Pielgrzymka zagraniczna (44)

Treść hasła została przygotowana z wykorzystaniem treści publikacji 
(red.) Antoni Jackowski, Izabela Sołjan, "Leksykon pielgrzymek Jana Pawła II", Wydawnictwo WAM, Kraków 2005.

Czterdziesta czwarta podróż apostolska (poza terytorium Watykanu i Włoch) odbyta przez Jana Pawła II w dniach 6-16 października 1989. Celem były odwiedziny Korei Południowej, Indonezji oraz Mauritius.

Przebieg pielgrzymki

7-9 października 1989 KOREA POŁUDNIOWA

Cel pielgrzymki

Uroczystości związane z 44. Międzynarodowym Kongresem Eucharystycznym odbywającym się pod hasłem: Chrystus naszym pokojem.

Przebieg wizyty w Korei Południowej

• 7 października
  • SEUL: Przylot Jana Pawła II do Seulu i powitanie na lotnisku przez prezydenta Roh Tae Woo • Przewodnictwo w adoracji Najświętszego Sakramentu w parafii pw. Dobrego Pasterza oraz wygłoszenie homilii • Odpoczynek w nuncjaturze • Msza św. odprawiona dla młodzieży w Olympia Gymnastics Hall

• 8 października
  • SEUL: Wizyta u prezydenta Korei Południowej • Msza św. na placu Youido oraz zakończenie 44. Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego • Orędzie pokoju i modlitwa Anioł Pański • Po obiedzie spotkanie z delegatami 70 krajów przybyłymi na Kongres Eucharystyczny

• 9 października
  • SEUL: Pożegnanie na lotnisku i odlot do Dżakarty (Indonezja)

Charakterystyka i najważniejsze przesłanie pielgrzymki

Podróż apostolska 44., rozpoczęta w Korei Południowej, wiodła Ojca Świętego do Indonezji i na wyspę Mauritius. Kościół katolicki w Korei rzetelnie przygotowywał się do Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego. Przed ogólnoświatowym spotkaniem, 16 X 1988 odbył się w mieście Taejon Koreański Kongres Eucharystyczny pod hasłem: Jedność w dzieleniu się oraz trwająca przez rok w 50 kościołach Korei całodobowa, wieczysta adoracja Najświętszego Sakramentu. Oprócz tego podjęto akcję garść ryżu dla ubogich świata polegającą na rezygnacji z jednej dziennej porcji ryżu. W wyniku tej akcji zebrano ok. 1,5 miliarda dolarów, oddano wiele litrów krwi oraz adoptowano 2200 sierot.

Naród koreański zaprosił Jana Pawła II, aby uświetnił uroczystości związane z obchodami 44. Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego i modlił się razem z jego uczestnikami. Prezydent Korei w przemówieniu powitalnym prosił Ojca Świętego o modlitwę, aby na tym półwyspie nastał czas miłości i pojednania, zdolnego położyć kres dniom podziału na Północ i Południe.

Większość wystąpień Ojca Świętego była poświęcona wyjaśnianiu istoty Eucharystii. Już na pierwszym spotkaniu w parafii Dobrego Pasterza powiedział do zebranych: Chcemy Eucharystię, jako «źródło i szczyt całego chrześcijańskiego życia», w taki sposób święcić w wierze, by przyjmować ją z głęboką czcią i pozwolić jej przeobrażać naszego ducha i nasze serca przez modlitwę uwielbienia. Tylko wtedy, gdy pogłębimy naszą eucharystyczną wspólnotę z Panem poprzez osobistą modlitwę, możemy odkryć, czego On od nas żąda w naszym codziennym życiu.

W czasie spotkania z młodzieżą Papież wiele uwagi poświęcił problemowi jedności i pokoju. Mówiąc o tym, Jan Paweł II przywołał starotestamentową historię Józefa i jego braci. Rozważanie dotyczyło nie tylko podziału pomiędzy narodem koreańskim, ale wszelkich podziałów na świecie. Powiedział, że prawdziwa jedność i pokój nie są jedynie problemem ekonomicznym i politycznym, lecz u swych podstaw są one wynikiem szczerej miłości i skutecznej solidarności pomiędzy osobami i narodami.

W homilii podczas mszy św. na zakończenie Kongresu powiedział: Wiele jest jeszcze murów i barier, które dzielą dzisiaj wielką rodzinę ludzką. Wschód oddzielony jest od Zachodu, Północ od Południa. Podziały te są często dziedzictwem historii i konfliktów ideologicznych, które - tak często - dzielą ludy, pragnące przecież wspólnego życia w pokoju i braterstwie pomiędzy sobą. (...) To wasze wielkie zgromadzenie «Statio orbis» obwieszcza światu, że Chrystus, jednorodzony Syn Ojca, dalej jedna ludność z Bogiem w jednym ciele przez krzyż, w sobie zadawszy śmierć wrogości (Ef 2,16).

Podsumowaniem przesłania kongresowego były słowa skierowane do delegatów państw: Eucharystia to wielka Tajemnica wiary.

(EB-W)

9-14 października 1989 INDONEZJA

Cel pielgrzymki

Głoszenie Ewangelii, budowanie jedności Kościoła.

Przebieg wizyty w Indonezji

• 9 października
  • DŻAKARTA: Przylot z Korei Południowej • Powitanie Jana Pawła II w rezydencji prezydenta Mardeka Pałace, w obecności wiceprezydenta Sudharmono, 40 członków rządu oraz korpusu dyplomatycznego • Rozmowa z prezydentem • Msza św. na stadionie Istore Seuayau dla wiernych z diecezji (wzięło w niej udział 130 tys. osób) • Wizyta wiceprezydenta Indonezji w nuncjaturze • Wizyta u prezydenta, a następnie przyjęcie w rezydencji Istana Negare, w czasie którego przemówienia wygłosili Jan Paweł II i prezydent Suharto

• 10 października
  • JOGJAKARTA: Msza św. dla wiernych z archidiecezji na placu parad lotnictwa wojskowego (uczestniczyło w niej ok. 150 tys. osób)
  • DŻAKARTA: Spotkanie z przedstawicielami różnych religii w skansenie Taman Mini Indonesia Indah • W katedrze spotkanie z zakonnikami, zakonnicami i duchowieństwem Indonezji

• 11 października
  • MAUMERE: Msza św. z homilią poświęconą roli Maryi w życiu codziennym
  • LEDALERO: Spotkanie z klerykami zakonnymi i diecezjalnymi w seminarium werbistów

• 12 października
  • DILI: Msza św. na Błoniach Trzech Jezior (uczestniczyło w niej ok. 100 tys. osób)
  • DŻAKARTA: Spotkanie z przedstawicielami świata nauki i kultury na uniwersytecie Atma Jaya

• 13 października
  • MEDAN (TUNTUGAN): Msza św., w której uczestniczyło 100 tys. osób. Homilia była komentarzem do przypowieści o dobrym Samarytaninie
  • DŻAKARTA: Pożegnalne spotkanie z prezydentem Suharto w jego rezydencji • Przemówienie do biskupów zgromadzonych w nuncjaturze

• 14 października
  • DŻAKARTA: Pożegnanie i odlot na wyspę Mauritius

Charakterystyka i najważniejsze przesłanie pielgrzymki

Rozpoczęta w Korei Południowej 44. podróż apostolska wiodła Ojca Świętego do Indonezji i na wyspę Mauritius. Nauczanie papieskie koncentrowało się wokół kilku zagadnień. Pierwszy temat dotyczył wkładu i wpływu katolików na kształt i rozwój państwa. Został on omówiony w czasie mszy św. odprawionej w Dżakarcie. Papież powiedział wtedy: Jezus uznaje, że istnieje pewna różnica, ale nie podział pomiędzy królestwem Bożym, które On głosił, a królestwem ziemskim, do którego wszyscy należą jako obywatele państwa i jako członkowie jednej rodziny. Miłość Boża musi zawsze łączyć się z miłością człowieka. Ci, którzy kochają Boga, wiedzą, że jest Jego wolą, aby byli aktywnymi i odpowiedzialnymi budowniczymi ludzkiego i sprawiedliwego społeczeństwa.

Struktura wyznaniowa Indonezji jest zróżnicowana. Większość mieszkańców Indonezji wyznaje islam. Występują też wspólnoty protestanckie, hinduistyczne i buddyjskie. Katolicy stanowią tylko 3,5% ogółu ludności. Katolicka większość występuje na wyspie Flores oraz na Timorze Wschodnim, dawnej portugalskiej kolonii zaanektowanej przez Indonezję w 1975 r. Dlatego jeden z wątków papieskiej homilii był poświęcony pokojowemu współistnieniu wielu wyznań na terenie jednego kraju. Wolność religijna wyrasta wprost z godności ludzkiej, której gwarantem jest Bóg. Wolność religijna zapewnia państwu pokój. Po raz drugi temat ten został poruszony w czasie spotkania z przedstawicielami różnych religii.

Papież zwrócił uwagę na znaczenie inkulturacji dla indonezyjskiego Kościoła. Podczas mszy św. w Jogjakarcie powiedział: Pierwszym misjonarzom, którzy tu przybyli z orędziem ewangelicznym, trudno było zrozumieć kulturę Jawy. Dla dzisiejszych katolików ta kultura nie jest obca. Wy, drodzy Synowie i Córki, już umiecie docierać z Dobrą Nowiną do serca waszej rodzimej kultury. Jako członkowie Kościoła katolickiego, powszechnego, wiecie o tym dobrze, że zadaniem Kościoła jest pomagać w ubogaceniu wszystkich kultur.

Podsumowując pielgrzymkę, Jan Paweł II powiedział: „Najbardziej zaimponowała mi w Kościele indonezyjskim współpraca ludzi świeckich. Jest to niewątpliwie coś, co mnie szczególnie uderzyło".

(EB-W)

14-16 października 1989 MAURITIUS

Cel pielgrzymki

Pogłębienie istniejącego braterstwa, solidarności i wzajemnego poszanowania.

Przebieg wizyty na Mauritius

• 14 października
  • PORT LOUIS: Przylot z Indonezji • Powitanie na lotnisku przez m.in. kard. Jeana Margeot i premiera rządu Aneerooda Jugnautha • Msza św., w której wzięło udział ok. 100 tys. osób • Wizyta w pałacu gubernatora, gdzie odbyły się spotkania z władzami państwowymi, korpusem dyplomatycznym i przywódcami innych religii
• 15 października
  • FERRME: Msza św. z udziałem ok. 15 tys. osób
  • PORT LOUIS: Spotkanie z młodzieżą na stadionie Rosa Hill • W kościele Świętego Krzyża spotkanie z klerem i laikatem
• 16 października
  • CUREPIPE: Spotkanie z wiernymi w kościele Św. Teresy • Pożegnanie na lotnisku i odlot do Rzymu

Charakterystyka i najważniejsze przesłanie pielgrzymki

Dwudniowa wizyta na wyspie Mauritius stanowiła zakończenie 44. podróży apostolskiej do Korei Południowej i Indonezji.

Mauritius jest nazywane „perłą i kluczem Oceanu Indyjskiego". Chrystianizacja wyspy rozpoczęła się w I poł. XVIII w. Burzliwa historia sprawiła, że obecnie występuje tu duża różnorodność rasowa, kulturowa i religijna.

Papież wskazał mieszkańcom wyspy, że ich powołaniem jest pokojowe współistnienie różnych ras i wyznawców wielkich religii, tak jak to miało miejsce do tej pory. Szczególnie podkreślił ten fakt w czasie spotkania z władzami państwowymi, korpusem dyplomatycznym i przywódcami innych religii oraz podczas spotkania z młodzieżą. Zaznaczył, że taka postawa służy dobru wszystkich obywateli kraju.

Drugim ważnym tematem papieskiego nauczania była refleksja duszpasterska na temat rodziny. Jan Paweł II powiedział w czasie mszy św. w Port Louis, że jest zadowolony, iż pomimo wstrząsów ważniejsze jest dla mieszkańców wyspy ugruntowanie i utrwalenie więzi rodzinnych. Przywołał również postać bł. o. Jacques'a Lávala.

W czasie audiencji generalnej 18 X 1989 Jan Paweł II tak podsumował swoją pielgrzymkę: „Na koniec wspomnę (...) wyspę Mauritius, jakąś szczególną oazę dojrzałości duszpasterskiej, dziedzictwo misjonarza bł. o. Lávala, które dzisiaj podejmują jego następcy. Wśród Kościoła żyjącego w środowisku wielowyznaniowym, wielokulturowym, przede wszystkim na tle bardzo licznych tam imigrantów. Można podziwiać ich wielką dojrzałość duszpasterstwa rodzin”.

(EB-W)

Źródła

Bibliografia

• (red.) Antoni Jackowski, Izabela Sołjan, Leksykon pielgrzymek Jana Pawła II, Wydawnictwo WAM, Kraków 2005, s. 347, 350-351, 33-335.
• Jan Paweł II, Dzieła zebrane, Wydawnictwo M, Kraków 2006, t. XIII, s. 113-119, 213-228, 849-861.
• Insegnamenti di Giovanni Paolo II, Libreria Editrice Vaticana, Rzym 1982, t.XII,2, s.777-940.

Zobacz także

• Podróże apostolskie Jana Pawła II
• Azja