Andrzej Półtawski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Centrum Myśli Jana Pawła II - WIKIJP2
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
m
m
 
(Nie pokazano 16 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
−
Prof. Andrzej Półtawski – filozof, teoretyk poznania, antropolog, etyk, tłumacz, ur. 22 II 1923 w Warszawie.
+
'''Andrzej Półtawski''' (ur. 22 lutego 1923 roku w Warszawie) – przyjaciel Jana Pawła II, mąż [[Wanda Półtawska|Wandy Półtawskiej]]. Filozof, teoretyk poznania, antropolog, etyk, tłumacz. Uczeń Romana Ingardena; profesor [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu Jagiellońskiego]], ATK; członek Papieskiej Rady ds. Rodziny. Zajmuje się ontologicznymi podstawami poznania i działania, problematyką sporu realizmu z idealizmem, teorią świadomości. Brał udział w Powstaniu Warszawskim, po którym w latach 1944-45 przebywał w Stalagu koło Magdeburga. Autor wielu publikacji filozoficznych poświęconych m.in. Karolowi Wojtyle.
  
−
uczeń R. Ingardena; profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, ATK; zajmuje się ontologicznymi podstawami poznania i działania, problematyką sporu realizmu z idealizmem, teorią świadomości.
+
== Związki z Karolem Wojtyłą ==
  
−
W 1938 ukończył III Miejskie Gimnazjum w Warszawie. Maturę (profil matematyczno-fizyczny) zdał w tajnym nauczaniu w 1940 (Państwowe Liceum im. T. Czackiego w Warszawie), następnie odbywał studia techniczne. Od 1942 był żołnierzem AK, brał udział w powstaniu warszawskim (Żoliborz). Po stłumieniu powstania więziony w obozie jenieckim Altengrabow k. Magdeburga. Po wojnie studiował filozofię na UJ pod kierunkiem R. Ingardena. Pracę magisterską obronił w 1950. Do 1956 pracował w budownictwie i przemyśle. W latach 1956–1957 na zlecenie IFiS PAN prowadził badania nad łac. rpsami filozoficznymi w BJ. W latach 1957–1970 pracował na UJ, najpierw jako starszy asystent, a od 1964 jako adiunkt w Katedrze Filozofii (u Ingardena). Tytuł doktora filozofii uzyskał na podstawie pracy Rzeczy i dane zmysłowe. Świat i spostrzeżenie u G. E. Moore’a, napisanej pod kierunkiem Ingardena. Habilitował się na UJ w 1972 na podstawie pracy Świat, spostrzeżenie, świadomość. W latach 1973–1993 pracował na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej ATK w Warszawie jako adiunkt, a od 1980 jako docent. Od 1974 kierował Studium Teorii Poznania, w 1982 został kierownikiem Katedry Teorii Poznania. W latach 1965–1966 wykładał na UJ teorię literatury na kierunku filologii ang. i ros. Teorię poznania wykładał rownież w Studium Zakonu Dominikańskiego w Krakowie (1983–1992). Prowadził wykłady w International Academy of Philosophy w Irving (1982), w Liechtensteinie (1989), w Franciscan University of Steubenville (1991), w MEDO-Institute w Rolduc w Holandii. W 1985 otrzymał tytuł prof. Od 1993 jest prof. emerytowanym.
+
Andrzej Półtawski spotkał Karola Wojtyłę w 1956 na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]]. Prowadząc tam badania nad średniowiecznymi rękopisami Półtawski skorzystał z pomocy Wojtyły przy odczytywaniu jednego z dokumentów. Od tego czasu odbywali liczne spotkania i rozmowy, także filozoficzne. W czasie wakacji wraz z żoną [[Wanda Półtawska|Wandą]] wyjeżdżali we trójkę w polskie [[góry]] - w Beskidy lub Bieszczady.
  
−
--
+
Andrzej Półtawski jest jednym z najwybitniejszych żyjących polskich filozofów, który redagował m.in. studium ''[[Osoba i czyn]]'' Karola Wojtyły. Opublikował szereg artykułów i rozpraw na temat ontologicznych podstaw poznania i działania, teorii świadomości, sporu realizmu z idealizmem a szczególnie realistycznej filozofii człowieka, w których kładzie nacisk na [[Osoba|personalistyczną koncepcja człowieka Karola Wojtyły]]. Jest autorem m.in. ''Personalizm fenomenologiczny. Edyta Stein i Karol Wojtyła'', ''Realizm fenomenologii: Husserl - Ingarden - Stein - Wojtyła'', ''Filozofia Karola Wojtyły a fenomenologia'', ''Fenomenologiczne podstawy etyki według Karola Wojtyły'', ''Epistemologiczne podstawy filozofii Karola Wojtyły'', ''Fenomenologia i patologia wolności. Henri Ey i Karol Wojtyła''. ''Karola Wojtyły - papieża Jana Pawła II - filozoficzna koncepcja człowieka''.
  
−
Andrzej Półtawski urodził się 22 lutego 1923 roku w Warszawie. W 1940 roku zdał maturę, a następnie ukończył studia techniczne w Warszawie. Brał udział w Powstaniu Warszawskim po którym w latach 1944-45 przebywał w Stalagu koło Magdeburga. Po II wojnie światowej ukończył filozofię na Wydziale Filozoficznym UJ w Krakowie. W latach 1950-56 pracował w budownictwie i przemyśle. W 1956 roku powrócił na UJ i m.in. badał średniowieczne rękopisy Biblioteki Jagiellońskiej. Właśnie tam poznał Karola Wojtyłę, któremu pomógł odczytać jeden z średniowiecznych rękopisów. Następnie pracował u prof. Romana Ingardena przy Katedrze Filozofii UJ, gdzie był starszym asystentem. W 1964 roku, po uzyskaniu doktoratu, pełnił funkcję adiunkta Wszechnicy Jagiellońskiej. Od 1970 roku był adiunktem Wydziału Filozofii Chrześcijańskiej ATK w Warszawie. Po dwóch latach uzyskał habilitację na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1974 roku był kierownikiem Studium Teorii Poznania ATK, gdzie w 1980 roku został docentem. Od 1982 roku pełnił funkcję kierownika Katedry Teorii Poznania ATK. Tytuł profesora uzyskał w 1985 roku a od 1993 roku jest na emeryturze. Wtedy też zakończył dziesięcioletnią pracę jako wykładowca teorii poznania na Studium Polskiej Prowincji Zakonu Dominikanów w Krakowie. Gościnnie był profesorem w International Academy of Phylosophy: Irving, Texas (1982) i Liechtenstein (1989); Franciscan University of Steubbenville, Ohio (1991); MEDO Institute w Rolduc, Holandia (1993). Prof. dr hab. Andrzej Półtawski jest jednym z najwybitniejszych żyjących polskich filozofów, który redagował m.in. studium "Osoba i czyn" Karola Wojtyły. Opublikował szereg artykułów i rozpraw na temat ontologicznych podstaw poznania i działania, teorii świadomości, sporu realizmu z idealizmem a szczególnie realistycznej filozofii człowieka, w których kładzie nacisk na perosnalistyczną koncepcja człowieka Karola Wojtyły.
+
Po wyborze Jana Pawła II Andrzej Półtawski był częstym gościem u Ojca Świętego. Zapraszany na śniadania, kolacje w Watykanie, w czasie wakacji jeździł do letniej rezydencji w [[Castel Gandolfo]].
  
−
--
+
== Półtawski o Karolu Wojtyle/Janie Pawle II ==
  
−
Jest członkiem wielu towarzystw naukowych, m.in. Polskiego Tow. Filozoficznego, Deutsche Gesellschaft für Phänomenologische Forschung, Sekcji Filozoficznej Krakowskiego PAN, International Academy of Philosophy (Irving, Texas), Papieskiej Rady Rodziny (Watykan).
+
{{Cytat box
 +
|cytat  = To, co uderzało mnie w tym człowieku od strony intelektualnej, to niesłychana zwartość jego osobowości, jego myśli i życia. Ksiądz Wojtyła wyznawał personalizm chrześcijański i jako personalista głosił, że człowiek jest istotą, która albo się rozwija, albo degraduje moralnie i głosił niezbywalną godność każdej ludzkiej osoby. Podkreślał, że rozwój moralny jest istotą bycia człowiekiem. I widziałem u niego związek tych myśli filozoficznych z jego życiem; na przykład jego stosunek do innych osób, do bliźnich. To był człowiek, który nie tylko głosił teorie opisujące człowieka. On po prostu szanował każdego człowieka. Nie było takiej osoby, którą by gardził czy niepoważnie traktował. To nie był tylko człowiek piszący filozoficzne dzieła, w których przedstawiał opis świata i wynikające z tego opisu wnioski. On żył tak, jak pisał. Przykładem jego stosunku do ludzi jest jego odnoszenie się do osób, które go skrzywdziły. A były takie osoby. Wojtyła zwracał szczególną uwagę, aby ich nigdy nie traktować źle, aby nigdy nie dać im nawet odczuć, że mogą być źle potraktowane przez niego.
 +
|źródło = Krzysztof Tadej, ''Blask świętości: nieznane wspomnienia o Janie Pawle II, Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna "Adam", Warszawa 2006, s. 193
 +
|width  =
 +
|align  =
 +
}}
  
−
Źródło: Marek Maciejczak, Półtawski Andrzej, w: Encyklopedia filozofii polskiej, t. 2, Lublin 2011, s. 415–418.
+
{{Cytat box
 +
|cytat  = Ja się uczyłem dużo od Karola Wojtyły, ale nie sądzę, żeby on się czegoś nauczył ode mnie. Jako uczeń Romana Ingardena, najwybitniejszego przedstawiciela fenomenologii w Polsce, mogłem pokazać pewne aspekty tej filozofii. Ale jest za duża dysproporcja między tą siłą myśli i wizji, jaką posiadał Karol Wojtyła, a moim filozofowaniem
 +
|źródło = [http://prawy.pl/73-kultura/3200-andrzej-poltawski-filozofia-dla-zycia spotkanie z Andrzejem i Wandą Półtawskimi]
 +
|width  =
 +
|align  =
 +
}}
  
−
Prof. Andrzej Półtawski to wybitny polski filozof, jeden z niewielu żyjących z „pokolenia Kolumbów”, żołnierz AK i powstaniec warszawski, który przez lata przyjaźnił się z ks. Karolem Wojtyłą.
+
== Bibliografia ==
  
−
Pytany o filozoficzne dyskusje z Janem Pawłem II prof. Andrzej Półtawski zaznacza: - Ja się uczyłem dużo od Karola Wojtyły, ale nie sądzę, żeby on się czegoś nauczył ode mnie. Jako uczeń Romana Ingardena, najwybitniejszego przedstawiciela fenomenologii w Polsce, mogłem pokazać pewne aspekty tej filozofii. Ale jest za duża dysproporcja między tą siłą myśli i wizji, jaką posiadał Karol Wojtyła, a moim filozofowaniem – przyznał Andrzej Półtawski.[http://prawy.pl/73-kultura/3200-andrzej-poltawski-filozofia-dla-zycia tu]
+
* Krzysztof Tadej, ''Blask świętości: nieznane wspomnienia o Janie Pawle II, Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna "Adam", Warszawa 2006. ISBN 837232719X [[Plik:W_bibliotece.jpg]]
 +
* nota biograficzna na stronie [http://www.wojtyla.edu.pl/index.php/pl/o-nas/biogramy/205-andrzej-poltawski Instytutu Karola Wojtyły] [dostęp: 16.12.13]
 +
 
 +
== Zobacz także ==
 +
 
 +
*[[Wanda Półtawska]]
 +
*[[Edyta Stein]]
 +
 
 +
{{DEFAULTSORT:Półtawski, Andrzej}}
 +
[[Kategoria:Osoby]]

Aktualna wersja na dzień 14:56, 7 sie 2014

Andrzej Półtawski (ur. 22 lutego 1923 roku w Warszawie) – przyjaciel Jana Pawła II, mąż Wandy Półtawskiej. Filozof, teoretyk poznania, antropolog, etyk, tłumacz. Uczeń Romana Ingardena; profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, ATK; członek Papieskiej Rady ds. Rodziny. Zajmuje się ontologicznymi podstawami poznania i działania, problematyką sporu realizmu z idealizmem, teorią świadomości. Brał udział w Powstaniu Warszawskim, po którym w latach 1944-45 przebywał w Stalagu koło Magdeburga. Autor wielu publikacji filozoficznych poświęconych m.in. Karolowi Wojtyle.

Związki z Karolem Wojtyłą

Andrzej Półtawski spotkał Karola Wojtyłę w 1956 na Uniwersytecie Jagiellońskim. Prowadząc tam badania nad średniowiecznymi rękopisami Półtawski skorzystał z pomocy Wojtyły przy odczytywaniu jednego z dokumentów. Od tego czasu odbywali liczne spotkania i rozmowy, także filozoficzne. W czasie wakacji wraz z żoną Wandą wyjeżdżali we trójkę w polskie góry - w Beskidy lub Bieszczady.

Andrzej Półtawski jest jednym z najwybitniejszych żyjących polskich filozofów, który redagował m.in. studium Osoba i czyn Karola Wojtyły. Opublikował szereg artykułów i rozpraw na temat ontologicznych podstaw poznania i działania, teorii świadomości, sporu realizmu z idealizmem a szczególnie realistycznej filozofii człowieka, w których kładzie nacisk na personalistyczną koncepcja człowieka Karola Wojtyły. Jest autorem m.in. Personalizm fenomenologiczny. Edyta Stein i Karol Wojtyła, Realizm fenomenologii: Husserl - Ingarden - Stein - Wojtyła, Filozofia Karola Wojtyły a fenomenologia, Fenomenologiczne podstawy etyki według Karola Wojtyły, Epistemologiczne podstawy filozofii Karola Wojtyły, Fenomenologia i patologia wolności. Henri Ey i Karol Wojtyła. Karola Wojtyły - papieża Jana Pawła II - filozoficzna koncepcja człowieka.

Po wyborze Jana Pawła II Andrzej Półtawski był częstym gościem u Ojca Świętego. Zapraszany na śniadania, kolacje w Watykanie, w czasie wakacji jeździł do letniej rezydencji w Castel Gandolfo.

Półtawski o Karolu Wojtyle/Janie Pawle II

To, co uderzało mnie w tym człowieku od strony intelektualnej, to niesłychana zwartość jego osobowości, jego myśli i życia. Ksiądz Wojtyła wyznawał personalizm chrześcijański i jako personalista głosił, że człowiek jest istotą, która albo się rozwija, albo degraduje moralnie i głosił niezbywalną godność każdej ludzkiej osoby. Podkreślał, że rozwój moralny jest istotą bycia człowiekiem. I widziałem u niego związek tych myśli filozoficznych z jego życiem; na przykład jego stosunek do innych osób, do bliźnich. To był człowiek, który nie tylko głosił teorie opisujące człowieka. On po prostu szanował każdego człowieka. Nie było takiej osoby, którą by gardził czy niepoważnie traktował. To nie był tylko człowiek piszący filozoficzne dzieła, w których przedstawiał opis świata i wynikające z tego opisu wnioski. On żył tak, jak pisał. Przykładem jego stosunku do ludzi jest jego odnoszenie się do osób, które go skrzywdziły. A były takie osoby. Wojtyła zwracał szczególną uwagę, aby ich nigdy nie traktować źle, aby nigdy nie dać im nawet odczuć, że mogą być źle potraktowane przez niego.
— Krzysztof Tadej, Blask świętości: nieznane wspomnienia o Janie Pawle II, Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna "Adam", Warszawa 2006, s. 193


Ja się uczyłem dużo od Karola Wojtyły, ale nie sądzę, żeby on się czegoś nauczył ode mnie. Jako uczeń Romana Ingardena, najwybitniejszego przedstawiciela fenomenologii w Polsce, mogłem pokazać pewne aspekty tej filozofii. Ale jest za duża dysproporcja między tą siłą myśli i wizji, jaką posiadał Karol Wojtyła, a moim filozofowaniem


Bibliografia

  • Krzysztof Tadej, Blask świętości: nieznane wspomnienia o Janie Pawle II, Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna "Adam", Warszawa 2006. ISBN 837232719X W bibliotece.jpg
  • nota biograficzna na stronie Instytutu Karola Wojtyły [dostęp: 16.12.13]

Zobacz także

Źródło: „http://www.wikijp2.pl/index.php?title=Andrzej_Półtawski&oldid=9703”