Modlitwa: Różnice pomiędzy wersjami

Z Centrum Myśli Jana Pawła II - WIKIJP2
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
(Utworzył nową stronę „ Treść hasła pochodzi z publikacji „Wielka Encyklopedia Nauczania Jana Pawła II”, Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne, Radom 2014. Autor hasła: ks. Tadeus...”)
 
Linia 3: Linia 3:
  
 
'''Modlitwa''' – rozmowa, spotkanie z Bogiem; pamięć o Bogu; relacja międzyosobowa ludzkiego „ja” i Boskiego „Ty”; wyraz komunii z Chrystusem; wzniesienie umysłu i serca do Boga; prośba skierowana do Niego o stosowne dobra; proste spojrzenie ku Niebu; okrzyk wdzięczności i miłości zarówno w cierpieniu, jak i w radości.
 
'''Modlitwa''' – rozmowa, spotkanie z Bogiem; pamięć o Bogu; relacja międzyosobowa ludzkiego „ja” i Boskiego „Ty”; wyraz komunii z Chrystusem; wzniesienie umysłu i serca do Boga; prośba skierowana do Niego o stosowne dobra; proste spojrzenie ku Niebu; okrzyk wdzięczności i miłości zarówno w cierpieniu, jak i w radości.
 +
 +
== Modlitwa w nauczaniu Jana Pawła II ==
 +
 +
Jan Paweł II przyznaje, że o modlitwie napisano bardzo dużo, a jeszcze więcej niż napisano, doświadczano jej w dziejach ludzkości <ref>Przekroczyć Próg Nadziei, s. 35</ref>. Sam wielokrotnie wypowiada się na temat modlitwy, jej znaczenia w życiu wierzących, a jednocześnie jest człowiekiem modlitwy. Jego modlitwa ma szczególny wymiar; ma przede wszystkim charakter uniwersalny, ponieważ otwiera przed Bogiem wszystkie radości i nadzieje, a zarazem troski i obawy, jakimi Kościół żyje pośród współczesnej ludzkości; jej treścią – jak mówi Papież – jest ''radość i nadzieja a zarazem smutek i trwoga ludzi współczesnych'' <ref>Przekroczyć Próg Nadziei, s. 35</ref>.
 +
 +
=== Czym jest modlitwa ===
 +
 +
Jan Paweł II podaje wiele określeń modlitwy. Przede wszystkim nazywa ją rozmową między ludzkim „ja” i Boskim „Ty”. Początkowo – mówi Papież – wydaje się, że „ja” jest w tej rozmowie wiodące. Później jednak okazuje się, że wiodące jest „Ty”, że modlitwa w Nim ma swój początek. Bóg jest więc inicjatorem tego dialogu i On jest w nim najważniejszy. Gdziekolwiek ktoś modli się na świecie, tam jest Duch Święty – ożywcze tchnienie modlitwy. On nie tylko sprawia, że człowiek się modli, ale prowadzi go wewnętrznie na modlitwie, uzupełniając jego nieumiejętność modlenia się. Jest On obecny w modlitwie i nadaje ludzkiej czynności modlenia się Boski wymiar. Za sprawą Ducha Świętego modlitwa staje się coraz dojrzalszym wyrazem nowego człowieka, który przez nią uczestniczy w życiu Boga <ref>Kongregacja Nauki Wiary. Instrukcja o powołaniu teologa w Kościele ''Donum vitae'' 65</ref>.
 +
Modlitwa jest także dziełem człowieka, który przemawia do Boga w imieniu całego stworzenia. Dlatego Papież nazywa ją ''twórczością Ducha Świętego i twórczością ludzką'' <ref>Przemówienie, Częstochowa, 16.08.1991</ref>. Modlitwa jest też objawieniem owej głębi, jaka właściwa jest sercu człowieka; głębi, która jest od Boga i tylko Bóg może ją wypełnić. Jest ona także najprostszym sposobem uobecniania w świecie Boga i Jego zbawczej miłości. Jest szukaniem Boga, ale także objawieniem się Boga. Poprzez modlitwę Bóg objawia się jako Stwórca i Ojciec, jako Odkupiciel i Zbawca, jako Duch, który ''przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego'' (1 Kor 2,10), jako Miłosierdzie, to znaczy jako Miłość, która wychodzi na spotkanie człowieka cierpiącego, dźwiga, podnosi z upadku, zaprasza do ufności. Człowiek, który się modli, wyznaje tę prawdę i niejako uobecnia Boga, który jest Miłością miłosierną pośród świata.
 +
 +
=== Modlitwa w życiu chrześcijanina ===
 +
Modlitwa jest istotnym wymiarem życia chrześcijańskiego, ujmowanego w jego integralności i w tym, co stanowi jego centrum; co więcej, jest częścią człowieczeństwa, ''pierwszym wyrazem prawdy wewnętrznej człowieka i pierwszym warunkiem autentycznej wolności ludzkiego ducha'' <ref>[http://www.nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/13 ''Familiaris consortio''], 62</ref>. Jest żywym i osobowym spotkaniem z Ojcem przez Jednorodzonego Syna pod działaniem Ducha Świętego; dialogiem włączonym w synowską rozmowę, jaką Jezus prowadzi z Ojcem  <ref>por. [http://www.nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/399 ''Pastores dabo vobis''], 47</ref>; dialogiem z Bogiem i człowiekiem; miejscem rozważania Bożych tajemnic. Jest miejscem, gdzie człowiek szukając Boga, spotykając się z Nim, odnajduje siebie i swoje podobieństwo do Niego. Stanowi ona źródło duchowej siły człowieka.
 +
Modlitwa nie jest ucieczką od codziennych obowiązków, lecz jeszcze większą zachętą do podejmowania i wypełniania wszystkich swoich odpowiedzialnych zadań  <ref>por. [http://www.nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/13 ''Familiaris consortio''], 62</ref>. Nie może ona być również przeciwstawiana pracy. Modlitwa oczyszcza z tego wszystkiego, co oddziela od Boga i od ludzi. Prowadzi do przemiany serc. Toruje drogę łasce Bożej do serca człowieka. Posiada moc włączania wszystkich ochrzczonych w nową ewangelizację. Pełnię modlitwy osiąga człowiek nie wtedy, kiedy najbardziej wyraża siebie, ale wtedy, gdy w niej najpełniej staje się obecny sam Bóg. Tak rozumiana modlitwa jest prawem, a zarazem obowiązkiem moralnym każdego chrześcijanina; powinnością Kościoła wobec Boga i w stosunku do ludzi  <ref>por. [http://www.nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/28 ''Dives in Misercordia''], 15</ref>. Potrzebę modlitwy rodzi także zmaganie o zwycięstwo dobra w człowieku i w świecie. Wezwanie do modlitwy niesie też współczesna sytuacja naznaczona takimi zjawiskami jak: sekularyzm, konsumizm, utrata sensu i celu życia, które stanowią jednocześnie zagrożenie dla modlitwy.
 +
Modlitwa jako swoiste środowisko podejmowania decyzji moralnych jest również źródłem życia moralnego. Jest ona miejscem rozpoznawania powołania  <ref>por. [http://www.nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/399 ''Pastores dabo vobis''], 47</ref>; miejscem stawiania pytań i otrzymywania odpowiedzi; źródłem natchnienia, energii, odwagi w obliczu trudności i przeszkód; źródłem wytrwałości i mocy podejmowania inicjatywy  <ref>por. Homilia, Gorzów Wielkopolski, 2.06.1997</ref>. Jako taka musi ona kierować życiem, postępowaniem. Nie można odmawiać jej w sercu, a równocześnie postępować w sposób sprzeciwiający się ludzkiej i chrześcijańskiej godności. Modlitwa uczy Bożych metod działania. Oczyszcza ze wszystkiego, co oddziela od Boga i ludzi, co zagraża jedności. Wznosi spojrzenie człowieka do oglądu spraw z Bożej perspektywy. Modlitwa chroni też przed pokusą małoduszności, ciasnotą serca i umysłu. Jest szkołą cierpliwości, pokory, źródłem nadziei. Stanowi wyraz wiary, nadziei i miłości, a zarazem przyczynia się do rozwoju tych cnót. Wzniesienie ducha do Boga jako wyraz adoracji Boga w modlitwie uwielbienia i dziękczynienia, w modlitwie wstawienniczej i błagalnej jest źródłem posłuszeństwa Bożym przykazaniom. Modlitwa powinna przenikać ludzkie życie i kształtować je po Bożemu.
 +
 +
=== Rodzaje modlitwy ===
 +
Modlić się można i trzeba na różne sposoby. Ta rozmaitość, świadcząca o niezwykłym bogactwie, z jakim Duch ożywia modlitwę chrześcijańską, wychodzi naprzeciw różnym potrzebom i sytuacjom życiowym, w których człowiek zwraca się do Pana. Jan Paweł II kładzie nacisk na takie formy modlitwy jak: adoracja, uwielbienie, prośba, dziękczynienie i przebłaganie. Zaleca także modlitwę wstawienniczą, bo jest ona źródłem mocy dla innych. Papież wypowiada się często także na temat modlitwy liturgicznej i modlitwy prywatnej. Ukazuje też wartość modlitwy porannej i wieczornej. Poleca lekturę i rozważanie słowa Bożego, przygotowanie do sakramentów, nabożeństwo i poświęcenie się Sercu Jezusowemu, różne formy kultu Matki Bożej, modlitwy przed i po posiłku, praktyki pobożności ludowej. Wszystkie te formy ukierunkowane są na Eucharystię, która jest szczytem modlitwy  <ref>por. [http://www.nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/13 ''Familiaris consortio''], 61</ref>.
 +
Treścią modlitwy mogą być różne problemy, jakimi żyje współczesny świat. W tym kontekście Papież używa określenia ''geografia modlitwy''  <ref>por. Przekroczyć Próg Nadziei, s. 38</ref>. Przedmiotem modlitwy może zatem być życie osobiste i społeczne, praca, pokój, ojczyzna, ekumenizm. Modlitwa powinna być też wołaniem o miłosierdzie wobec wielorakiego zła, jakie ciąży nad ludzkością i jakie jej zagraża  <ref>por. [http://www.nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/28 ''Dives in Misercordia''], 15</ref>. Jan Paweł II mówi często o roli modlitwy w życiu różnych stanów: małżonków i rodziców, kapłanów, osób konsekrowanych. Papieskie nauczanie o modlitwie oraz inwokacje zawarte w jego dokumentach są wezwaniem do uznania zależności od Boga każdego człowieka w każdej sytuacji życia.
 +
Dobra modlitwa musi posiadać pewne cechy. Jan Paweł II zalicza do nich przede wszystkim pokorę, szczerość oraz wytrwałość jako znak długomyślności. Musi być ona także nabrzmiała wiarą, nadzieją i miłością oraz dobrą wolą  <ref>por. [http://www.nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/28 ''Dives in Misercordia''], 15</ref>. Papież zwraca też uwagę na wartość modlitwy wspólnotowej, mówiąc o solidarności w modlitwie  <ref>por. Homilia, Gdańsk, 12.06.1987</ref>. Modlitwa spełnia bowiem funkcję jednoczącą, zespala ludzi ze sobą, tworzy więź pokoleń, a także posiada rangę świadectwa. Papież wskazuje także na wzory modlitwy: przede wszystkim na Chrystusa, Maryję oraz świętych Starego i Nowego Testamentu. Przez wielu Jan Paweł II sam jest uważany za wzór modlitwy.
 +
 +
== Przypisy ==
 +
{{Przypisy|2}}
 +
 +
== Bibliografia ==
 +
 +
=== Jan Paweł II ===
 +
* [http://www.nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/28 ''Dives in Misercordia''] 15;,
 +
* [http://www.nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/379 ''Redemptoris missio''] 38; 38
 +
* [http://www.nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/13 ''Familiaris consortio''] 61-62;
 +
* [http://www.nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/399 ''Pastores dabo vobis''] 47;
 +
* [http://www.nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/17 ''Vita consecrata''];
 +
* [http://www.nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/797 ''Dies Domini''] 15; 31; 34; 40; 52;
 +
* [http://www.nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/817 ''Novo millenio ineunte''] 32-34; 38.
 +
* Przemówienia: AP, Watykan, 5.06.1979;do chorych, Kraków, 9.06.1979; pożegnalne, Jasna Góra, 16.08.1991; w czasie Liturgii Słowa, Gorzów Wielkopolski,2.06.1997; do biskupów polskich podczas wizyty „ad limina Apostolorum”, Watykan,2.02.1998; podczas nabożeństwa ekumenicznego, Drohiczyn, 10.06.1999;
 +
* Homilie: Częstochowa, 6.06.1979; Góra Świętej Anny, 21.06.1983; Gdańsk,12.06.1987.PPN.
 +
 +
=== Inne dokumenty Kościoła ===
 +
* Kongregacja Nauki Wiary. Instrukcja o szacunku dla rodzącego się życia ''Donum vitae'', 65;
 +
* Katechizm Kościoła Katolickiego 2558-2745.
 +
 +
=== Publikacje innych autorów ===
 +
* G. Piana. Modlitwa źródłem decyzji moralnej. W: Perspektywy i problemy teologii moralnej. Red. G. Angelini i in. Warszawa 1982;
 +
* J. Piegsa. Człowiek – istota moralna. T. 2: Religijne podstawy moralności. Wiara – Nadzieja – Miłość. Opole 2002.

Wersja z 13:48, 9 kwi 2014

Treść hasła pochodzi z publikacji „Wielka Encyklopedia Nauczania Jana Pawła II”, Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne, Radom 2014. 
Autor hasła: ks. Tadeusz Zadykowicz 

Modlitwa – rozmowa, spotkanie z Bogiem; pamięć o Bogu; relacja międzyosobowa ludzkiego „ja” i Boskiego „Ty”; wyraz komunii z Chrystusem; wzniesienie umysłu i serca do Boga; prośba skierowana do Niego o stosowne dobra; proste spojrzenie ku Niebu; okrzyk wdzięczności i miłości zarówno w cierpieniu, jak i w radości.

Modlitwa w nauczaniu Jana Pawła II

Jan Paweł II przyznaje, że o modlitwie napisano bardzo dużo, a jeszcze więcej niż napisano, doświadczano jej w dziejach ludzkości [1]. Sam wielokrotnie wypowiada się na temat modlitwy, jej znaczenia w życiu wierzących, a jednocześnie jest człowiekiem modlitwy. Jego modlitwa ma szczególny wymiar; ma przede wszystkim charakter uniwersalny, ponieważ otwiera przed Bogiem wszystkie radości i nadzieje, a zarazem troski i obawy, jakimi Kościół żyje pośród współczesnej ludzkości; jej treścią – jak mówi Papież – jest radość i nadzieja a zarazem smutek i trwoga ludzi współczesnych [2].

Czym jest modlitwa

Jan Paweł II podaje wiele określeń modlitwy. Przede wszystkim nazywa ją rozmową między ludzkim „ja” i Boskim „Ty”. Początkowo – mówi Papież – wydaje się, że „ja” jest w tej rozmowie wiodące. Później jednak okazuje się, że wiodące jest „Ty”, że modlitwa w Nim ma swój początek. Bóg jest więc inicjatorem tego dialogu i On jest w nim najważniejszy. Gdziekolwiek ktoś modli się na świecie, tam jest Duch Święty – ożywcze tchnienie modlitwy. On nie tylko sprawia, że człowiek się modli, ale prowadzi go wewnętrznie na modlitwie, uzupełniając jego nieumiejętność modlenia się. Jest On obecny w modlitwie i nadaje ludzkiej czynności modlenia się Boski wymiar. Za sprawą Ducha Świętego modlitwa staje się coraz dojrzalszym wyrazem nowego człowieka, który przez nią uczestniczy w życiu Boga [3]. Modlitwa jest także dziełem człowieka, który przemawia do Boga w imieniu całego stworzenia. Dlatego Papież nazywa ją twórczością Ducha Świętego i twórczością ludzką [4]. Modlitwa jest też objawieniem owej głębi, jaka właściwa jest sercu człowieka; głębi, która jest od Boga i tylko Bóg może ją wypełnić. Jest ona także najprostszym sposobem uobecniania w świecie Boga i Jego zbawczej miłości. Jest szukaniem Boga, ale także objawieniem się Boga. Poprzez modlitwę Bóg objawia się jako Stwórca i Ojciec, jako Odkupiciel i Zbawca, jako Duch, który przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego (1 Kor 2,10), jako Miłosierdzie, to znaczy jako Miłość, która wychodzi na spotkanie człowieka cierpiącego, dźwiga, podnosi z upadku, zaprasza do ufności. Człowiek, który się modli, wyznaje tę prawdę i niejako uobecnia Boga, który jest Miłością miłosierną pośród świata.

Modlitwa w życiu chrześcijanina

Modlitwa jest istotnym wymiarem życia chrześcijańskiego, ujmowanego w jego integralności i w tym, co stanowi jego centrum; co więcej, jest częścią człowieczeństwa, pierwszym wyrazem prawdy wewnętrznej człowieka i pierwszym warunkiem autentycznej wolności ludzkiego ducha [5]. Jest żywym i osobowym spotkaniem z Ojcem przez Jednorodzonego Syna pod działaniem Ducha Świętego; dialogiem włączonym w synowską rozmowę, jaką Jezus prowadzi z Ojcem [6]; dialogiem z Bogiem i człowiekiem; miejscem rozważania Bożych tajemnic. Jest miejscem, gdzie człowiek szukając Boga, spotykając się z Nim, odnajduje siebie i swoje podobieństwo do Niego. Stanowi ona źródło duchowej siły człowieka. Modlitwa nie jest ucieczką od codziennych obowiązków, lecz jeszcze większą zachętą do podejmowania i wypełniania wszystkich swoich odpowiedzialnych zadań [7]. Nie może ona być również przeciwstawiana pracy. Modlitwa oczyszcza z tego wszystkiego, co oddziela od Boga i od ludzi. Prowadzi do przemiany serc. Toruje drogę łasce Bożej do serca człowieka. Posiada moc włączania wszystkich ochrzczonych w nową ewangelizację. Pełnię modlitwy osiąga człowiek nie wtedy, kiedy najbardziej wyraża siebie, ale wtedy, gdy w niej najpełniej staje się obecny sam Bóg. Tak rozumiana modlitwa jest prawem, a zarazem obowiązkiem moralnym każdego chrześcijanina; powinnością Kościoła wobec Boga i w stosunku do ludzi [8]. Potrzebę modlitwy rodzi także zmaganie o zwycięstwo dobra w człowieku i w świecie. Wezwanie do modlitwy niesie też współczesna sytuacja naznaczona takimi zjawiskami jak: sekularyzm, konsumizm, utrata sensu i celu życia, które stanowią jednocześnie zagrożenie dla modlitwy. Modlitwa jako swoiste środowisko podejmowania decyzji moralnych jest również źródłem życia moralnego. Jest ona miejscem rozpoznawania powołania [9]; miejscem stawiania pytań i otrzymywania odpowiedzi; źródłem natchnienia, energii, odwagi w obliczu trudności i przeszkód; źródłem wytrwałości i mocy podejmowania inicjatywy [10]. Jako taka musi ona kierować życiem, postępowaniem. Nie można odmawiać jej w sercu, a równocześnie postępować w sposób sprzeciwiający się ludzkiej i chrześcijańskiej godności. Modlitwa uczy Bożych metod działania. Oczyszcza ze wszystkiego, co oddziela od Boga i ludzi, co zagraża jedności. Wznosi spojrzenie człowieka do oglądu spraw z Bożej perspektywy. Modlitwa chroni też przed pokusą małoduszności, ciasnotą serca i umysłu. Jest szkołą cierpliwości, pokory, źródłem nadziei. Stanowi wyraz wiary, nadziei i miłości, a zarazem przyczynia się do rozwoju tych cnót. Wzniesienie ducha do Boga jako wyraz adoracji Boga w modlitwie uwielbienia i dziękczynienia, w modlitwie wstawienniczej i błagalnej jest źródłem posłuszeństwa Bożym przykazaniom. Modlitwa powinna przenikać ludzkie życie i kształtować je po Bożemu.

Rodzaje modlitwy

Modlić się można i trzeba na różne sposoby. Ta rozmaitość, świadcząca o niezwykłym bogactwie, z jakim Duch ożywia modlitwę chrześcijańską, wychodzi naprzeciw różnym potrzebom i sytuacjom życiowym, w których człowiek zwraca się do Pana. Jan Paweł II kładzie nacisk na takie formy modlitwy jak: adoracja, uwielbienie, prośba, dziękczynienie i przebłaganie. Zaleca także modlitwę wstawienniczą, bo jest ona źródłem mocy dla innych. Papież wypowiada się często także na temat modlitwy liturgicznej i modlitwy prywatnej. Ukazuje też wartość modlitwy porannej i wieczornej. Poleca lekturę i rozważanie słowa Bożego, przygotowanie do sakramentów, nabożeństwo i poświęcenie się Sercu Jezusowemu, różne formy kultu Matki Bożej, modlitwy przed i po posiłku, praktyki pobożności ludowej. Wszystkie te formy ukierunkowane są na Eucharystię, która jest szczytem modlitwy [11]. Treścią modlitwy mogą być różne problemy, jakimi żyje współczesny świat. W tym kontekście Papież używa określenia geografia modlitwy [12]. Przedmiotem modlitwy może zatem być życie osobiste i społeczne, praca, pokój, ojczyzna, ekumenizm. Modlitwa powinna być też wołaniem o miłosierdzie wobec wielorakiego zła, jakie ciąży nad ludzkością i jakie jej zagraża [13]. Jan Paweł II mówi często o roli modlitwy w życiu różnych stanów: małżonków i rodziców, kapłanów, osób konsekrowanych. Papieskie nauczanie o modlitwie oraz inwokacje zawarte w jego dokumentach są wezwaniem do uznania zależności od Boga każdego człowieka w każdej sytuacji życia. Dobra modlitwa musi posiadać pewne cechy. Jan Paweł II zalicza do nich przede wszystkim pokorę, szczerość oraz wytrwałość jako znak długomyślności. Musi być ona także nabrzmiała wiarą, nadzieją i miłością oraz dobrą wolą [14]. Papież zwraca też uwagę na wartość modlitwy wspólnotowej, mówiąc o solidarności w modlitwie [15]. Modlitwa spełnia bowiem funkcję jednoczącą, zespala ludzi ze sobą, tworzy więź pokoleń, a także posiada rangę świadectwa. Papież wskazuje także na wzory modlitwy: przede wszystkim na Chrystusa, Maryję oraz świętych Starego i Nowego Testamentu. Przez wielu Jan Paweł II sam jest uważany za wzór modlitwy.

Przypisy

  1. Przekroczyć Próg Nadziei, s. 35
  2. Przekroczyć Próg Nadziei, s. 35
  3. Kongregacja Nauki Wiary. Instrukcja o powołaniu teologa w Kościele Donum vitae 65
  4. Przemówienie, Częstochowa, 16.08.1991
  5. Familiaris consortio, 62
  6. por. Pastores dabo vobis, 47
  7. por. Familiaris consortio, 62
  8. por. Dives in Misercordia, 15
  9. por. Pastores dabo vobis, 47
  10. por. Homilia, Gorzów Wielkopolski, 2.06.1997
  11. por. Familiaris consortio, 61
  12. por. Przekroczyć Próg Nadziei, s. 38
  13. por. Dives in Misercordia, 15
  14. por. Dives in Misercordia, 15
  15. por. Homilia, Gdańsk, 12.06.1987

Bibliografia

Jan Paweł II

Inne dokumenty Kościoła

  • Kongregacja Nauki Wiary. Instrukcja o szacunku dla rodzącego się życia Donum vitae, 65;
  • Katechizm Kościoła Katolickiego 2558-2745.

Publikacje innych autorów

  • G. Piana. Modlitwa źródłem decyzji moralnej. W: Perspektywy i problemy teologii moralnej. Red. G. Angelini i in. Warszawa 1982;
  • J. Piegsa. Człowiek – istota moralna. T. 2: Religijne podstawy moralności. Wiara – Nadzieja – Miłość. Opole 2002.