracownikom i studentom prawa organizacji spotkania z Dostojnym Gościem. Mimo to do spotkania grupy pracowników oraz studentów z Ojcem Świętym doszło w dniu 8 czerwca.[2] Odbyło się wówczas spotkanie na Skałce z ludźmi nauki, kultury i sztuki oraz z młodzieżą.
Podczas drugiej pielgrzymki do Polski - 22 czerwca 1983 - Jan Paweł II otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego [3] na mocy uchwały [4] Senatu podjętej na wniosek wszystkich rad wydziałów i po nadesłaniu zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie zwyczajami opinii Uniwersytetu Warszawskiego (prof. Aleksander Gieysztor) i Uniwersytetu Adam Mickiewicz w Poznaniu (prof. Jarosław Maciejewski). Uroczystość odbyła się w Collegium Maius.
O Uniwersytecie Jagiellońskim Jan Paweł II wspominał także w swoich przemówieniach:
Przypisy
- ↑ Franciszek Ziejka, Jan Paweł II i polski świat akademicki, Universitas, Kraków 2014, s.94
- ↑ Franciszek Ziejka, Jan Paweł II i polski świat akademicki, Universitas, Kraków 2014, s.95
- ↑ Kłopoty z nadaniem doktoratu "honoris causa" opisał Bogusław Sławiński, w artykule Kulisy nadania doktoratu "honoris causa" UJ Janowi Pawłowi II, "Alma Mater" 104-105/2008, s.78-83
- ↑ Uchwała Rady Wydziału Filozoficznego UJ z dn. 21 kwietnia 1983
Bibliografia
- Alfabet Jana Pawła II 1920-2005, Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków 2005, s. 247
- Jan Paweł II, Dar i tajemnica, Kraków, Wydawnictwo WAM 2005, s.10-17
- Janusz Sondel, Zawsze wierny. Uniwersytet Jagielloński a Kościół rzymskokatolicki, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2006, s. 477-487
- Karol Wojtyła w Uniwersytecie Jagiellońskim 1938-1954, Uniwersytet Jagielloński, Kraków [1983]
- Franciszek Ziejka, Jan Paweł II i polski świat akademicki, Universitas, Kraków 2014
- Mirosław Krajewski, Universitas w nauczaniu Jana Pawła II, Dobrzyńskie Towarzystwo Naukowe & Mirosław Krajewski, Rypin 2011 [dostęp: 20.11.2014]