Karekin I: Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
m |
|||
| (Nie pokazano 13 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | [[Karekin I]] (inna wymowa: Garegin, właść. ''Neszan Sarkissian'', arm. ''Գարեգին Ա. Սարգիսյան''), (ur. 1932 | + | [[Karekin I]] (inna wymowa: Garegin, właść. ''Neszan Sarkissian'', arm. ''Գարեգին Ա. Սարգիսյան''), (ur. w [[1932]] roku, zm. w [[1999]]) - głowa (''katolikos'') [[Apostolski Kościół Ormiański|Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego]], dominującego w [[Armenia|Armenii]]. Urodzony w Syrii, przez większość życia mieszkał w [[Liban|Libanie]], na [[Cypr|Cyprze]] i w [[Stany Zjednoczone|USA]]. W [[1964]] roku konsekrowany na biskupa, w [[1973]] został arcybiskupem. Do Armenii przybył po upadku [[Związek Radziecki|ZSRR]] i ogłoszeniu niepodległości przez ten kraj w [[1991]] roku. Po śmierci katolikosa Vazgena I w [[1994]] roku, wybrany patriarchą Armenii, rezydującym w Eczmiadzynie, duchowej i historycznej stolicy ormiańskiego chrześcijaństwa. |
==Relacje z Janem Pawłem II== | ==Relacje z Janem Pawłem II== | ||
| − | 10 grudnia 1996 roku odwiedził Watykan, gdzie spotkał się z papieżem. Obydwaj przywódcy religijni podpisali wówczas deklarację chrystologiczną, na mocy której Apostolski Kościół Ormiański zobowiązał się do przyjęcia nauki o dwoistej naturze Chrystusa i porzucenia doktryny monofizytyzmu ( | + | [[10 grudnia]] [[1996]] roku odwiedził Watykan, gdzie spotkał się z papieżem. Obydwaj przywódcy religijni podpisali wówczas deklarację chrystologiczną, na mocy której Apostolski Kościół Ormiański zobowiązał się do przyjęcia nauki o dwoistej naturze Chrystusa i porzucenia doktryny monofizytyzmu (wiara w wyłącznie boską naturę Syna Bożego). Decyzja katolikosa spotkała się z silną opozycją wewnątrz kościoła ormiańskiego w kraju i na emigracji. |
| − | + | Karekin I wystosował oficjalne zaproszenie do odwiedzenia przez Jana Pawła II Armenii z okazji przypadającej w [[2001]] roku 1700-rocznicy [[chrzest|chrztu]] tego kraju. | |
| + | |||
| + | ==Deklaracja ekumeniczna z Janem Pawłem II== | ||
| + | W podpisanej [[13 grudnia]] 1996 roku wspólnej deklaracji, głowy obdywu Kościołów, obok uznania przez patriarchę Ormian bogo-ludzkiej natury Syna Bożego, z ubolewaniem odniosły się do mających miejsce w minionych wiekach konfliktów pomiędzy Stolicą Apostolską a Ormiańskim Kościołem Apostolskim oraz zapewniono o wspólnym dążeniu do pełnej jedności doktrynalnej i komunii eucharystycznej. W fragmencie dokumentu możemy przeczytać m.in.: | ||
| + | |||
| + | {{Cytat box | ||
| + | |cytat =Papież Jan Paweł II i Katolikos Karekin I uznają głęboką komunię duchową, jaka już ich łączy, podobnie jak biskupów, duchownych i świeckich wiernych ich Kościołów. Komunia ta jest zakorzeniona we wspólnej wierze w świętą i życiodajną Trójcę - wierze głoszonej przez Apostołów i przekazywanej w ciągu stuleci przez licznych Ojców i Doktorów Kościoła oraz przez biskupów, kapłanów i męczenników, którzy szli ich śladami. Radują się z tego, że w ostatnim okresie rozwój kontaktów ekumenicznych i postęp w dysputach teologicznych, prowadzonych w duchu chrześcijańskiej miłości i partnerstwa, pozwolił usunąć wiele nieporozumień, będących dziedzictwem dawnych sporów i kontrowersji. Ten [[dialog]] i spotkania ukształtowały korzystny klimat wzajmnego zrozumienia i powrotu do głębszej duchowej komunii opartej na wspólnej wierze w Trójcę Świętą, przekazanej im przez Ewangelię Chrystusową i świętą Tradycję Kościoła. Papież i Katolikos wyrażają szczególną satysfakcję z wielkiego postępu, jaki ich Kościoły osiągnęły we wspólnym poszukiwaniu jedności w Chrystusie, wcielonym Słowie Bożym. Jest on doskonałym Bogiem w swoim Bóstwie i doskonałym człowiekiem w swoim człowieczeństwie, zaś Jego Bóstwo jest zjednoczone z człowieczeństwem w Osobie Jednorodzonego Syna Bożego, w unii rzeczywistej i doskonałej, bez pomieszania, bez zamiany, bez podziału i jakiejkolwiek formy rozłączenia. | ||
| + | |źródło =Dzieła zebrane t. XIV, s. 693 | ||
| + | |width = | ||
| + | |align = | ||
| + | }} | ||
==Jan Paweł II o Karekinie I== | ==Jan Paweł II o Karekinie I== | ||
| Linia 15: | Linia 25: | ||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
{{Przypisy}} | {{Przypisy}} | ||
| + | |||
| + | ==Bibliografia== | ||
| + | *Jan Paweł II, ''Dzieła zebrane'', t. XIV, Wydawnictwo M, Kraków 2009. ISBN 8375951981 [[Plik:W_bibliotece.jpg]] | ||
==Linki zewnętrzne== | ==Linki zewnętrzne== | ||
| Linia 20: | Linia 33: | ||
==Zobacz także== | ==Zobacz także== | ||
| − | [[Karekin II]] | + | *[[Karekin II]] |
[[Kategoria:Biskupi]] | [[Kategoria:Biskupi]] | ||
{{DEFAULTSORT:Karekin, I}} | {{DEFAULTSORT:Karekin, I}} | ||
Aktualna wersja na dzień 07:28, 11 lip 2014
Karekin I (inna wymowa: Garegin, właść. Neszan Sarkissian, arm. Գարեգին Ա. Սարգիսյան), (ur. w 1932 roku, zm. w 1999) - głowa (katolikos) Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego, dominującego w Armenii. Urodzony w Syrii, przez większość życia mieszkał w Libanie, na Cyprze i w USA. W 1964 roku konsekrowany na biskupa, w 1973 został arcybiskupem. Do Armenii przybył po upadku ZSRR i ogłoszeniu niepodległości przez ten kraj w 1991 roku. Po śmierci katolikosa Vazgena I w 1994 roku, wybrany patriarchą Armenii, rezydującym w Eczmiadzynie, duchowej i historycznej stolicy ormiańskiego chrześcijaństwa.
Spis treści
Relacje z Janem Pawłem II
10 grudnia 1996 roku odwiedził Watykan, gdzie spotkał się z papieżem. Obydwaj przywódcy religijni podpisali wówczas deklarację chrystologiczną, na mocy której Apostolski Kościół Ormiański zobowiązał się do przyjęcia nauki o dwoistej naturze Chrystusa i porzucenia doktryny monofizytyzmu (wiara w wyłącznie boską naturę Syna Bożego). Decyzja katolikosa spotkała się z silną opozycją wewnątrz kościoła ormiańskiego w kraju i na emigracji. Karekin I wystosował oficjalne zaproszenie do odwiedzenia przez Jana Pawła II Armenii z okazji przypadającej w 2001 roku 1700-rocznicy chrztu tego kraju.
Deklaracja ekumeniczna z Janem Pawłem II
W podpisanej 13 grudnia 1996 roku wspólnej deklaracji, głowy obdywu Kościołów, obok uznania przez patriarchę Ormian bogo-ludzkiej natury Syna Bożego, z ubolewaniem odniosły się do mających miejsce w minionych wiekach konfliktów pomiędzy Stolicą Apostolską a Ormiańskim Kościołem Apostolskim oraz zapewniono o wspólnym dążeniu do pełnej jedności doktrynalnej i komunii eucharystycznej. W fragmencie dokumentu możemy przeczytać m.in.:
Papież Jan Paweł II i Katolikos Karekin I uznają głęboką komunię duchową, jaka już ich łączy, podobnie jak biskupów, duchownych i świeckich wiernych ich Kościołów. Komunia ta jest zakorzeniona we wspólnej wierze w świętą i życiodajną Trójcę - wierze głoszonej przez Apostołów i przekazywanej w ciągu stuleci przez licznych Ojców i Doktorów Kościoła oraz przez biskupów, kapłanów i męczenników, którzy szli ich śladami. Radują się z tego, że w ostatnim okresie rozwój kontaktów ekumenicznych i postęp w dysputach teologicznych, prowadzonych w duchu chrześcijańskiej miłości i partnerstwa, pozwolił usunąć wiele nieporozumień, będących dziedzictwem dawnych sporów i kontrowersji. Ten dialog i spotkania ukształtowały korzystny klimat wzajmnego zrozumienia i powrotu do głębszej duchowej komunii opartej na wspólnej wierze w Trójcę Świętą, przekazanej im przez Ewangelię Chrystusową i świętą Tradycję Kościoła. Papież i Katolikos wyrażają szczególną satysfakcję z wielkiego postępu, jaki ich Kościoły osiągnęły we wspólnym poszukiwaniu jedności w Chrystusie, wcielonym Słowie Bożym. Jest on doskonałym Bogiem w swoim Bóstwie i doskonałym człowiekiem w swoim człowieczeństwie, zaś Jego Bóstwo jest zjednoczone z człowieczeństwem w Osobie Jednorodzonego Syna Bożego, w unii rzeczywistej i doskonałej, bez pomieszania, bez zamiany, bez podziału i jakiejkolwiek formy rozłączenia.
— Dzieła zebrane t. XIV, s. 693
Jan Paweł II o Karekinie I
Z wielką przyjemnością odwiedzam cię w twojej rezydencji, wspominając z radością nasze spotkanie w Rzymie przy okazji pamiętnej wizyty Jego Świątobliwości Karekina I w grudniu 1996 r. Z całego serca pragnę powtórzyć dziś słowa, które wówczas skierowałem do Katolikosa Patriarchy wszystkich Ormian: «Niech łaska tego spotkania i jego serdeczna atmosfera staną się lampą, która świeci w ciemnym miejscu, aż dzień zaświta, a gwiazda poranna wzejdzie w waszych sercach (por. 2 P 1, 19).
— Słowo podczas spotkania Jana Pawła II z ormiańskim patriarchą Jerozolimy Torkomem II Manoogianem w 2000 roku [1]
Przypisy
Bibliografia
- Jan Paweł II, Dzieła zebrane, t. XIV, Wydawnictwo M, Kraków 2009. ISBN 8375951981
Linki zewnętrzne
- Ceremonia umycia stóp podczas liturgii Wielkiego Czwartku, celebrowana przez Karekina I w bazylice w Eczmiadzynie w 1995 roku [dostęp: 29. 11. 2013]
