Pontyfikat Jana Pawła II

Z Centrum Myśli Jana Pawła II - WIKIJP2
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Ten artykuł jest w trakcie tworzenia.

Pontyfikat Jana Pawła II w historii Kościoła Katolickiego trzeci pod względem długości pontyfikat - po św. Piotrze i bł. Piusie IX.

Początek pontyfikatu

Pontyfikat Jana Pawła II rozpoczął się 16 października 1978 roku, po wyborze dokonanym podczas drugiego konklawe tego roku, zwołanego po śmierci papieża Jana Pawła I. Kardynał Wojtyła został wybrany w ósmym głosowaniu. Wg nieoficjalnych doniesień miał otrzymać 99 na 111 głosów.

Po godzinie 19 nowy papież wyszedł na balkon bazyliki Świętego Piotra i podczas pierwszego wystąpienia publicznego wbrew tradycji nakazującej tylko pobłogosławienie tłumu, zwrócił się do wiwatujących rzesz zalegających Plac Św. Piotra następującymi słowami:

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Najdrożsi Bracia i Siostry! Jeszcze przeżywamy wielki smutek z powodu śmierci naszego ukochanego papieża Jana Pawła I, a oto Najdostojniejsi Kardynałowie już powołali nowego biskupa Rzymu. Powołali go z dalekiego kraju, z dalekiego, lecz zawsze tak bliskiego przez łączność w wierze i tradycji chrześcijańskiej.

Bałem się przyjąć ten wybór, jednak przyjąłem go w duchu posłuszeństwa dla Pana naszego Jezusa Chrystusa i w duchu całkowitego zaufania Jego Matce, Najświętszej Maryi Pannie.

Nie wiem, czy potrafię rozmawiać waszym... naszym językiem włoskim. Jeżeli się pomylę, to mnie poprawicie. Przedstawiam się wam wszystkim dzisiaj, by wyznać naszą wspólną wiarę, naszą nadzieję, naszą ufność pokładaną w Matce Chrystusa i Kościoła z pomocą Pana Boga i z pomocą ludzi.

— Pierwsze przesłanie po wyborze, Rzym, 16 października 1978 [1]


W niedzielę 22 października 1978 roku nastąpiła inauguracja pontyfikatu. Nazajutrz Papież pierwszy raz udzielił audiencji licznej delegacji rodaków, na której czele stał Prymas Tysiąclecia, kard. Stefan Wyszyński.

Nowy Papież wybrał swój herb, a także motto - Totus tuus (Cały Twój).

Ważne wydarzenia pontyfikatu

Śmierć Jana Pawła II

Jan Paweł II zmarł w sobotę 2 kwietnia 2005 roku, w wigilię Niedzieli Miłosierdzia Bożego.

W piątek 8 kwietnia 2005 roku odbył się papieski pogrzeb.

W wyniku przeprowadzonego w tym samym miesiącu konklawe następcą Jana Pawła II został jego wieloletni współpracownik, kardynał Joseph Ratzinger, który przybrał imię Benedykt XVI.

Niecałe trzy miesiące po śmierci rozpoczął się proces beatyfikacyjny polskiego papieża. Dziewięć lat później, 27 kwietnia 2014 roku, po rekordowo krótkim czasie, odbędzie się kanonizacja polskiego papieża.

Dokumenty pontyfikatu

Inne osiągnięcia pontyfikatu

  • Jan Paweł II był pierwszym papieżem z Polski, pierwszym papieżem-Słowianinem i pierwszym papieżem pochodzącym z kraju pod rządami komunizmu. Jednocześnie był pierwszym od 456 lat papieżem nie-Włochem.
  • Odbył aż 104 pielgrzymki zagraniczne, odwiedzając 135 krajów na wszystkich zamieszkanych na stałe kontynentach. Prawdopodobnie nie było dotąd człowieka, który spotkałby się z tak wielką liczbą innych ludzi na całym świecie. Spotkanie w ramach Światowych Dni Młodzieży na Filipinach podczas pielgrzymki z 1995 roku, podczas którego liczbę wiernych szacuje się na ok. 5 mln. osób - uznawane jest za największe zgromadzenie w historii ludzkości.
  • Jako papież wprowadził zwyczaj spowiadania wiernych przez papieży w Wielkim Poście (pierwszy raz uczynił tak w 1980 roku).
  • Był pierwszym nowożytnym papieżem, który odwiedził synagogę i meczet.
  • Był pierwszym papieżem leczonym poza terenem Watykanu (w rzymskiej klinice Gemelli).
  • Przynajmniej dwukrotnie był ofiarą zamachu na życie - 13 maja 1981 na Placu Świętego Piotra i w maju 1982 roku w Fatimie.
  • Był papieżem, który przeprowadził Kościół przez Rok Jubileuszowy 2000, a wcześniej

Priorytety nauczania pontyfikatu

Wśród licznych wątków nauczania Jana Pawła II należy wyróżnić następujące:

  • antropologię Jana Pawła II, podkreślającą wielką godność osoby ludzkiej, pochodzącej od Boga-Stwórcy, i bez niego niezrozumiałą [2]
  • konieczność wolności, ale właściwie rozumianej, nie jako nastawionej egoistycznie na samorealizację, ale w powiązaniu z innymi wartościami, zwłaszcza prawdą i odpowiedzialnością za dobro wspólne w solidarności z innymi członkami wspólnoty
  • krzewienie kultu Bożego Miłosierdzia zgodnie z objawieniami świętej Faustyny Kowalskiej,
  • wspieranie dążeń do jedności chrześcijan (ekumenizm) w zgodzie z ustaleniami Soboru Watykańskiego II [3]
  • konieczność dialogu również z nie-chrześcijanami, w nadziei na wspólne przeciwstawienie się "cywilizacji śmierci" i budowanie cywilizacji miłości - przy jednoczesnym podkreśleniu roli prawdy w tym dialogu,

Przypisy

  1. http://mateusz.pl/JPII/habemusp/hpapam1.htm (dostęp 22-04-2014)
  2. por. Homilia podczas Mszy Świętej inaugurującej pontyfikat, encyklikę Redemptor hominis lub homilię z Placu Zwycięstwa wygłoszoną w 1979 roku podczas pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny
  3. por. [nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/1252/pkt/0/pos/3/ Homilia podczas obchodów 40. rocznicy ogłoszenia soborowego Dekretu o ekumenizmie Unitatis redintegratio], Rzym, 13 listopada 2004

Źródła

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Zobacz także