Pielgrzymka zagraniczna (81)

Treść hasła została przygotowana z wykorzystaniem treści publikacji 
(red.) Antoni Jackowski, Izabela Sołjan, "Leksykon pielgrzymek Jana Pawła II", Wydawnictwo WAM, Kraków 2005.

Osiemdziesiąta pierwsza podróż apostolska (poza terytorium Watykanu i Włoch) odbyta przez Jana Pawła II w dniach 21-26 stycznia 1998. Celem były odwiedziny Kuby.

Przebieg pielgrzymki

21-26 stycznia 1998 KUBA

Cel pielgrzymki

Umocnienie w wierze Kościoła kubańskiego.

Przebieg wizyty na Kubie

• 21 stycznia
  • HAWANA: Powitanie na lotnisku im. José Marti przez przewodniczącego Rady Państwa i Rady Ministrów Republiki Kuby Fidela Castro Ruza oraz władze kościelne

• 22 stycznia
  • SANTA CLARA: Msza św. na stadionie Akademii Wychowania Fizycznego im. Manuela Fajardo
  • HAWANA: Prywatne spotkanie z prezydentem Fidelem Castro w Pałacu Rewolucji Spotkanie z rodziną prezydenta

• 23 stycznia
  • CAMAGUEY: Msza św. na placu im. Ignacio Agramonte
  • HAWANA: Spotkanie z przedstawicielami świata nauki i kultury na Uniwersytecie Hawańskim

• 24 stycznia
  • SANTIAGO DE CUBA: Msza św. na placu Antonio Maceo, podczas której Papież dokonał koronacji statuy Matki Bożej Miłosierdzia z El Cobre, patronki Kuby
  • HAWANA: Spotkanie z chorymi w sanktuarium św. Łazarza w hawańskiej dzielnicy El Rincón

• 25 stycznia
  • HAWANA: Spotkanie ekumeniczne w nuncjaturze apostolskiej • Msza św. na placu Rewolucji • Spotkanie z Konferencją Episkopatu Kuby w siedzibie metropolity Hawany • Nieformalne spotkanie z członkami komisji mieszanej odpowiedzialnej za przy¬gotowanie i przebieg wizyty apostolskiej • Liturgia Słowa w katedrze hawańskiej • Oficjalna ceremonia pożegnalna z udziałem najwyższych władz kościelnych i państwowych i odlot do Rzymu

Charakterystyka i najważniejsze przesłanie pielrzymki

Podróż apostolska Jana Pawła II na Kubę była jedną z najtrudniejszych jego pielgrzymek. W tej socjalistycznej republice wierni Kościoła katolickiego stanowili w 1998 r. 39% mieszkańców (do momentu dojścia do władzy Fidela Castro odsetek katolików wynosił 85%).

Podczas pięciodniowej pielgrzymki Papież zwrócił uwagę świata na sprawy najważniejsze dla społeczeństwa kubańskiego: godność człowieka osoby i rolę rodziny, solidarność, sprawiedliwość i wolność oraz zagrożenie pokoju i życia ludzi przez fałszywe ideologie. Ojciec Święty zażądał wolności dla Kościoła kubańskiego, boleśnie doświadczonego w ostatnich dziesiątkach lat. Uświadomił Kubańczykom, gdzie tkwią korzenie ich tożsamości historycznej i kulturowej. Podczas pielgrzymki Papież odprawił 4 msze Św., spotkał się z młodzieżą, przedstawicielami świata nauki i kultury, chorymi, a także Konferencją Episkopatu Kuby. Odbył też prywatne spotkanie z prezydentem Fidelem Castro, które trwało 50 minut. Na zakończenie spotkania Ojciec Święty wręczył prezydentowi Kuby reprodukcję mozaiki przedstawiającej Chrystusa Króla Wszechświata. W siedzibie nuncjatury apostolskiej Jan Paweł II przewodniczył spotkaniu ekumenicznemu, w którym udział wzięli członkowie lokalnej Rady Ekumenicznej.

Podczas pierwszej mszy św. na Kubie, w Santa Clara, Ojciec Święty, nawiązując do światowego spotkania rodzin w 1997 r. w Rio de Janeiro, okazał solidarność rodzinom kubańskim, stojącym wobec wielu problemów. W życiu małżeńskim służba życiu nie polega wyłącznie na poczęciu dziecka - mówił Papież - ale polega też na wychowaniu nowych pokoleń. Na rodzicach, którzy dali życie dzieciom, spoczywa bardzo poważny obowiązek wychowania potomstwa. Dlatego należy ich uznać za pierwszych i najważniejszych wychowawców dzieci.

W Camaguey apelował do młodzieży: Nie oczekujcie od innych tego, co potraficie sami, czym macie być i co macie czynić. Nie odkładajcie na jutro budowy nowego społeczeństwa, w którym będą się mogły spełnić najwznioślejsze marzenia, a wy staniecie się twórcami własnej historii.

Na Uniwersytecie Hawańskim spotkał się z przedstawicielami świata kultury kubańskiej. W swoim przemówieniu Ojciec Święty podkreślił odrębność i bogactwo kul¬tury kubańskiej.

W Santiago de Cuba odprawił mszę Św., podczas której dokonał koronacji figury Matki Bożej Miłosierdzia z El Cobre. W homilii nawiązał do dziejów kultu Królowej i Matki Kuby. Jako wotum dla oddalonego o 15 km sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia z El Cobre Papież ofiarował złoty różaniec, a kończąc liturgię, powiadomił ponad półmilionową rzeszę wiernych o decyzji erygowania nowej, jedenastej kubańskiej diecezji Guantanamo-Baracoa.

Przemawiając do chorych w zabytkowym sanktuarium św. Łazarza w hawańskiej dzielnicy El Rincón, podkreślił wagę cierpienia fizycznego i duchowego. Przybywam do tego sanktuarium jako pielgrzym prawdy i nadziei - mówił Ojciec Święty. - Przybywam jako świadek, który na własnym ciele doświadczył, jakie znaczenie i wartość ma cierpienie, gdy przyjmuje się je z ufnością pokładaną w Bogu. Najważniejszym wydarzeniem pielgrzymki była uroczysta msza św. na placu Rewolucji, w której uczestniczyło ok. 1 min wiernych, wraz z prezydentem Fidelem Castro i innymi osobistościami państwowymi. Papież ukazał w homilii problemy Kościoła i społeczeństwa kubańskiego, przypominając przy tym, że nowoczesne państwo nie może czynić z ateizmu ani z religii elementów swojego systemu politycznego. Państwo, dalekie od wszelkiego fanatyzmu lub skrajnego sekularyzmu, winno kształtować spokojny klimat społeczny oraz odpowiednie prawodawstwo, które pozwoli każdemu człowiekowi i każdej wspólnocie religijnej swobodnie żyć swoją wiarą, wyrażać ją na arenie publicznej oraz dysponować odpowiednimi środkami i przestrzenią, aby wnosić w życie narodu swoje bogactwo duchowe, moralne i społeczne. Przed końcowym błogosławieństwem Papież przewodniczył modlitwie Anioł Pański, zawierzając Kubańczyków opiece Matki Bożej.

Podczas ceremonii pożegnalnej prezydent Fidel Castro podziękował Ojcu Świętemu za wizytę na Kubie i za przesłanie, które pozostawił Kubańczykom. Papież zaś w swym przemówieniu pożegnalnym jeszcze raz wezwał mieszkańców, aby otwierali się na świat, a narody świata, by otwierały się na Kubę.

Podczas audiencji generalnej po podróży 28 I 1998 w Watykanie Papież powiedział o swojej pielgrzymce, że przypominała mu ona pierwszą pielgrzymkę do Polski w 1979 r. i stała się ona wielkim wydarzeniem pojednania duchowego, kulturowego i społecznego, które z pewnością przyniesie dobroczynne owoce także w innych dziedzinach.

Źródła

Bibliografia

• (red.) Antoni Jackowski, Izabela Sołjan, Leksykon pielgrzymek Jana Pawła II, Wydawnictwo WAM, Kraków 2005, s. 233-236.
• Jan Paweł II, Dzieła zebrane, Wydawnictwo M, Kraków 2006, s. 999-1018.
• Insegnamenti di Giovanni Paolo II, Libreria Editrice Vaticana, Rzym 1982, t.XXI,1, s. 155-233.

Zobacz także

Podróże apostolskie Jana Pawła II