Halina Kwiatkowska: Różnice pomiędzy wersjami
m |
|||
(Nie pokazano 40 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
− | '''Halina Kwiatkowska''' z domu '''Królikiewiczówna''' (ur. [[ 25 kwietnia]] [[1921]] w | + | '''Halina Kwiatkowska''' z domu '''Królikiewiczówna''' (ur. [[25 kwietnia]] [[1921]] w Bochni) – polska aktorka, pedagog, podróżniczka. Rozpoczęła studia na wydziale polonistyki [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu Jagiellońskiego]], przerwane z powodu wybuchu II wojny światowej. Żona pisarza [[Tadeusz Kwiatkowski|Tadeusza Kwiatkowskiego]], z którym ma córkę Monikę Katarzynę Wysogląd-Majewską. Przez 72 lata przyjaźniła się z papieżem Janem Pawłem II, z którym w latach szkolnych i studenckich dzieliła pasję teatrem. Występowali wspólnie na scenie szkolnej i w [[Teatr Rapsodyczny|Teatrze Rapsodycznym]]. Związana na stałe ze scenami teatrów krakowskich. Zagrała 64 ważne role w spektaklach [[Mieczysław Kotlarczyk|Mieczysława Kotlarczyka]], Bronisława Dąbrowskiego, Władysława Krzemińskiego, Konrada Swinarskiego, Józefa Szajny, Jerzego Jarockiego, Zygmunta Hübnera. Grała na scenie kabaretu w Jamie Michalika w latach 1960-1980. Pedagog w krakowskiej PWST. Przez 40 lat prowadziła zajęcia kolejno z piosenki, wiersza oraz kultury bycia, wykształciła ok. 580 aktorów. |
== Związki z Karolem Wojtyłą/Janem Pawłem II == | == Związki z Karolem Wojtyłą/Janem Pawłem II == | ||
===Lata szkolne w Wadowicach=== | ===Lata szkolne w Wadowicach=== | ||
− | Ojciec Haliny - Jan Królikiewicz - w 1934 r. został dyrektorem męskiego | + | |
− | Członkowie szkolnego kółka dramatycznego | + | Ojciec Haliny - Jan Królikiewicz - w [[1934]] r. został dyrektorem męskiego [[Gimnazjum im. Marcina Wadowity]] w [[Wadowice|Wadowicach]], do którego [[dzieciństwo Karola Wojtyły|uczęszczał Karol Wojtyła]]. Halina - uczennica równoległej klasy w żeńskim gimnazjum im. Jadwigi Mościckiej spotkała się z Wojtyłą w koedukacyjnym [[szkolne kółko dramatyczne|szkolnym kółku dramatycznym]]. W latach 1934-1938 kółko dało wiele przedstawień, z czego najważniejsze były: ''Antygona'' Sofoklesa, ''Balladyna'' Juliusza Słowackiego i ''Śluby panieńskie'' Aleksandra Fredry. Halina Kwiatkowska i Karol Wojtyła grali zawsze główne role. "Antygonę" papież Jan Paweł II wspominał podczas spotkania z wiernymi w [http://www.nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/709/pkt/5/pos/14/haslo/Kr%C3%B3likiewicz%C3%B3wna-Kwiatkowska+Halina%2C+aktorka Wadowicach w 1999 r.] W spektaklu "Balladyna" Wojtyła zagrał podwójną rolę: Kirkora i Kostryna, gdy jeden z kolegów w ramach kary nie mógł wziąć udziału w przedstawieniu. Mimo braku próby zagrał tę rolę bezbłędnie, nie zmieniając ani wersu i dokładnie wiedząc gdzie i kiedy powinien znaleźć się na scenie. "Śluby panieńskie" przygotowywano z wielką dbałością o scenografię i kostiumy, które wypożyczono aż z [[Kraków|Krakowa]]. Ze spektaklem tym kółko teatralne jeździło po okolicznych szkołach. |
− | + | ||
− | + | Członkowie szkolnego kółka dramatycznego interesowali się teatrem także poza próbami. Czytali recenzje w ''Wiadomościach literackich'', ''Ilustrowanym Kurierze Codziennym''. Jeździli do Krakowa na przedstawienia Teatru im. Słowackiego, gdzie [[Juliusz Osterwa]] organizował przedstawienia dla młodzieży. Brali udział w konkursach recytatorskich. Halina i Karol, jak i cała szkoła, uczestniczyli w wieczorze poetyckim [http://www.projektszpilki.pl/biografie.php?i=9 Kazimiery Rychterówny], wielkiej w latach przedwojennych aktorki. Oboje zachwyceni występem ośmielili się pójść za kulisy i poprosić ją o to, by została jurorem w ich szkolnym konkursie recytatorskim. Zauroczona dwójką młodych pasjonatów Rychterówna pojawiła się w Wadowicach gdy zarówno Halina, jak i Karol startowali w konkursie. Wojtyła recytował "Promethidiona" [[Cyprian Kamil Norwid|Norwida]], a Halina "Deszcz jesienny" Staffa. Laur zwycięzcy otrzymała Halina, która wspomina, że po latach jeszcze Karol będący już Janem Pawłem II "za każdym razem śmiał się, groził mi palcem i mówił „Tyś mnie wtedy pokonała”. | |
− | + | ||
− | W 1938 | + | W 1938 oboje zdali maturę. Dla wszystkich było oczywistym, że będą podążać drogą aktorstwa, jednak rodziny przekonały ich, że aby zostać dobrym aktorem trzeba mieć też bardzo dobrą wiedzę ogólną o świecie, literaturze, historii, filozofii. Stąd też oboje znaleźli się na I roku polonistyki [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. |
===Lata studenckie i wojenne w Krakowie=== | ===Lata studenckie i wojenne w Krakowie=== | ||
− | + | ||
− | Często organizowali wieczorki poetyckie, na których czytali swoje prace i poezję współczesną. Karol zawsze czytał tylko swoje wiersze, które niespecjalnie podobały się innym studentom. Uważali, że są zbyt staroświeckie, choć zawsze miały bardzo mocną, głęboką filozoficzną tezę. Pod koniec I roku biorą udział w biletowanym wieczorze literackim pt. "Drogą topolowy most" w budynku krakowskiego Domu Katolickiego (obecnie filharmonia). | + | Halina Kwiatkowska była na roku z Karolem Wojtyłą. Razem z nimi uczyli się także m.in.: Wojciech Żukrowski, Tadeusz Hołuj, [[Juliusz Kydryński]], Marian Pankowski, Jerzy Lau, [[Tadeusz Kwiatkowski]]. Często organizowali wieczorki poetyckie, na których czytali swoje prace i poezję współczesną. Karol zawsze czytał tylko swoje wiersze, które niespecjalnie podobały się innym studentom. Uważali, że są zbyt staroświeckie, choć zawsze miały bardzo mocną, głęboką filozoficzną tezę. Pod koniec I roku biorą udział w biletowanym wieczorze literackim pt. [["Drogą topolowy most"]] w budynku krakowskiego Domu Katolickiego (obecnie filharmonia). Halina widziała przedstawienie [[''Kawaler księżycowy'']] [[Studio 39|Studia 39]] w Krakowie, z rolą Byka graną przez Karola Wojtyłę. |
− | Halina widziała przedstawienie ''Kawaler księżycowy'' [[Studio 39|Studia 39]] w Krakowie, z rolą Byka graną przez | ||
− | |||
− | |||
− | |||
− | + | Po wybuchu wojny Halina wróciła do [[Wadowice|Wadowic]], ale często przyjeżdżała do [[Kraków|Krakowa]], gdzie miała licznych przyjaciół. Pokonywała zieloną granicę i przewoziła m.in. korespondencję między [[Mieczysław Kotlarczyk|Mieczysławem Kotlarczykiem]] a Karolem Wojtyłą. ''Właśnie w tej korespondencji tkwiły zapowiedź i zalążek Teatru Słowa, o którym obaj marzyli. Listy Lolka zachowały się do dziś - pełne nadziei i planów związanych z przyszłym polskim teatrem.'' <ref>Halina Kwiatkowska, ''Wielki kolega'', Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2003, s. 48</ref> | |
− | W 1941 | + | |
− | + | W 1941 Halina zamieszkała ponownie w [[Kraków|Krakowie]] udzielając lekcji na tajnych gimnazjalnych kompletach i włącza się w teatralne projekty Karola Wojtyły i [[Mieczysław Kotlarczyk|Mieczysława Kotlarczyka]], który też do [[Kraków|Krakowa]] w końcu się przeprowadza. Do aktorskiej trójki z [[Wadowice|Wadowic]] dołączają jeszcze: [[Danuta Michałowska]] i [[Krystyna Dębowska]]. Ta piątka przygotowała siedem podziemnych premier [[Teatr Rapsodyczny|Teatru Rapsodycznego]]. Próby odbywały się w mieszkaniu Karola na ul. Tynieckiej 10 zwanym ''katakumbami''. Podczas przedstawienia "Pana Tadeusza" na Karola szczególną uwagę zwrócił [[Juliusz Osterwa]]. | |
===Lata powojenne=== | ===Lata powojenne=== | ||
− | W 1946 | + | W [[1946]] roku Halina Kwiatkowska urodziła córkę, którą w kilka dni po [[Powołanie_kapłańskie_Jana_Pawła_II#Święcenia i prymicja|mszy prymicyjnej]] ochrzcił w domu Kwiatkowskich Karol Wojtyła. Był to pierwszy chrzest, jakiego udzielił jako kapłan. |
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | + | [[teatr|Życie teatralne]] Krakowa zawsze interesowało Karola Wojtyłę. Co roku organizował spotkania wigilijne, tzw. opłatki dla aktorów w Kurii Krakowskiej. Był na premierze słynnych "Dziadów" [[Konrad Swinarski|Konrada Swinarskiego]], w których rolę grała Halina Kwiatkowska. W [[1975]] roku Kwiatkowska była świadkiem spotkania i niezwykle interesującej, jak wspomina, rozmowy Karola Wojtyły z Konradem Swinarskim o historii świata, literatury, literatury romantycznej, o mesjanizmie, "Dziadach" i przedstawieniu. | |
− | + | Halina Kwiatkowska twierdzi, że posiadała rękopis dramatu "Hiob" - niestety zaginął. W 1978 otrzymała maszynopis dramatu "[[Przed sklepem jubilera]]", który wspólnie z Jerzym Bińczyckim i Tadeuszem Malakiem odczytała w Klubie Literatów po raz pierwszy publicznie. | |
− | + | ||
− | + | Karol Wojtyła utrzymywał kontakt z przyjaciółmi. Pojawił się w Wadowicach na dziesięcioleciu matury w [[1948]], nie opuszczał spotkań kolegów polonistów, ani jubileuszy Teatru Rapsodycznego. Halina Kwiatkowska zorganizowała trzy jubileusze matury gdy Karol Wojtyła był już Papieżem. 50-lecie ([[1988]]) w [[Rzym|Rzymie]] oraz 55- ([[1994]]) i 60-lecie ([[1998]]) w [[Castel Gandolfo]]. Ostatnie spotkanie z wadowickimi przyjaciółmi z lat szkolnym miało miejsce w [[Kraków|Krakowie]] w [[2002]] roku podczas [[Pielgrzymka zagraniczna (98)|ostatniej pielgrzymki do Polski]]. Pamiętał o każdym nauczycielu bądź przyjacielu z lat młodości: "na każdym z pogrzebów odczytywano list od Karola Wojtyły z serdecznymi wspomnieniami o zmarłym. Przysyłał je zawsze, najpierw jako ksiądz, potem biskup, arcybiskup, wreszcie papież Jan Paweł II." | |
− | + | ||
− | + | Halina Kwiatkowska brała udział w prywatnych audiencjach m.in. w [[1979]] w [[Castel Gandolfo]], w [[1985]] w [[Watykan|Watykanie]]; W latach dziewięćdziesiątych wzięła udział w audycji niemieckiej telewizji w Kolonii o podziemnym [[Teatr Rapsodyczny|Teatrze Rapsodycznym]] oraz w nagraniu włoskiej telewizji RAI UNO z okazji dwudziestolecia pontyfikatu w [[1998]] roku. | |
− | + | ||
− | + | == Halina Kwiatkowska o Karolu Wojtyle/Janie Pawle II == | |
+ | |||
+ | {{Cytat box | ||
+ | |cytat = Wojtyła nigdy nie pozwalał odpisywać zadań, ale miał wielką cierpliwość do tłumaczenia danego tematu koledze, który nie umiał sobie poradzić. Cieszył się szacunkiem u swoich kolegów. | ||
+ | |źródło = Halina Kwiatkowska, ''Wielki kolega'', Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2003 | ||
+ | |width = | ||
+ | |align = | ||
+ | }} | ||
+ | |||
+ | {{Cytat box | ||
+ | |cytat = Wesoły, bardzo koleżeński, pierwszy niosący pociechę w nieszczęściu, w chorobie, uprawiający sporty, zasadniczość była Mu zupełnie obca. A przecież czuło się zawsze, że ma w jakiś sposób niedostępny swój świat myśli, że jest głęboko religijny, że umie najwięcej z nas wszystkich, że czyta trudne filozoficzne książki, które znudziły by nas już po kilku stronach, że uczy się i nie traci na próżno ani momentu. | ||
+ | |źródło = Halina Kwiatkowska, ''Wielki kolega'', Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2003 | ||
+ | |width = | ||
+ | |align = | ||
+ | }} | ||
+ | |||
+ | {{Cytat box | ||
+ | |cytat = Jakim aktorem był Karol Wojtyła? Każdy powierzony tekst atakował od strony intelektualnej, a potem, kiedy mieliśmy już widzów, jeszcze dociekliwiej zgłębiał, oprawiając w coraz to bardziej ascetyczną formę. To niezwykły przypadek, żeby młody aktor zamiast dążyć do wzbogacenia odgrywanej postaci, czynić ją coraz bardziej efektowniejszą, zupełnie z tego rezygnował na rzecz głębi i oszczędności wyrazu. | ||
+ | |źródło = Halina Kwiatkowska, ''Wielki kolega'', Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2003 | ||
+ | |width = | ||
+ | |align = | ||
+ | }} | ||
+ | |||
+ | {{Cytat box | ||
+ | |cytat = (...) miał przy sobie podobna do konduktorskiej torbę, którą zostawił w przedpokoju. Obok leżała paczuszka, owinięta w gruby, szary papier, który się nieco rozchylił. Zobaczyłyśmy z matką prowiant przygotowany na podróż - dwie grube kromki czarnego chleba, przełożone plasterkiem żółtej słoniny. Czasy nie były lekkie, ale udało nam się z mamą przygotować poczęstunek dla gości - przepakowałyśmy więc prowiant księdzu, dodając trochę naszych skromnych smakołyków. Karol Wojtyła nigdy nie dbał o własne wygody (...). | ||
+ | |źródło = Halina Kwiatkowska, ''Wielki kolega'', Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2003 | ||
+ | |width = | ||
+ | |align = | ||
+ | }} | ||
+ | |||
+ | {{Cytat box | ||
+ | |cytat = On miał ostatnią operację tchawicy w klinice Gemelli, potem na swoje postanowienie przeniesiono go do jego siedziby z tym sławnym oknem, rozeszła się wiadomość, że on się w tym oknie pokaże, te wszystkie tłumy spod kliniki przeniosły się pod tę jego siedzibę i rzeczywiście on się ukazał w oknie, było słońce i na pewno przygotował się do jakiegoś zdania, bo już mówiono, że on potrafi już coś powiedzieć, ale on stał w tym oknie i nie mógł powiedzieć ani słowa, nie mógł niczego wykrztusić, on aktor stał niemo, patrzył na tę publiczność swoja kochającą go i wycofał się. Zamknięto to okno, nastała cisza. | ||
+ | |źródło = Halina Kwiatkowska, ''Wielki kolega'', Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2003 | ||
+ | |width = | ||
+ | |align = | ||
+ | }} | ||
== Spektakle == | == Spektakle == | ||
− | + | wspólny udział Haliny Kwiatkowskiej i Karola Wojtyły: | |
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | * | + | * 1941 (1 XI) - ''Król-Duch'' Juliusz Słowacki |
− | * | + | * 1942 (14 II) - ''Beniowski'' Juliusz Słowacki |
− | * | + | * 1942 (28 III) - ''Hymny'' Jan Kasprowicz |
+ | * 1942 (22 V) - ''Godziny Wyspiańskiego'' | ||
+ | * 1942 (3 X) - ''Portret artysty'' C.K. Norwid | ||
+ | * 1942 (28 XI) - ''Pan Tadeusz'' Adam Mickiewicz | ||
+ | * 1943 (16 III) - ''Samuel Zborowski'' Juliusz Slowacki | ||
− | + | [http://www.e-teatr.pl/pl/osoby/3454,karierateatr.html#start późniejsze spektakle] | |
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | == | + | == Przypisy == |
− | + | {{ Przypisy }} | |
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
− | * ''Porachunki z pamięcią'' | + | * Halina Kwiatkowska, ''Porachunki z pamięcią'', Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2002. ISBN 8391558606 [[Plik:W_bibliotece.jpg]] |
− | * ''Wielki kolega'' | + | * Halina Kwiatkowska, ''Wielki kolega'', Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2003. ISBN 8391558675 [[Plik:W_bibliotece.jpg]] |
− | * '' | + | * Halina Kwiatkowska, ''Wzrastanie'' [w:] ''Młodzieńcze lata Karola Wojtyły'', red. Juliusz Kydryński, Oficyna Cracovia, Kraków 1990, s. 35-41. ISBN 8300025405 [[Plik:W_bibliotece.jpg]] |
− | * | + | |
− | * | + | == Linki zewnętrzne == |
− | * | + | * [http://fototeka.fn.org.pl/strona/baza-osob/osoba/2258/kwiatkowska,halina.html Fotosy z filmu "Popiół i diament" w Fototece Filmoteki Narodowej] [dostęp: 12.02.2013] |
+ | * [http://www.filmpolski.pl/fp/index.php/1110198 Filmografia w bazie Film Polski] [dostęp: 12.02.2013] | ||
+ | * [http://www.e-teatr.pl/pl/osoby/3454,karierateatr.html#start Role teatralne w portalu e-teatr.pl] [dostęp: 12.02.2013] | ||
+ | * [http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/96921,druk.html "Dama krakowskich scen" – wywiad z artystką w Dzienniku Polskim (20-06-2010)] [dostęp: 12.02.2013] | ||
+ | * [http://www.archiwumjp2.pl/szukaj_film.php?szukaj_rozmowca=Halina%20Kr%F3likiewicz-Kwiatkowska Wywiad w ArchiwumJP2.pl] [dostęp: 12.02.2013] | ||
+ | * [http://www.polskieradio.pl/8/380/Artykul/576931,Halina-Kwiatkowska-%E2%80%93-teatr-i-Karol-Wojtyla- Audycja Polskiego Radia pt. "Zapiski ze współczesności" poświęcona wspomnieniom aktorki. Pięć gawęd] [dostęp: 12.02.2013] | ||
+ | |||
+ | == Zobacz także == | ||
+ | |||
+ | [[Danuta Michałowska]] | ||
+ | |||
+ | [[Mieczysław Kotlarczyk]] | ||
+ | |||
+ | [[Juliusz Kydryński]] | ||
+ | |||
+ | [[Tadeusz Kudliński]] | ||
+ | |||
+ | [[Tadeusz Kwiatkowski]] | ||
+ | [[Krystyna Dębowska]] | ||
+ | |||
+ | [[Teatr Rapsodyczny]] | ||
− | + | {{DEFAULTSORT:Kwiatkowska, Halina}} | |
− | + | [[Kategoria:Aktorzy]] | |
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− |
Aktualna wersja na dzień 20:42, 18 lip 2014
Halina Kwiatkowska z domu Królikiewiczówna (ur. 25 kwietnia 1921 w Bochni) – polska aktorka, pedagog, podróżniczka. Rozpoczęła studia na wydziale polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, przerwane z powodu wybuchu II wojny światowej. Żona pisarza Tadeusza Kwiatkowskiego, z którym ma córkę Monikę Katarzynę Wysogląd-Majewską. Przez 72 lata przyjaźniła się z papieżem Janem Pawłem II, z którym w latach szkolnych i studenckich dzieliła pasję teatrem. Występowali wspólnie na scenie szkolnej i w Teatrze Rapsodycznym. Związana na stałe ze scenami teatrów krakowskich. Zagrała 64 ważne role w spektaklach Mieczysława Kotlarczyka, Bronisława Dąbrowskiego, Władysława Krzemińskiego, Konrada Swinarskiego, Józefa Szajny, Jerzego Jarockiego, Zygmunta Hübnera. Grała na scenie kabaretu w Jamie Michalika w latach 1960-1980. Pedagog w krakowskiej PWST. Przez 40 lat prowadziła zajęcia kolejno z piosenki, wiersza oraz kultury bycia, wykształciła ok. 580 aktorów.
Spis treści
Związki z Karolem Wojtyłą/Janem Pawłem II
Lata szkolne w Wadowicach
Ojciec Haliny - Jan Królikiewicz - w 1934 r. został dyrektorem męskiego Gimnazjum im. Marcina Wadowity w Wadowicach, do którego uczęszczał Karol Wojtyła. Halina - uczennica równoległej klasy w żeńskim gimnazjum im. Jadwigi Mościckiej spotkała się z Wojtyłą w koedukacyjnym szkolnym kółku dramatycznym. W latach 1934-1938 kółko dało wiele przedstawień, z czego najważniejsze były: Antygona Sofoklesa, Balladyna Juliusza Słowackiego i Śluby panieńskie Aleksandra Fredry. Halina Kwiatkowska i Karol Wojtyła grali zawsze główne role. "Antygonę" papież Jan Paweł II wspominał podczas spotkania z wiernymi w Wadowicach w 1999 r. W spektaklu "Balladyna" Wojtyła zagrał podwójną rolę: Kirkora i Kostryna, gdy jeden z kolegów w ramach kary nie mógł wziąć udziału w przedstawieniu. Mimo braku próby zagrał tę rolę bezbłędnie, nie zmieniając ani wersu i dokładnie wiedząc gdzie i kiedy powinien znaleźć się na scenie. "Śluby panieńskie" przygotowywano z wielką dbałością o scenografię i kostiumy, które wypożyczono aż z Krakowa. Ze spektaklem tym kółko teatralne jeździło po okolicznych szkołach.
Członkowie szkolnego kółka dramatycznego interesowali się teatrem także poza próbami. Czytali recenzje w Wiadomościach literackich, Ilustrowanym Kurierze Codziennym. Jeździli do Krakowa na przedstawienia Teatru im. Słowackiego, gdzie Juliusz Osterwa organizował przedstawienia dla młodzieży. Brali udział w konkursach recytatorskich. Halina i Karol, jak i cała szkoła, uczestniczyli w wieczorze poetyckim Kazimiery Rychterówny, wielkiej w latach przedwojennych aktorki. Oboje zachwyceni występem ośmielili się pójść za kulisy i poprosić ją o to, by została jurorem w ich szkolnym konkursie recytatorskim. Zauroczona dwójką młodych pasjonatów Rychterówna pojawiła się w Wadowicach gdy zarówno Halina, jak i Karol startowali w konkursie. Wojtyła recytował "Promethidiona" Norwida, a Halina "Deszcz jesienny" Staffa. Laur zwycięzcy otrzymała Halina, która wspomina, że po latach jeszcze Karol będący już Janem Pawłem II "za każdym razem śmiał się, groził mi palcem i mówił „Tyś mnie wtedy pokonała”.
W 1938 oboje zdali maturę. Dla wszystkich było oczywistym, że będą podążać drogą aktorstwa, jednak rodziny przekonały ich, że aby zostać dobrym aktorem trzeba mieć też bardzo dobrą wiedzę ogólną o świecie, literaturze, historii, filozofii. Stąd też oboje znaleźli się na I roku polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Lata studenckie i wojenne w Krakowie
Halina Kwiatkowska była na roku z Karolem Wojtyłą. Razem z nimi uczyli się także m.in.: Wojciech Żukrowski, Tadeusz Hołuj, Juliusz Kydryński, Marian Pankowski, Jerzy Lau, Tadeusz Kwiatkowski. Często organizowali wieczorki poetyckie, na których czytali swoje prace i poezję współczesną. Karol zawsze czytał tylko swoje wiersze, które niespecjalnie podobały się innym studentom. Uważali, że są zbyt staroświeckie, choć zawsze miały bardzo mocną, głęboką filozoficzną tezę. Pod koniec I roku biorą udział w biletowanym wieczorze literackim pt. "Drogą topolowy most" w budynku krakowskiego Domu Katolickiego (obecnie filharmonia). Halina widziała przedstawienie ''Kawaler księżycowy'' Studia 39 w Krakowie, z rolą Byka graną przez Karola Wojtyłę.
Po wybuchu wojny Halina wróciła do Wadowic, ale często przyjeżdżała do Krakowa, gdzie miała licznych przyjaciół. Pokonywała zieloną granicę i przewoziła m.in. korespondencję między Mieczysławem Kotlarczykiem a Karolem Wojtyłą. Właśnie w tej korespondencji tkwiły zapowiedź i zalążek Teatru Słowa, o którym obaj marzyli. Listy Lolka zachowały się do dziś - pełne nadziei i planów związanych z przyszłym polskim teatrem. [1]
W 1941 Halina zamieszkała ponownie w Krakowie udzielając lekcji na tajnych gimnazjalnych kompletach i włącza się w teatralne projekty Karola Wojtyły i Mieczysława Kotlarczyka, który też do Krakowa w końcu się przeprowadza. Do aktorskiej trójki z Wadowic dołączają jeszcze: Danuta Michałowska i Krystyna Dębowska. Ta piątka przygotowała siedem podziemnych premier Teatru Rapsodycznego. Próby odbywały się w mieszkaniu Karola na ul. Tynieckiej 10 zwanym katakumbami. Podczas przedstawienia "Pana Tadeusza" na Karola szczególną uwagę zwrócił Juliusz Osterwa.
Lata powojenne
W 1946 roku Halina Kwiatkowska urodziła córkę, którą w kilka dni po mszy prymicyjnej ochrzcił w domu Kwiatkowskich Karol Wojtyła. Był to pierwszy chrzest, jakiego udzielił jako kapłan.
Życie teatralne Krakowa zawsze interesowało Karola Wojtyłę. Co roku organizował spotkania wigilijne, tzw. opłatki dla aktorów w Kurii Krakowskiej. Był na premierze słynnych "Dziadów" Konrada Swinarskiego, w których rolę grała Halina Kwiatkowska. W 1975 roku Kwiatkowska była świadkiem spotkania i niezwykle interesującej, jak wspomina, rozmowy Karola Wojtyły z Konradem Swinarskim o historii świata, literatury, literatury romantycznej, o mesjanizmie, "Dziadach" i przedstawieniu.
Halina Kwiatkowska twierdzi, że posiadała rękopis dramatu "Hiob" - niestety zaginął. W 1978 otrzymała maszynopis dramatu "Przed sklepem jubilera", który wspólnie z Jerzym Bińczyckim i Tadeuszem Malakiem odczytała w Klubie Literatów po raz pierwszy publicznie.
Karol Wojtyła utrzymywał kontakt z przyjaciółmi. Pojawił się w Wadowicach na dziesięcioleciu matury w 1948, nie opuszczał spotkań kolegów polonistów, ani jubileuszy Teatru Rapsodycznego. Halina Kwiatkowska zorganizowała trzy jubileusze matury gdy Karol Wojtyła był już Papieżem. 50-lecie (1988) w Rzymie oraz 55- (1994) i 60-lecie (1998) w Castel Gandolfo. Ostatnie spotkanie z wadowickimi przyjaciółmi z lat szkolnym miało miejsce w Krakowie w 2002 roku podczas ostatniej pielgrzymki do Polski. Pamiętał o każdym nauczycielu bądź przyjacielu z lat młodości: "na każdym z pogrzebów odczytywano list od Karola Wojtyły z serdecznymi wspomnieniami o zmarłym. Przysyłał je zawsze, najpierw jako ksiądz, potem biskup, arcybiskup, wreszcie papież Jan Paweł II."
Halina Kwiatkowska brała udział w prywatnych audiencjach m.in. w 1979 w Castel Gandolfo, w 1985 w Watykanie; W latach dziewięćdziesiątych wzięła udział w audycji niemieckiej telewizji w Kolonii o podziemnym Teatrze Rapsodycznym oraz w nagraniu włoskiej telewizji RAI UNO z okazji dwudziestolecia pontyfikatu w 1998 roku.
Halina Kwiatkowska o Karolu Wojtyle/Janie Pawle II
Spektakle
wspólny udział Haliny Kwiatkowskiej i Karola Wojtyły:
- 1941 (1 XI) - Król-Duch Juliusz Słowacki
- 1942 (14 II) - Beniowski Juliusz Słowacki
- 1942 (28 III) - Hymny Jan Kasprowicz
- 1942 (22 V) - Godziny Wyspiańskiego
- 1942 (3 X) - Portret artysty C.K. Norwid
- 1942 (28 XI) - Pan Tadeusz Adam Mickiewicz
- 1943 (16 III) - Samuel Zborowski Juliusz Slowacki
Przypisy
- ↑ Halina Kwiatkowska, Wielki kolega, Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2003, s. 48
Bibliografia
- Halina Kwiatkowska, Porachunki z pamięcią, Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2002. ISBN 8391558606
- Halina Kwiatkowska, Wielki kolega, Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2003. ISBN 8391558675
- Halina Kwiatkowska, Wzrastanie [w:] Młodzieńcze lata Karola Wojtyły, red. Juliusz Kydryński, Oficyna Cracovia, Kraków 1990, s. 35-41. ISBN 8300025405
Linki zewnętrzne
- Fotosy z filmu "Popiół i diament" w Fototece Filmoteki Narodowej [dostęp: 12.02.2013]
- Filmografia w bazie Film Polski [dostęp: 12.02.2013]
- Role teatralne w portalu e-teatr.pl [dostęp: 12.02.2013]
- "Dama krakowskich scen" – wywiad z artystką w Dzienniku Polskim (20-06-2010) [dostęp: 12.02.2013]
- Wywiad w ArchiwumJP2.pl [dostęp: 12.02.2013]
- Audycja Polskiego Radia pt. "Zapiski ze współczesności" poświęcona wspomnieniom aktorki. Pięć gawęd [dostęp: 12.02.2013]